Arctic Monkeys serveert hun fans met het laatste album The Car een muzikale maaltijd om van te genieten. De muziek bestaat uit een merkwaardige mengelmoes van funk, rock en pop jazz. Het is echter jammer dat het nieuwe album middelmatig uit de verf komt vanwege zijn instrumentale uitvoering.
Arctic Monkeys heeft een ommezwaai gemaakt. Voorheen bracht de Britse rockgroep snelle en harde nummers uit als Dancing Shoes en Balaclava, maar nu tracht de band de muziekwereld te verrijken met de rustigheid van The Car. Met tien nieuwe nummers borduurt de muziekgroep voort op hun vorige album Tranquility Base Hotel and Casino (2018). Zodoende beweegt Arctic Monkeys zich verder in melodische richting. Typerend aan deze nieuwe stijl zijn de overlappingen met talloze muziekgenres. De instrumentatie van The Car bestaat uit speelse keyboard klanken onder begeleiding van melodramatische violen en dromerig gitaarspel.
De rol van Turner
The Car is ideaal om bij weg te dromen, omdat de betekenis van de teksten bewust in het vage is gelaten. Het is geheel aan de interpretatie van de luisteraar wat Turner met zinnen als ‘Information displays of affection fly over’ en ‘The ballad of what could have been’ bedoelt. In het eerste nummer introduceert Turner de emotionele lading van de dromerige teksten: ‘Somehow giving it the old romantic fool. Seems to better suit the mood.’ Ironisch genoeg verkondigt Turner in hetzelfde nummer: ‘Don’t get emotional, that ain’t like you.’
Met het rauwe randje en Sheffieldsaccent vormt deze het cement dat de akkoorden verbindt.
De meeslepende stem van Turner weet de luisteraar te raken. Met zijn rauwe randje en Sheffieldsaccent vormt deze het cement dat de akkoorden met elkaar verbindt. Om dit te bereiken, gebruikt Turner een krachtig vibrato en het dramatisch verlengen van tonen. Dit is goed terug te horen bij het nummer There’d Better Be A Mirrorball.
Lichtvoetig karakter
Gelukkig is The Car niet te zwaar beladen. De muziek behoudt namelijk zijn lichtvoetigheid dankzij diens luchtigheid in melodie. Deze ontleent inspiratie aan David Bowie, maar de plaat bevat veel meer muzikale invloeden. Zo deinst Arctic Monkeys niet terug om bij I Ain’t Quite What I Think I Am een funky riff aan te slaan en in Jet Skis On The Moat neemt het keyboard zelfs een Hawaiiaanse Hula klank over. De melodie wisselt van sentimentalistisch naar een zachte speelsheid, waarnaast in de nummers Body Paint en Hello You een intenser stuk wordt gespeeld.
Weinig groots
Desondanks de verschillende stijlen weet de instrumentatie slechts op specifieke momenten te boeien. Bijvoorbeeld op het laatste deel van Big Ideas of wanneer de band meermaals kort maar krachtig een toon aanslaat tijdens de intro van There’d Better Be A Mirrorball. Hier is de muziek onvoorspelbaar en pakkend, maar over het algemeen werken de populaire riffs en het dramatische viooltje algauw op de gaapspieren. Een toegankelijke popsound voert namelijk de boventoon, waarvan de uitvoering zich aanhoort als afgezaagd en weinig intrigerend. Het nummer Perfect Sense vormt hierin een duidelijk voorbeeld.
Over het algemeen werken de populaire riffs en het dramatische viooltje op de gaapspieren.
Op andere momenten slaat The Car te ver door, waardoor de muziek belachelijk klinkt. Het nummer I Ain’t Quite Where I Think I Am werkt wat dat betreft het meest op de zenuwen. Hier zijn een koor, funky gitaar en melodramatisch crescendo overdreven bijeen gegooid. Dit wekt de indruk dat frontman Turner zich tevergeefs poogt te vestigen als baanbrekende musicus à la David Bowie. Mogelijk zullen hij en andere muziekgoden The Car met een vertederde glimlach beluisteren, maar om toegelaten te worden op de Olympus had het beter gemoeten.
Middelmatig vermaak
De plaat leent zich eerder voor het vullen van een stilte, tijdens het studeren of wanneer je met vrienden afspreekt, dan om aandachtig van te genieten. Dit toont aan dat Arctic Monkeys met The Car een middelmatig resultaat heeft geboekt. Het is de band dus niet gelukt om hun vernieuwende stijl in verbeterde vorm door te zetten. Geen enkel nummer op The Car verdient daarom een plaats als Arctic Monkeys all-time klassieker.
Wil je meer recensies van albums of podcasts lezen? Je vindt ze hier.
1 Reactie
“geen enkel nummer op The Car verdient daarom een plaats als Arctic Monkeys all-time klassieker” 0 muziek smaak deze columnist…