Onder leiding van CEO Elizabeth Holmes gaf het bedrijf Theranos talloze Amerikanen een verkeerde diagnose middels vervalste bloedtesten. De serie The Dropout vertelt het verhaal achter het schandaal. Langdradig doch doordacht hijst deze serie de corrumperende werking van macht in een humoristisch jasje.
In acht afleveringen van drie kwartier vertelt The Dropout over het leven van Elizabeth Holmes, gespeeld door Amanda Seyfried, en wat haar aanzette tot haar daden. Holmes is een intelligente vrouw die stopt met haar opleiding aan Stanford-universiteit om haar eigen bedrijf op te zetten. Dit bedrijf belooft met een paar druppels bloed tientallen medische tests betrouwbaar te kunnen uitvoeren. Nadat dit moeilijker blijkt dan gedacht weigert Holmes deze waarheid te erkennen en vervalt ze in leugens. Vervolgens verandert het meisje met een droom geleidelijk in het sociaal-maatschappelijk beeld van de ware CEO. Na enige tijd staat Elizabeth daar niet meer, maar louter een godin met de naam Theranos.
Verhulde waarheid
De slinkse technieken die Holmes gebruikt om de waarheid naar haar hand te zetten, worden in de serie duidelijk afgebeeld. Zo ligt de nadruk op haar brede glimlach. Deze begint als een onzekere grijns, maar wordt algauw ingezet als effectief wapen om voornamelijk mannen voor zich te winnen. Daarnaast speelt stemgeluid een belangrijke rol bij het uitdrukken van macht. Holmes verlaagt opzettelijk haar stem om meer gezag uit te stralen, maar in situaties waar zij het onderspit delft ligt haar stemtoon hoger.
De doordachte cameratechniek zorgt ervoor dat de kijker in het verhaal wordt getrokken. Zo zijn beelden toegevoegd met een schouder voor in beeld, wat de indruk wekt dat de kijker de de boel in de gaten houdt of zich in andere gevallen juist schuldig maakt aan bedrijfsspionage. Dit perspectief past bij de sfeer binnen het bedrijf en de macht van Theranos om klokkenluiders in de kiem te smoren.
Humoristische Holmes
De zwaarbeladenheid van Holmes haar bedrog wordt in de serie weggenomen doormiddel van humor. Zo valt er te genieten van de fervente pogingen van Holmes om haar ongemakkelijkheid te verbergen. Daarbij bevat de serie een aantal subtiele grappen die de spot drijven met het fenomeen van een Amerikaans techbedrijf dat hip wil overkomen. Hierdoor geschieden haar wandaden zonder dat de kijker een naar gevoel krijgt. Net als bij het echte Theranos-schandaal wordt het kwaad op deze manier verbloemd.
Maatschappijkritisch
Een ander sterk punt van The Dropout is haar diepgang. Deze ontstaat doordat de serie een doorgeslagen vorm van personalisme aan de kaak stelt, wat naar voren komt uit de keuze om veelal alleen het gezicht te tonen van het personage dat spreekt. Hier zit een verwijzing in naar de Amerikaanse techwereld, waarbinnen evengoed de focus ligt bij het gezicht van een bedrijf. CEOs als Elon Musk belichamen het merk en dit geldt ook voor Holmes. Overigens wordt deze manier van filmen ook benut om het contrast tussen Theranos en zijn tegenstanders bloot te leggen. Indien personages namelijk tegen de onderneming zijn, worden zij samen afgebeeld.
Langdradig en onbeantwoord
Richting het einde toe treedt de serie in herhaling, waardoor het saai wordt. Eerst besteden de makers uitgebreid de tijd aan de manier waarop Holmes haar leugens opzet, waarna haar tegenstanders diezelfde informatie weer onthullen. Deze opbouw gaat ten koste van de spanning, aangezien deze het schokeffect verminderd.
Verder laat The Dropout belangrijke vragen onbeantwoord. Zo blijft het karakter van Sunny Balwani, de vriend en zakenpartner van Elizabeth Holmes, in mysterie gehuld. Zijn directe invloed op haar en Theranos worden alleen afgebeeld op enkele momenten. Zijn invloed en aanwezigheid ogen daardoor wat oppervlakkig, terwijl hun symbiose ongetwijfeld groter is dan uit de serie blijkt.
The Dropout bruist van vermaak om samen met een woonkamer vol brakke huisgenoten van te genieten. Zijn gebrek aan snelheid zal een halfdronken brein hoogstwaarschijnlijk niet als zonde maar als zegen ervaren. De serie is gevuld met doordachte details, waardoor je mee wordt getrokken in het verhaal. De kijker wordt echter niet van zijn stoel geblazen. Daar loont het daadwerkelijke Theranos-schandaal zich beter voor.
Wil je meer recensies lezen over films, series of TV programma’s? Lees ze hier.