Na vier jaar wachten is de nieuwe plaat Californian Soil van London Grammar verschenen. Ondanks dat er nauwelijks baanbrekende hits op staan, is het instrumentaal gezien een ijzersterk album. Helaas doen de vage en oppervlakkige teksten je afvragen hoe het kan dat dit vier jaar heeft geduurd.
De eerder uitgebrachte titelsong Californian Soil, tevens grootste hit van het album, zet de luisteraar op het verkeerde spoor. Het gros van de andere nummers op het album doet onder voor deze prachtige single. Het mist de hits waardoor de band groot is geworden, met nummer als Strong en Wasting My Young Years van het debuutalbum If You Wait. Het derde studioalbum, Californian Soil, zit echter muzikaal gezien grotendeels goed in elkaar. Het brengt de melancholieke, diepzinnige sfeer waar London Grammar om bekend staat goed over. Helaas bevat het album veel herhaling waardoor het snel gaat vervelen. Daarnaast doen de weinig inspirerende teksten, waar soms geen touw aan is vast te knopen, afbreuk aan het geheel.
Van spektakel naar verveling
Het album begint met het nummer getiteld Intro. Dit nummer vangt aan met het geluid van klokken gevolgd door een langzaam opbouwende intro waaronder het engelachtige geneurie van zangeres Hannah Reid te horen is. Langzaamaan worden strijkers en meerkoppige stemmen ingezet. Aan de kwaliteit van het samenspel van de verschillende instrumenten is te horen dat er veel moeite in is gestoken. Dit heeft mogen baten. De intro wordt gevolgd door de titelsong, Californian Soil. Het is vooral de adembenemende, fluweelachtige stem van Reid in samenspel met de wederom ingezette strijkers die het tot een prachtig en rustgevend geheel maken. Op het volgende nummer Missing wordt het enigszins vage refrein spectaculair mooi gezongen door Reid: ‘Everybody’s got their own idea of right and wrong with arms wide open’.
Na een aantal nummers van vergelijkbare opbouw en melodie raak je verveeld.
Na een aantal nummers van vergelijkbare opbouw en melodie raak je als luisteraar echter verveeld. De interesse wordt pas weer gewekt tijdens het zesde nummer. Dit is een enigszins opzwepend popachtig nummer. Tijdens het refrein verdwijnt de belangstelling echter weer wanneer de titel van het nummer tot vervelens toe wordt herhaald onder hetzelfde deuntje.
Oppervlakkige teksten botsen met diepgravende muziek
De mindere kwaliteit van de teksten lijkt kenmerkend voor het album Californian Soil. De teksten van de plaat kunnen niet tippen aan de kwaliteit van de instrumenten. Het lijkt alsof er weinig aandacht aan zowel de tekst als de titels is besteed, wat de muziek in haar geheel teniet doet. Daarnaast bevat het album veel algemene, nietszeggende namen waaronder Lord It’s A Feeling. Dit nummer spant wat de tekst betreft de kroon met het oppervlakkige refrein: ‘I saw the way you laughed behind her back, when you fucked somebody else’ gevolgd door het nietszeggende ‘Lord, It’s a feeling’. Dit slaat de plank mis en valt volledig uit de melancholieke, diepgaande toon die gezet wordt met de instrumentatie.
Aan het elfde nummer van de plaat, I Need The Night, is nauwelijks een touw vast te knopen met teksten als: ‘Tell your grandmother and your boys and your girls, She’s got a brand nеw favourite, tell all the shrinks and hatеrs, give her a dream and she will give you her word.’ Het lijkt haast alsof de band het gros van de teksten in een oogwenk geschreven heeft en de rest van de vier jaar aan de instrumenten besteed heeft.
Adembenemend afwijkend
Een prachtige uitzondering op de regel is het achtste nummer van de plaat Call Your Friends met intrigerende en oprechte teksten als: ‘All the ways I tried to make myself less selfish, it never made them stay, and I can’t love me like this’. Dit maakt het in samenspel met de muziek direct tot een adembenemend nummer. America is veruit het meest openhartige nummer van de plaat. Reid zingt over haar thuisland en concludeert dat het land nooit een thuis voor haar is geweest: ‘My looks, they’ll go away, I’ll just be left here in America, but she never had a home for me.’ Dit zijn nummers die tonen waartoe London Grammar bij uitstek in staat is, maar wat helaas niet altijd doorschemert op de nieuwe plaat.