De Nederlandse film El Houb vertelt het verhaal van de homoseksuele Karim. Thema’s als identiteit, familie en trots worden op een prachtige manier weergegeven waardoor de kijker aan het scherm zit gekluisterd. Lukt het Karim om te praten over zijn seksuele oriëntatie met zijn Marokkaanse ouders?
De Marokkaans-Nederlandse Karim, gespeeld door Fahd Larhzaoui, wordt tijdens een nacht bij zijn partner Kofi betrapt door zijn vader. Hij besluit de volgende dag naar huis te gaan om ook de rest van zijn traditionele familie te vertellen dat hij homoseksueel is. Eenmaal aangekomen in zijn ouderlijk huis blijkt dat zo makkelijk nog niet. Zijn ouders vermijden het onderwerp op elke mogelijke manier: ze zetten de tv harder als hij begint te praten of veranderen van gespreksonderwerp. Als voor Karim de maat vol is, sluit hij zich op in de kast onder de trap. ‘Ik kom er pas uit als jullie willen praten’, roept hij. Terwijl zijn ouders hun normale leven pogen voort te zetten, probeert Karim vanuit de kast het gesprek met hen aan te gaan door een luikje in de deur. Ondertussen krijgt hij continu flashbacks naar zijn verleden, toen hij zijn gevoelens wegdrukte. Gedurende de 102 minuten van de film blijft het spannend of Karim tot zijn familie kan doordringen en het hem lukt om zowel letterlijk als figuurlijk uit de trapkast te komen.
Van het doek naar de kijker
Het sterke acteerwerk zuigt het publiek helemaal in het verhaal. De emoties worden overtuigend neergezet en komen daardoor hard binnen bij de kijker. Zo is Fahd Larhzaoui een meester in het overbrengen van een boodschap zonder woorden: zijn gezichtsuitdrukkingen spreken boekdelen. De kijker voelt de schrik in zijn eigen lichaam als hij de geschrokken blik van Karim ziet wanneer hij door zijn vader wordt betrapt. Ook leeft men mee met het verdriet dat te zien is in Karims ogen op het moment dat zijn moeder tegen hem schreeuwt: ‘Ga mijn huis uit’.
Karim weet de moeilijkheid zo uit te drukken dat zijn pijn bij de kijker binnendringt.
Deze acteerkunsten zorgen niet alleen voor inleving, maar ook voor herkenning. Hoewel niet elke kijker zich identificeert met de specifieke details uit het verhaal, kan hij dat wel met de onderliggende emoties. Zo kan iedereen die het gevoel heeft een buitenstaander te zijn herkenbare punten vinden in de situatie van Karim, die zich in elke sociaal-culturele context moet aanpassen. Karim weet deze moeilijkheid zo uit te drukken dat zijn pijn en ongemakkelijkheid bij de kijker binnendringen. Deze herkenning geldt evenals voor mensen met familieproblemen, wat ook een groot thema is van de film.
Uit de trapkast komen
Het verhaal speelt zich voornamelijk af in het ouderlijk huis van Karim, in de trapkast om precies te zijn. De weinige verscheidenheid aan decor doet niks af aan de film: het maakt het zelfs beter. Deze eenvoud zorgt er namelijk voor dat de gedachten en gevoelens van Karim centraal staan, wat zorgt voor psychologische spanning. De film neemt je bijvoorbeeld vaak mee in Karims hoofd waar zich flashbacks afspelen. Bovendien is het metafoor van in de kast zitten prachtig weergegeven. De kleine ruimte zorgt immers voor een beklemmend gevoel bij de kijker.
Het metafoor van in de kast zitten prachtig weergegeven.
Hoewel vrijwel enkel het ouderlijk huis wordt gebruikt als locatie, hebben de filmmakers op een creatieve manier wegen weten te vinden naar andere plekken. Zo leidt de keukendeur plots niet meer naar de keuken, maar naar het vroegere leven van de familie in Marokko. Ook de deur van de trapkast is niet altijd meer een opening naar de gang, maar naar een flashback van de ontmoeting tussen Karim en zijn homoseksuele neef. Door deze effecten te gebruiken creëren de makers een huis vol herinneringen.
Onbesproken realiteit
El Houb is de eerste speelfilm die de moeilijkheden van uit de kast komen in een Nederlands-Marokkaanse familie toont. Waar in Nederlandse culturele gemeenschappen homoseksualiteit over het algemeen wordt geaccepteerd, is dat binnen andere culturele groepen lang niet altijd zo. Het is goed dat een film als deze zulke culturele verschillen onder de aandacht brengt. Door het overtuigende acteerwerk en het minimalistische decor geeft deze film een indrukwekkend en ontroerend beeld van deze lastige situatie.
Wil je meer recensies lezen over films, series of TV programma’s? Je leest ze hier.