In de avond van zaterdag 17 september werd Nijmegen gevuld met kunst. Tijdens de elfde editie van de Kunstnacht konden bezoekers op diverse locaties allerlei kunstvormen bewonderen. Om de keuze tussen de 26 verschillende programma’s makkelijker te maken, werden verschillende routes opgesteld.
Op zaterdagavond konden bezoekers met een bandje om hun pols als toegangsbewijs in bekende gebouwen, zoals musea en historische panden, en in parken naar een breed aanbod van regionale kunst kijken. Het overvloed aan optredens veroorzaakte flinke keuzestress onder de bezoekers. Gelukkig had de organisatie achter de Kunstnacht zelf vier routes gemaakt die mensen konden volgen. De programma’s van muziek, theater, beeldende kunst, taal, en dans concentreerden zich vooral in de binnenstad en rondom het Honigcomplex. Voor het vervoer tussen deze centra waren bussen en oldtimers ingeschakeld.
Voor ieder wat wils
Het Valkhofmuseum was een van de grotere gebouwen die deze nacht haar deuren opende voor bezoekers. Dat de kunstnacht een gevarieerde doelgroep aantrok, bleek uit de grote massa die zich in het gebouw begaf. Oude echtparen, jonge vrijgeesten en ouders met hun kinderen keken naar dans, muziek en Gabi Rets, de stadstekenaar van Nijmegen.
In een grote zaal projecteerde Rets verschillende taferelen op de muur. Door papieren figuren over het scherm van een overheadprojector te bewegen, ontstond een stripachtige presentatie. Het schaduwspel op de muur werd versterkt door de kunstenares, die gefocust het ene silhouet verving door het andere.
Een enkeling stootte bijna een kunstwerk uit de vaste collectie omver.
Aan het andere uiteinde van de ruimte dansten dansers van Introdans, een bekend Arnhems dansgezelschap. Een grote groep propte zich om het podium heen, waarbij een enkeling per ongeluk bijna een kunstwerk uit de vaste collectie omver stootte. De verstoring deed echter niet af aan de betoverende dans. Drie dansers in nauwsluitende pakjes bewogen om, langs en met elkaar voor een dynamisch schouwspel. Soms verdwenen ze achter het publiek als ze laag op de grond dansten waarna ze elkaar omhoog tilden en weer zichtbaar werden.
Eendjes
De organisatie van Kunstnacht had oldtimers geregeld om mensen makkelijk tussen het Kronenburgerpark, Valkhofpark en Honigcomplex te verplaatsen. Naast de optie om de bus of fiets te nemen, stond er met een beetje geluk op het Valkhofplein een lege Eend klaar voor vervoer naar het Honigcomplex. Deze Eendjes waren een kleine hint naar het programma op het complex. De vrolijke chauffeur kletste er op los terwijl hij naar de bestemming croste in de krakende en hobbelende auto. Gepropt op de achterbank, ouderwets zonder gordel of hoofdsteun, was het een spannende rit, vooral over het Keizer Karelplein.
In een oude gele taxi vond een intiem theaterstuk plaats.
Het donkere terrein van de voormalige Honigfabriek was gevuld met oldtimers die waren omgetoverd tot minibioscoop, -theater of -disco. In een blikken busje waren de stoelen vervangen door een tv-scherm. De Disco-Eend was gevuld met discolampjes en bezoekers konden instappen om even los te gaan op oude hits. Tegelijkertijd vond in een oude gele taxi een intiem theaterstuk plaats. In deze taxi werden bezoekers begroet door een chauffeur die rechtstreeks getransporteerd leek uit de jaren ’80, met dikke snor, gegelde haren, en een leren jack. Achter het stuur vroeg hij waar zijn ‘klanten’ heen wensten te gaan, welke muziek ze op de radio wilden en hoe ze heetten. Hij schold tegen auto’s op de weg en beschreef de omgeving, terwijl de taxi eigenlijk al die tijd stil stond op het donkere terrein.
Ondanks de unieke ervaringen in de oldtimers duurde het bezoek aan het Honigcomplex niet te lang door het beperkte aantal auto’s. Bovendien trok de Kunstnacht een hoog aantal bezoekers en stonden voor de autootjes aanzienlijke rijen. Met verkleumde handen en een gebrek aan geduld was het al snel weer tijd om terug naar de binnenstad te gaan.
Alle kanten van muziek
Uitgekeken bij het Honigcomplex zorgde dezelfde chauffeur van de heenweg in zijn Eendje voor het vervoer terug naar de binnenstad. Hier was in de bibliotheek een explosieve hiphop-performance verborgen. Een duo waarvan de namen een mysterie bleven, rapte de sterren van de hemel. Belicht door roze lampen dansten de artiesten enthousiast met hun eigen beats mee, waarna ze zich met rap naar het publiek om hun heen richtten. De levendige muziek en het springende publiek contrasteerde met de stoffige boekenkasten en lege fauteuils. Daarnaast was bij de bar in de bieb een drankje te krijgen dat welkom was na de lange tocht door de stad.
Een knus muziekoptreden in De Bastei, dat sterk contrasteerde met de grootse hiphop, vormde de afsluiting van de avond. Het zestiende-eeuws vestingwerk omgetoverd tot museum, vormde het decor voor het optreden. In het midden van de donkere ruimte stonden verschillende instrumenten en microfoons te wachten. Hieromheen waren in een kring kussens klaargelegd voor de bezoekers. Drie muzikanten druppelden binnen, waarna de zangeres met heldere stem begon aan zachte liedjes. Terwijl zij werd begeleid door een viool, piano en gitaar, begeleidde het trio de bezoekers tot een rustig einde van de avond. In stilte verliet iedereen de zaal.
Degenen die nog niet uitgefeest waren konden vanaf twaalf uur terecht bij de Vereeniging die was omgetoverd tot dansvloer. Anderen gingen naar huis, gevuld met inspiratie en bewondering voor de gevarieerde Kunstnacht. Het rijke aanbod en het enthousiasme van de kunstenaars zorgde voor een unieke ervaring van Nijmegen en kunst. Het was dan ook een bijzondere nacht, die zeker het bezoeken waard was.
Wil je meer recensies lezen van evenementen? Je vindt ze hier.