De student heeft het maar druk: studeren, sporten, spacen op feesten en dikwijls een bijbaan. Het hoofd koel houden in dit stressvolle bestaan met zijn onzekere toekomst is nog niet zo makkelijk. Dankzij de praktische wijsheden van de Romeinse Keizer Marcus Aurelius behoudt Pablo Vinkenoog zijn zelfbeheersing, zelfs in de meest hachelijke momenten.
‘Als u aanstoot neemt aan de fouten van een ander laat dat dan onmiddellijk los en bedenk u dat u gewoonlijk soortgelijke fouten maakt.’ – Marcus Aurelius, boek 10: citaat 30
De fijnste herinneringen met mijn huisgenoten bestaan uit het samen genieten van live-dj sets in onze huiskamer, het delen van HelloFresh coupons en het afspelen van films via de projector. Meestal is het leuk, maar helaas heb je in sommige studentenhuizen je huisgenoten niet voor het uitkiezen. Het gaat daarom niet altijd over rozen en dit kan heftige gevolgen hebben.
Afgelopen maand werd dit wederom duidelijk. Zonder het te vragen gebruikte ik iemands koffiekan om mijn rozen in te zetten. In mijn ogen leek het object op een vaas. Helaas was deze het eigendom van die ene huisgenoot met wie ik vaker ruzie heb. Toen ik de volgende morgen mijn bloemenbos in de afvalbak terugvond wist ik dan ook direct hoe laat het was.
Dit incident bracht een hoop boosheid in mij teweeg, wat ik uitte in de groepschat. In dit bericht liet ik al het vuur van mijn woede op de verantwoordelijke neerdalen. Met trillende handen van de spanning wachtte ik op antwoord. De reactie van mijn huisgenoot bleek genadeloos. Hij maakte mij ijskoud duidelijk dat zijn respect voor mij tot het absolute nulpunt was gedaald. Sindsdien heeft hij besloten nooit meer een woord met mij te wisselen.
Mijn rozenactie met de vaas was onverdedigbaar dwaas.
Met mijn kwetsende bericht in de groepschat maakte ik dezelfde fout als de ‘tegenpartij’, namelijk handelen vanuit woede en frustratie. Dat had ik kunnen weten, want volgens Aurelius leidt op hol geslagen woede enkel tot verwijt, hypocrisie en het onnodig schaden van de ander. Bovendien zullen mensen altijd fouten maken. Iedere fout steeds zwaarder laten wegen heeft hierdoor geen zin.
Mijn rozenactie met de vaas was onverdedigbaar dwaas en het bericht in de groepschat had de situatie alleen maar verergerd. Om dit te voorkomen behoor ik volgens Aurelius iedere onenigheid als losstaand van de voorgaande te zien, zodat in het verleden gemaakte fouten geen aanleiding vormen om bij de volgende aanvaring extra woedend te zijn.
Aurelius bepleit een aanpak van vriendelijkheid en geduld. Dit betekent niet dat ik mijn huisgenoot glimlachend een knuffel had moet geven, maar wel dat ik mijn woede niet op hem afreageer. Het hebben van emoties is nooit verkeerd, alleen soms zijn de gevolgen daarvan slecht te overzien. In het vervolg dien ik eerst rustig te worden om daarna met mijn huisgenoot in gesprek te treden. Zodoende zal de verdere verspilling van emotionele energie en vernietiging van schoonheid hopelijk beperkt blijven.