In het normale leven is rechtenstudent Sjoerd Bakker vooral bezig met het schrijven en interpreteren van wetsartikelen en jurisprudentie. Buiten het recht om laat hij de strikte verwijzingen achterwege en komt de verbeeldingskracht tevoorschijn. In deze column beschrijft hij een gebeurtenis waarbij de lezer met selectieve context midden in het verhaal valt.
Deze column verscheen eerder in de eerste editie van de ANS-krant.
Ik voelde me steeds waardelozer. Om daar verandering in te brengen bestelde ik op Bol.com het eerste zelfhulpboek dat ik tegenkwam. Vanmorgen werd het boek bezorgd en nu sta ik vol goede moed alle adviezen uit het boek op te volgen. Tot mijn eigen verrassing sta ik voor mijn spiegel en spreek ik zinnen uit:
Ik ben waardevol. Ik ben geliefd. Ik ben intelligent.
Mijn gemoedstoestand wordt er niet beter van. Ik voel me nog steeds ellendig en twijfel nu ook aan mezelf. Doe ik de oefening wel goed? Ik besluit het boek te laten voor wat het is en op onderzoek uit te gaan. Een blogpost beschrijft de redenering achter het advies. Het idee om jezelf moed in te spreken kwam voort uit het bestuderen van succesvolle mensen die veelal een hoog zelfbeeld hebben.
‘Ik twijfel eraan of deze gedachtegang logisch is.’
Ik twijfel eraan of deze gedachtegang logisch is. Een vriend van mij had bijvoorbeeld een heel groot ego. Hij gamede obsessief en haalde daar zijn trots vandaan. Toen ik deze vriend erop attendeerde dat het leven uit meer bestond dan spelletjes spelen, werd hij kwaad op mij. Hoe durfde ik zijn levensaanpak te betwijfelen?
Op de website verder lezend, kom ik erachter dat de wetenschappers een cruciale denkfout hadden gemaakt. Het feit dat succesvolle mensen zich goed over zichzelf voelden, hoefde geen oorzakelijk verband te houden. Latere onderzoeken hebben aangetoond dat het uitspreken van bemoedigingen aan jezelf desastreuze effecten kan hebben: mensen worden bang om uitdagingen aan te gaan, ze kunnen slechter met kritiek omgaan en krijgen narcistische kenmerken.
Het beeld van het ‘zelf’ moet koste wat het kost in stand worden gehouden. Hierin herken ik de vriend van mij. Hij was zo overtuigd van zichzelf dat mijn goed bedoelde advies niet meer bij hem binnenkwam. Zo wil ik niet eindigen. Ik besluit om nooit meer voor de spiegel dit soort gekkigheid te bevorderen. Het boek heeft me twintig euro armer gemaakt, geen oplossingen gebracht en vooral veel tijd gekost.
Ik heb me nog nooit zo waardeloos gevoeld.