Derdejaars student Tonnie de Benis heeft op de universiteit mateloos leren nuanceren. Iedereen weet echter dat een goed verhaal ontstaat met een leugentje of in ieder geval een zware overdrijving. In zijn column laat hij de nuances varen, maar dan wel op een zee met meer dan één korreltje zout.
Het is kwart over acht ‘s ochtends in het jaar 2021 na Christus, wanneer ik vol goede moed de campus van de Radboud Universiteit betreed. Bezweet van de fietsrit neem ik plaats in de collegezaal, terwijl de andere helft van de studenten vol frisheid en enthousiasme online verschijnt via Zoom. Tijdens dit college wordt er gebruik gemaakt van het wonderbaarlijke hybride onderwijs. Deze onderwijsvorm is dankzij alle digitale en technologische ontwikkelingen uitermate toegankelijk, studenten hebben nu immers vanuit huis toegang tot colleges. In de Klassieke Oudheid was de collegezaal daarentegen helemaal niet zo toegankelijk. De grondleggers van het wetenschappelijk onderwijs waren totaal niet bekend met een inclusieve vorm van educatie. De uiterst fascinerende vraag die nu in mij opkomt is dan ook: hoe zouden de grootste Griekse filosofen uit onze historie zijn omgegaan met hybride onderwijs?
Het is een bijzondere maandagochtend op de Akademia wanneer hoogleraar Socrates zijn studenten ontvangt in zijn collegezaal. Hij strijkt nog even over zijn grijze haar en trekt zijn toga goed, waarna hij Zoom opstart en de camera aanzet. Plato en Aristoteles zijn ditmaal uitgenodigd als gastdocenten. Nadat zij zich hebben geïntroduceerd schiet de chat vol met vragen, tot grote ergernis van Socrates. ‘Ik ben toch degene die hier de vragen stelt?’, moppert hij. Aristoteles raakt eveneens geïrriteerd wanneer iemand met she/her achter haar naam in de Zoom tevoorschijn komt. ‘Sinds wanneer mogen vrouwen meedoen aan het intellectuele debat?’, vraagt hij verontwaardigd aan Socrates. De drie wijsgeren zetten het college met moeite voort, totdat een van de studenten in de collegezaal erop wijst dat er een poll is aangemaakt in de Zoom meeting. Wanneer Plato ziet dat alle studenten op deze wijze gebruik maken van hun democratische inspraak, slaan de stoppen bij hem door. ‘Deze studenten hebben geen enkel idee over de daadwerkelijke wereld, ze moeten eens uit hun grot komen.’ De chaos is te overweldigend voor Socrates en hij besluit de meeting te sluiten, vol frustratie gooit hij de toga in de ring en beëindigt het college per directa.
De grondleggers van het wetenschappelijk onderwijs blijken weinig feta van het hybride onderwijs gegeten te hebben. Het hedendaagse onderwijs mag trots zijn op het feit dat het deze inclusieve vorm van onderwijs heeft gecreëerd. Alle verschillende opvattingen en meningen van de grote denkers zijn juist een blokkade in het succesvol faciliteren van deze onderwijsvorm. Ze zouden nog veel van ons kunnen leren.
Tonnie de Benis