Home CultuurANS leest ANS Leest: Sun-mi Hwang – Het huis met de kersenbloem ★★

ANS Leest: Sun-mi Hwang – Het huis met de kersenbloem ★★

Afgelopen zomer kwam het nieuwe boek van de Koreaanse Sun-mi Hwang uit, dat gaat over een gepensioneerde brombeer die voor zijn rust naar zijn geboortedorp vertrekt. Om dat te vinden, moet hij eerst vrede sluiten met zijn verleden. Het huis met de kersenbloesem (2020) vertelt een zoetsappig verhaal om een je hart onder de riem te steken tijdens een winterdipje.


‘Soms zijn vrienden dichterbij dan je denkt…’, dat staat niet op een tegeltje aan de muur, maar op de flaptekst van de roman Het huis met de kersenbloesem (2020), geschreven door Sun-mi Hwang. Dit is niet de enige mierzoete spreuk die het boek bevat: het is namelijk daarmee doorspekt. Hwang lijkt er ons met een opgeheven vingertje op willen wijzen dat geen brug te ver is om toch nog geluk te vinden. Gelukkig brengt ze haar hartverwarmende boodschap met humor en impressionistische beschrijvingen.

In het boek volgt de lezer Dae-sun Kang, een gepensioneerde man met een hersentumor. Op aanraden van zijn arts verhuist Kang naar een afgelegen dorp waar hij een deel van zijn jeugd heeft doorgebracht. Tijdens zijn jeugdjaren woonde hij met zijn vader in de schuur van een rijke familie. Toen hij volwassen was en al lang en breed weg was uit dat dorp, kocht hij de villa waarbij de schuur hoorde. Tot op het heden is hij nooit teruggekeerd. Een bedrijf heeft zijn huis en tuin onderhouden gedurende zijn absentie, zodat het in de oude staat bleef. In de veronderstelling dat alles is gebleven zoals het ooit was, trekt Kang opnieuw in. Na een korte zoektocht komt de oude man erachter dat de dorpelingen zijn eigendom zien als gemeengoed. Ze gebruiken zijn villa en enorme tuin voor van alles: pianoles, een moestuin en speelterrein. Eerst probeert Kang iedereen buiten de deur te houden, maar zoals te verwachten is, ontdooit de ijskoude man en omarmt hij zijn omgeving. 

Cliché op cliché

Het was al af te lezen aan de citaten op de kaft dat het verhaal clichématig zou zijn. Helaas klopt deze verwachting. Zoals in veel verhalen is de protagonist een chagrijn die ongelukkig door het leven gaat en tegen alle verwachtingen in zijn geluk alsnog vindt door zich open te stellen voor anderen. Ook de thema’s die Hwang aansnijdt, denk aan eenzaamheid, discriminatie en verlies, passen perfect in de formule voor een standaard feelgood-verhaal. Het blijft in deze roman niet bij louter clichématige motieven en thema’s want daarnaast is ook het plot ontzettend makkelijk te voorspellen. Natuurlijk krijgt Kang toch nog sympathie voor zijn vroegere pestkop, natuurlijk loopt Kang zijn jeugdliefde tegen het lijf en natuurlijk komt uiteindelijk alles goed.

Had je niet beter een boek kunnen lezen met een diepere gedachtegang?

De opsomming van clichés doet af aan de, mierzoete maar goede boodschap die Hwang probeert te vertellen: wie goed doet, goed ontmoet. Alle verhaalelementen die vooral voor een warm gevoel zorgen, leiden namelijk tot een ‘Big Mac’-analogie. Je wilt de inhoud zo snel mogelijk verorberen, want je kunt er geen genoeg van krijgen – net zoals bij de hamburger – maar achteraf krijg je spijt. Bij de vette hap baal je misschien van alle calorieën en bij Het huis met de kersenbloesem vraag je af of je niet beter een boek had kunnen lezen met een diepere gedachtegang en vernieuwende elementen. Door de clichés vergeet je de boodschap van dit boek als je het terug in de kast hebt gezet en is het dus heel snel hap slik weg.

Hwang: gooi je roman voor de bus

De clichés zijn niet alleen maar slecht omdat er daardoor toch nog iets inhoudelijks over deze roman is te vermelden. Hwang tracht namelijk duidelijk te maken dat er een diepere werkelijkheid achter clichés en stereotypes bestaat. Het is een boodschap die te herkennen is uit ongeveer elke liefdesfilm waar een stoere sportjongen honderdtachtig graden draait vanwege een meisje en opeens een moeilijke jeugd blijkt te hebben gehad. In Hwangs roman is deze boodschap te herkennen in Kangs wereldvisie. Hij arriveert in het dorp met een pessimistische blik, met het idee dat mensen ofwel goed of slecht zijn en niet meer zullen veranderen. Zo is de vroegere pestkop Jang in de ogen van de hoofdpersoon vooral een irritante bemoeial die over iedereen in het dorp roddelt en verder niets beters te doen heeft. Pas als Kang erachter komt dat deze plaaggeest de opa is van het jonge meisje waarmee hij is bevriend, begint Kang toch te twijfelen aan zijn harde oordeel.

De stilistische afwisseling siert de roman en sleurt de lezer erin mee.

Hoewel Het huis met de kersenbloesem dus weinig nieuwe inzichten biedt, is de schrijfstijl niet standaard. Daardoor leest het prettig en zal de lezer zich niet snel vervelen. De schrijfster vindt de juiste balans tussen beeldende beschrijvingen vol details en meer to-the-point schrijven. Dit wisselt ze nogal abrupt af, wat een komisch effect heeft. Zo beschrijft ze in detail hoe een jongen de voetbal een trap geeft, hoe die bal vervolgens door de lucht vliegt en tegen een rijdende bus belandt. Tegelijkertijd beschrijft ze ook nog eens hoe de omstanders daarop reageerden. Gedetailleerder kan bijna niet: het is alsof de lezer er zelf bij is.

Als de scène scherp is verbeeld, gaat ze over op een directere manier van vertellen. Die overgang verwacht de lezer waarschijnlijk niet, waardoor het lezen daarvan gaat gepaard met schrik. Met enkel de geluiden wordt het einde van deze gebeurtenis verteld. Deze spelt Hwang zoals je ze uitspreekt. Om dat nog meer effect te geven, plaatst ze deze geluiden – zoals ‘Tok!’ – ieder op een aparte regel. Deze afwisseling siert de roman omdat het ervoor zorgt dat de lezer het verhaal in wordt gesleurd en omdat het daarnaast ook grappig is.

Niet de moeite waard

Deze stijlelementen komen ook vast voor in andere romans maar passen niet niet in de standaardformule van een simpele feel good. Daarmee onderscheidt Hwang zich, maar helaas is dit een van de weinige positieve oordelen over de roman. Het voegt namelijk inhoudelijk weinig toe en het lezen is dan ook niet echt de moeite waard.

Laat een reactie achter

Gerelateerde artikelen