De psychologische thriller Don’t Worry Darling is sinds enkele weken in de bioscoop te bewonderen. Een rel binnen de cast maakte dat Olivia Wildes nieuwste film trending was voordat de eerste scène op het doek werd vertoond. Middels een adembenemende ambiance maakt de film de hoge verwachtingen grotendeels waar en zorgt Wilde voor een mooie toevoeging aan thrillerland.
De film voert de kijker mee naar een utopische, the golden age of Hollywood-achtige weergave van de jaren vijftig in welke de commune Victory het perfecte leven leidt. Het jonge koppel Alice en Jack Chambers, gespeeld door Florence Pugh en Harry Styles, staat in het verhaal centraal. Het leven van het tweetal lijkt wel een tienerdroom: feestjes, drank en seks typeren hun dagen. Waar Jack elke ochtend vertrekt naar zijn werk bij het mysterieuze Victory-project, brengt Alice haar dagen door met shoppen, drinken en roddelen met de dames uit de buurt. De avonden vormen vervolgens het tafereel voor uitbundige feestjes met de hele gemeenschap. Het perfecte plaatje verandert echter wanneer Alice begint te twijfelen aan de echtheid van haar leven.
The Matrix in een jaren ’50 jasje
De omgang met dit vraagstuk vormt de grootste tekortkoming van de film: het ligt er te dik bovenop dat niet alles is wat het lijkt. Don’t Worry Darling lijkt in essentie op thriller à la The Matrix, maar de filmmakers grossieren opzichtig in aanwijzingen over de echtheid van de jaren ’50-setting. Hoe kan een paradijs nu een paradijs zijn als de vrouwen niet eens buiten de enclave mogen treden? Zodoende komt de kijker zonder al te veel moeite tot een vroege realisatie van het plot. Dat maakt dat in het toeleven naar het einde een gevoel van teleurstelling overheerst.
Het decor is een cinematografisch hoogstandje.
Ambiance en Alice
Het decor waartegen de griezelige gedachtegang van Don’t Worry Darling wordt neergezet is een cinematografisch hoogstandje: de jaren ‘50-setting is prachtig vormgegeven. Dit wordt gerealiseerd door bijvoorbeeld de jazzclubvibe bij een van de vele feesten maar ook door de gedetailleerde shots van Alice’ ochtendritueel. Deze zaken zorgen voor een grote glimlach op het gezicht van de kijker. Met evenveel detail zijn de jaloersmakend sfeervol ingerichte huizen weergegeven. Zo ook het huis van Jack en Alice, al is het maar om de mooie foto’s aan de muur, prachtige platenspeler en schitterende slaapkamer.
Een nog groter pluspunt is het acteerwerk van Pugh: haar portrettering van Alice is van de buitencategorie. Ze weet de emoties van haar karakter overtuigend over te brengen. Moeiteloos wisselt ze af tussen zorgeloos genietend en angstig machteloos. Dit zorgt ervoor dat de kijker de wens krijgt om haar te redden uit het pseudoparadijs van het Victory-project. Ze is zelfs zo goed, dat ze haar tegenspeler Styles compleet overschaduwt. Hoewel hij er bij vlagen in slaagt een galante en ambitieuze echtgenoot te portretteren, ontbreekt het Styles aan overtuiging om de ware aard van Jack aan de kijker te verkopen.
Een gebrekkige plotontwikkeling maakt dat de film niet ontsnapt aan een incompleet karakter.
Incompleet karakter
Het excelleren van Pugh verbloemt echter niet de serieuze tekortkoming die Don’t Worry Darling heeft. Hoewel Pugh de kijker continu geboeid weet te houden, maakt een gebrekkige plotontwikkeling dat de film niet ontsnapt aan een incompleet karakter. Dat wordt in de hand gewerkt door de uiterst opzichtige nadruk die de filmmakers leggen op de eigenaardigheden in het Victory-project. Dat gebeurt zo opzichtig, dat er weinig aandacht wordt besteed aan essentiële zaken, zoals een sluitend einde. Daarnaast komt de kijker weinig tot niets te weten over de karakters en motieven van andere personages in de film. Dat is een gemiste kans.
Het doel heiligt de middelen
Don’t Worry Darling is zeker geen straf om op een vrije avond te kijken. De ambiance die door de filmmakers wordt gecreëerd zorgt voor verwondering en doet verlangen naar meer. Hetzelfde geldt voor het sublieme acteerwerk van Pugh. Hoewel deze pluspunten de teleurstelling van de vroege plotrealisatie niet wegnemen, zorgen de ambiance en het voortreffelijke staaltje acteerwerk voor voldoende vermaak om een bezoekje aan de bioscoop te brengen.
Wil je meer recensies lezen over films, series of TV programma’s? Lees ze hier.