De stad was in de avond van 16 september in een uitgelaten stemming. Er hingen posters, er waren stellages en er reden kevers met discolichten rond. Het was Kunstnacht en Nijmegen werd gevuld met kunst, performances en andere geestverruimende activiteiten. Dit jaar was het weinig kunstjes kijken en veel meedoen: interactie stond centraal.
Het jaarlijks terugkerende evenement blijft populair bij zowel jong als oud. Tijd om even stil te staan en je te laten verrassen door plaatselijke kunstenaars. Het programma was net als voorgaande edities erg divers: van kunstinstallaties tot muziekperformances en van voordrachten tot yoga op klassieke muziek. Voor ieder wat wils. Wat de verschillende mogelijkheden met elkaar verbindt, is dat elk je wil laten verwonderen of aan het denken laat zetten. Zoals gewoonlijk werd de avond afgesloten met een feest.
Dit is een installatie
Je kunt je avond zo divers invullen als je wilt, maar alles van de Kunstnacht meemaken is praktisch onmogelijk. Dan zijn er twee manieren om daarmee om te gaan: heel nauwkeurig het programma uitkammen voor de activiteiten die je het beste lijken, of willekeurig ergens heen gaan. Met die laatste keuze val je af en toe met je neus in de boter.
Dat laatste was het geval bij LUX. Nietsvermoedend stapten bezoekers zaal 5 binnen, de wereld van kunstenaar TIMNOTSIMON. De donkere bioscoopzaal werd verlicht door spotlights. En in die spotlights stonden prachtige bomen en planten met felle kleuren, gemaakt van ballonnen. In het midden van de zaal: een podium en een rode knop. Achterin stonden drie kleine verhogingen met drie performers. Allen vrouwen op hoge hakken met een extravagante outfit aan. Iemand sprak in een microfoon: ‘Dit is een installatie, aai mijn mos. Syntax error, syntax error.’ Door op de rode knop te drukken werd er een act gekozen. Het was onduidelijk hoe dit werkte, want meestal gebeurde er niets als iemand de knop indrukte. Maar goed, de verleiding van een rode knop is hoe dan ook moeilijk te weerstaan en het is leuk om het ding in te mogen drukken.
Het was in ieder geval duidelijk dat het de bedoeling was dat bezoekers de wereld gingen ontdekken. Maar de bezoekers liepen aarzelend rond, keken bijna bang naar de kunstenaars – of waren dat blikken van nieuwsgierigheid? Soms durfde iemand het mos op de verhogingen aan te raken. En soms, uit het niets, begon een act. Per keer waren de performances erg verschillend. Een keer verscheen een danseres, daarna een man in een leren hondenpak die zich als hond gedroeg bij de kunstenaar. Dit liet zien dat kink plek heeft in de wereld van TIMNOTSIMON, en wil misschien suggereren dat het ook een plek heeft in de wereld buiten de bioscoopzaal. Een ander optreden, toevallig door dezelfde mevrouw, was minder interessant. Daar ging ze dansen en playbacken op Do You Want To Be My Girl. Het hoeft ook niet elke keer zo geestverruimend te zijn. Ook guilty pleasures mogen er zijn.
Hip klassiek of klassiek hip?
In de bibliotheek werden bezoekers verrast door klassieke muziek en… yoga. Bij binnenkomst was het moeilijk om nog een plekje te vinden. Genoeg ruimte om mee te doen was er niet, zo vol stond het. Op de muziek die uit de klankkasten van het strijktrio kwam, gaf een yogadocent instructies aan het publiek. Braaf bewoog men zich van een neerwaartse hond naar de cobra en werden de rug- en daarna de nekspieren gerekt. Af en toe klonk er gegiechel uit het publiek: yogaën in je hippe kleding op klassieke muziek was ook wel geestig.
De verschillende acts zorgden in ieder geval voor ongemak bij deelnemers, de performances verrasten en zetten aan het denken.
Misschien was het de yoga, misschien het publiek of misschien de muziek: de hele performance deed denken aan de Dille en Kamille. De stukken die het trio speelden zouden niet misstaan in de hippe kookwinkel, en het publiek ook niet. De stukken waren erg mooi gespeeld en goed geïnterpreteerd. Zo passeerde de Maanlichtsonate, een pianostuk van Beethoven, de revue. Het trio gaf het een eigen geluid, en dat kwam niet alleen omdat het nu op viool, altviool en contrabas werd gespeeld, maar ook door hoe ze dissonante klanken opzochten, elkaars melodieën feilloos beantwoorden en met zorgvuldige dynamiek streken. De yogabewegingen pasten mooi bij de muziek: bij een moeilijke houding was er een virtuoze melodie te horen en bij een oefening waar de deelnemers tot rust mochten komen, een kalmerend geluid. Na het optreden deelden de muzikanten flyers uit van hun tournee. Daardoor kun je je afvragen wat het idee was van deze performance: klassieke muziek toegankelijker maken en jong publiek trekken voor hun optredens of tonen dat je klassieke muziek ook op een andere manier kan beluisteren, zoals tijdens yoga?
De avond was goed gevuld, met een ruim aanbod waar ieder iets leuks, verrassend en nieuws kon vinden. De verschillende acts zorgden in ieder geval voor ongemak bij deelnemers, de performances verrasten en zetten aan het denken. Rond een uur of twaalf werd de nacht meer richting het Nyma-terrein verplaatst. Voor sommigen was dat de perfecte tijd om naar huis te gaan, of juist om eigen dansmoves, kunstjes of geflirt te showen tijdens het nachtfeest. Mooier kan je een avond vol kunst niet eindigen.
Lees hier onze recensie van Kunstnacht 2022.