Als professioneel heldin op sokken komt tweedejaars student Engels Madelijn Berkers elke dag weer achter nieuwe angsten. Van paniek voor ontploffende koelkasten tot angst om per ongeluk fraude te plegen: deze dame slaat zich vol goede moed door haar studentenleven.
Het zijn de duistere dagen na de komst van de ijzeren leenheer DUO en een tijd voor de uitbetaling van mijn werkzaamheden. Een lege bankrekening en incassomomenten die dichterbij sluipen: de kenmerken van het einde van de maand. Ik buig me over mijn laptop, turend naar mijn bankrekening met mijn spreadsheets open naast me als munitie tegen de griezelige cijfers. De volle rekening leek een week geleden toch echt oneindig, toen ik nog elke dag koffie haalde bij de Spar. Gelukkig ben ik goed voorbereid en heb ik mijn spreadsheet opgeworpen tegen een toekomst van instant noodles en scheurbuik. Ik zit als Smaug van de Hobbit op mijn schatkistje, vleugels er omheen geslagen.
Toch glippen de munten ongewild weg. Vlug druk ik mijn scherm uit wanneer een mail van DUO verschijnt. Deze maand is het opnieuw feest: de aanvullende beurs is met tweehonderd euro naar beneden gedonderd. De leenheer slaat weer toe, en maakt een flinke deuk in mijn bij elkaar geraapte harnas, wat mijn schamele spreadsheet-schild niet op kan vangen. De hoogte van de beurs vertrouw ik sowieso al niet, want ik weet maar al te goed wat er met de toeslagenaffaire is gebeurd. Graag neem ik de gulle giften van de ijzeren heer aan, maar ik zie het al gebeuren dat hij de volgende maand op de deur bonkt en alles weer terug eist, en dán met rente.
‘Over de heuvels komt een leger aan studenten oprukken met pollepel-lansen en pothelmen’
Dan klinkt in de verte trompetgeschal. Bovenaan de trap van de Refter staat een mede-student met megafoon in de hand; een jonge man met een matje en snor deelt aan mij en mijn vriendinnen een flyer uit. #degroetenmetjeboete luidt de oorlogsbanner. Over de heuvels komt een leger aan studenten oprukken met pollepel-lansen en pothelmen. Hun trompetgeschal klinkt dapper tegen het dreigende hoefgetrappel van de ijzeren cavalerie.
Op het uitgestrekte slagveld lijkt het soms alsof er geen bondgenoot te vinden is, maar de hulptroepen zijn nog onderweg. Tot ze arriveren sta ik mijn vrouwtje voor mijn schatkistje, terwijl DUO te paard aan komt galopperen, maar wél met een spreadsheet-schild aan mijn zijde.
Dit artikel verscheen eerder in ANS-krant 2.