Amerikaans popicoon Taylor Swift bracht op 21 oktober haar tiende album Midnights uit. Met haar opzwepende beats en meeslepende teksten keert Swift na het uitbrengen van haar Grammy-winnende indiefolk platen terug naar haar oude vertrouwde pop sound.
Voor Swifts nieuwe album liepen de verwachtingen hoog op. Na een reeks aan prijswinnende platen werd namelijk verwacht dat Midnights ook een parel zou zijn. Met dertien authentieke liedjes over slapeloze nachten in haar leven, heeft Swift de verwachtingen waar weten te maken. Dit werd bevestigd nadat het melodische elektropopalbum stream- en verkooprecords brak en bewees een album te zijn voor in de geschiedenisboeken. Hoewel sommige teksten een tenenkrommende ondertoon hebben, heeft de popster toch een meeslepend album weten te creëren. De zangeres belicht op Midnights thema’s als liefde, onzekerheid en zelfacceptatie door hartverscheurende teksten te zingen met catchy popbeats op de achtergrond.
Enorm emo
Swift weet met haar teksten op Midnights de gevoeligste snaren van de luisteraar te raken en deze te bespelen als die op een van haar vele gitaren. Met gedetailleerde omschrijvingen en beeldspraak over haar negatieve zelfbeeld en onzekerheden neemt ze de luisteraar mee in haar gedachten en laat ze hen reflecteren op hun eigen gebreken. Hierdoor ontstaat een gevoel van herkenning en voelt de luisteraar zich begrepen. Het liedje Anti-hero schetst duidelijk het zelfbeeld dat de zangeres heeft: ze is te narcistisch, te oud en te depressief om van te houden. Ze doet er echter alles aan om de pijnlijke waarheid te vermijden. Dat sentiment komt duidelijk naar voren in teksten als: ‘I’ll stare directly at the sun but never in the mirror.’
Het liedje zou de luisteraar doen willen wegkwijnen in bed met een reep chocolade.
Haar onzekerheid in de liefde wordt ook belicht in wat de emotionele climax hoort te zijn op elk album dat Swift uitbrengt: het vijfde nummer. De popster oppert in interviews regelmatig dat het vijfde liedje menig luisteraar zou willen doen wegkwijnen in bed met een reep chocolade en een doos zakdoekjes. Taylor maakt hiermee duidelijk dat ze consistent haar meest sombere gevoelens kan omtoveren in een meeslepend meesterwerk waar ze de luisteraar mee inspireert. Wederom is deze track five zeer meelijwekkend maar tegelijkertijd bemoedigend. In You’re on your own, kid omschrijft Swift hoe graag ze wilt dat de liefde die ze voor iemand voelt wederzijds is maar dat ze toch alleen eindigt door haar afknellende onzekerheid. Ze is bereid om alles te doen voor deze wens: ‘I hosted parties and starved my body like I’d be saved by a perfect kiss.’ Het lied eindigt desalniettemin met een bridge die de luisteraar aanmoedigt om ondanks zijn eenzaamheid toch door te zetten: ‘You’re on your own, kid, yeah, you can face this.’
Experimentatie
De productie van Midnights heeft iets weg van haar eerdere popalbums wat mede te danken is aan haar co-producer Jack Antonoff. Liedjes als Lavender Haze, Karma en Vigilante Shit hebben dezelfde vervormde synthesizers als nummers van haar album Reputation. Swift heeft echter elementen toegevoegd waardoor het album als vernieuwend te categoriseren valt. De popster heeft bijvoorbeeld veel geëxperimenteerd met haar stem. De synthesizers gaan op Lavender Haze gepaard met op elkaar gestapelde opnames van Taylor’s kopstem die een koor nabootsen. Dit geeft het lied een volle en tegelijkertijd lichte klank. Ze gebruikt op dit album ook vaker een stemvervormer. Op Midnight Rain trekt haar stem die een aantal octaven lager gepitcht is, de aandacht van de luisteraar.
Zo klinkt het refrein van Anti-hero als een cringy refrein waar tiktokkers mee vooruit kunnen.
De plank misslaan
Swifts sterke tekstuele kwaliteiten en haar vermogen om haar fans te ontroeren komen helaas niet in elk liedje voor. Zo klinkt het refrein van het eerder genoemde Anti-hero door de tekst ‘It’s me, hi, I’m the problem it’s me’ als een cringy refrein waar tiktokkers mee vooruit kunnen. ‘Don’t put me in the basement, when I want the penthouse of your heart’ van de single Bejeweled is ook geen lyrisch hoogstandje. Swift compenseert intussen deze lichtzinnige teksten met een vlugge pop beat en een naar piano klinkende synthesizer. Hiermee doet ze de luisteraar vergeten hoe cringe-waardig de teksten zijn en zet ze hen ertoe te dansen van opwekking.
De soms gebrekkige lyrics worden door Swift op Midnights goedgemaakt door andere meeslepende teksten, relevante betekenissen en vernieuwende klanken. Haar stem neemt op het album de voorgrond en zo laat ze zien dat ze ondanks veel albums uit te hebben gebracht toch de grens weet te verleggen. Hiermee breidt de popster haar oeuvre sterk uit en geeft ze fans nieuwe liedjes om op te dansen.
Wil je meer recensies van albums of podcasts lezen? Je vindt ze hier.