Home CultuurANS luistert ANS luistert: Pip Blom – Welcome Break – ★★★★

ANS luistert: Pip Blom – Welcome Break – ★★★★

Twee jaar geleden speelde het indiepop-kwartet Pip Blom, vernoemd naar de gelijknamige frontvrouw, al een show in de Nijmeegse Merleyn. Op 7 maart betreden zij het grotere podium van Doornroosje op tour voor hun nieuwe album Welcome Break. Dit album presenteert  zich als een overtuigende opvolger van hun debuut Boat.

De lp van Welcome Break liet nog even op zich wachten: het vinyl was namelijk op. Gelukkig konden de echte Pip Blom-fans het album al sinds eind 2021 luisteren op de welbekende streamingsdiensten. De band, bestaande uit zangeres Pip Blom, haar broertje Tender Blom (gitaar), Gini Cameron (drums) en Darek Mercks (bas), bracht in 2019 hun debuutplaat Boat uit. Daarmee zetten zij voet aan wal in het Verenigd Koninkrijk om op het fenomenale festival Glastonbury te spelen. Voor de opname van hun tweede plaat verkaste de Nederlandse band ook naar onze Britse buren. Welcome Break werd daar in een maand gecreëerd en de titel verwijst naar een Engelse tankstationketen waar de band regelmatig kwam. Het album is energiek en de muziek is dansbaar, maar mist variatie in zijn opbouw.

Een typische Pip Blom plaat

Welcome Break is in zijn geheel een ontzettend krachtig album en ligt in het verlengde van hun eerdere, succesvolle album Boat. Evenals zijn voorganger, ligt de kracht bij dit album in de doortastende instrumentaliteit, pakkende ritmes en Pips unieke en melodieuze stem. De opzwepende muziek en de luchtige, catchy refreintjes zorgen ervoor dat je je waant in de zomerse sferen van Glastonbury of het meer lokale Lowlands. Welcome Break vertoont zich als een poppy plaat met een ruig randje.

Zachte klanken maken plaats voor ruw en driftig gitaarspel.

Enkele nummers springen er tussenuit: zo heeft Different Tune daadwerkelijk een ander deuntje. Dit nummer is een stuk ingetogener dan de rest van de plaat, omdat het instrumentgebruik sober is en er meer aandacht ligt bij het fluwelen geluid van Pip. Het laat een welkome, gevoelige kant horen van de band, om vervolgens weer omver te worden geblazen door het ruige, desalniettemin bekoorlijke, I’m not easy to like. Daarin maken de zachte klanken plaats voor ruw en driftig gitaarspel, waar de rest van het album overtuigend door wordt gedomineerd.

Succesformule?

Hoewel de nummers kwalitatief sterk zijn, zijn ze moeilijk van elkaar te onderscheiden. De plaat begint vigoureus met de hit You don’t want this en wordt opgevolgd door 12. Dit nummer lijkt meer op een verlenging van het eerste, wat enigszins de dynamiek uit de plaat haalt. De nummers die volgen hebben nagenoeg dezelfde opbouw: rustige coupletten, levendige refreintjes gepaard met distorted gitaarspel en Pips zachte, vertellende stem. Die eenvoud is echter niet per definitie een zwakte van het album: het is een werkende formule en elk nummer afzonderlijk luistert lekker weg. Een minpunt is dat door het gebrek aan variatie de muzikaliteit van de band niet optimaal lijkt te worden benut. De muzikaal vaardige band oogt namelijk nog veel meer in zijn mars te hebben.

De teksten gaan over het volwassen worden en zouden niet misstaan in een coming of age film.

Relatiereflectie

Elk nummer gaat gepaard met een treffende tekst. Pip zei ooit in een interview dat al haar liedjes reflecties zijn op de manier waarop mensen met elkaar omgaan, in zowel relaties als in een band. Het zijn teksten die passen bij het gedachtegoed van de gemiddelde twintiger en dus voor menig student herkenbaar zijn, wat het aangenaam maakt om naar te luisteren. Zo bejubelt ze in Faces haar ex, maar bekent ze ook dat ze geleidelijk boven de situatie is gaan staan: ‘I still love you – not this version of me.’ In andere nummers vertelt ze hoe haar ex-geliefden ook verder moeten gaan: ‘as new adventures will get old, please go away – go and figure it out, if this is what you want’. De charmante teksten lijken te gaan over het langzaamaan volwassen worden en zouden, samen met de opbeurende sound van de muziek, niet misstaan in een coming of age film.

Welcome break is een onmiskenbaar solide plaat, maar kent weinig afwisseling tussen de verschillende nummers. Desondanks zorgen de energieke melodieën voor een dansbare plaat. Kort samengevat is het nieuwe album een volwassenere versie van Boat en dat is hoe dan ook een werkende formule. Door Pips dynamische stem en de schelle gitaarmuziek van de band, zal iedereen uit zijn dak gaan in Doornroosje op 7 maart.

Ben je benieuwd naar andere muziekalbums? Lees deze hier.

1 Reactie

Remco Pirets 26 februari 2022 - 12:41

Ongelofelijk, klinks behoorlijk vals bij spijkers met koppen, brrr

Antwoord

Laat een reactie achter

Gerelateerde artikelen