G. J. Wood (pseudoniem) is een tweedejaars student die het liefst breekt met de bestaande studentikoze en universitaire tradities. Hij schrijft zijn ontsteltenis van zich af in de vorm van een studentkritisch stukje proza, dat zelden onomstreden blijft.
In mijn debuutcolumn schreef ik over de ‘studentenstickercultuur’. Wat blijkt, deze cultuur is niet exclusief aan studenten besteed. Meerdere werkgroepdocenten en professoren heb ik al gesnapt met stickers geplakt op laptops, etuis of kledingstukken. De sticker is omarmd door zowel student als docent. We krijgen les van werkgroepdocenten met stickers op hun laptop geplakt waarop teksten prijken zoals: ‘Socialisme is de toekomst’ en ‘Ik geef een nier voor geen Rutte vier.’ Het is werkelijk onbeschaamd hoe de docent tegenwoordig niet eens pretendeert onbevooroordeeld onderwijs te verzorgen door middel van stickers die gedurende hele werkcolleges publiekelijk worden getoond. Er wordt niet eens gepoogd de schijn te wekken onvooringenomen te zijn. Zelfs de moeite hiertoe ontbreekt.
‘Het betreft een sociale werkplaats die vier staatsgevaarlijke randdebielen van straat houdt.’
Leerkracht en leerling hebben ook dezelfde politieke voorkeur en strijden voor dezelfde idealen. Dit werd pijnlijk duidelijk toen mijn docent het niet kon laten om in een college over het communitarisme steeds een liberaal tegenargument te noemen. De docent liet dus steeds zijn eigen denkbeelden doorschemeren in zijn les. Een andere professor wees mij op het bestaan van de Nederlandse punkrockband Hang Youth. Een band waar hij groot fan van was, concerten van bezocht en van harte aanbeval. Na de band op Google te hebben opgezocht kwam ik erachter dat mijn professor mij een opruiende, haatdragende links-extremistische band had aangeraden. Een band die semi-anarchistische teksten bezigt zoals: ‘Leg de zuidas in de as.’ Een band mag je het eigenlijk niet noemen, het betreft eerder een ongebruikelijke sociale werkplaats die vier staatsgevaarlijke randdebielen van de straat houdt. Het blijft opmerkelijk hoe een professor een dergelijke hachelijke band weet aan te bevelen aan één van zijn studenten.
Deze gelijkenissen op politiek niveau zijn zo kwalijk omdat de student steeds in zijn eigen politieke voorkeur wordt bevestigd. Dat terwijl je op de universiteit juist moet worden uitgedaagd in je denkbeelden. Er moeten overtuigende tegenwerpingen worden geboden. De docent dient een alternatief te bieden en een spiegel voor te houden. Dit is nu juist de taak van de universiteit en de enige manier waarop je je eigen ideeën kan ontwikkelen of staven. Een objectieve visie tegenover het subjectieve wereldbeeld zetten die veel studenten er op nahouden zou hierbij een uitkomst kunnen bieden. Tijd voor verandering dus.
Deze column staat in ANS-krant 5.
2 Reacties
Wat een zure column is dit toch. Veel van wat je zegt is denk ik onwaar. Ik ken best een aantal professoren, die uit angst om aan de schandpaal genageld te worden o.a. in artikelen als dit, hun persoonlijke meningen niet durven te geven. Ik weet niet wat je studeert, maar zelfs aan een “linkse” faculteit als FSW kom ik weinig tot geen socialistische docenten tegen. Docenten zijn nou eenmaal mensen, en mensen hebben (wetenschappelijk gefundeerde) meningen, ook als die meningen jou even niet uitkomen. Touwens: “liberaal” in Nederlandse context niet links.
Je conclusie over dat professoren studenten niet genoeg uitdagen in hun ideeën is ook een beetje ironisch, aangezien dit hele stuk gemekker is over hoe jouw denkbeelden worden uitgedaagd. Overigens is mijn ervaring dat professoren geregeld iets tegenwerpen op mijn (zeker linkse) gedachtengoed. Ook doe je net alsof politieke overtuigingen alleen maar subjectief zijn, terwijl ze vaak ook gebaseerd zijn op wetenschap ( Marx was wetenschapper, maar ook meer rechtse stromingen baseren zich op bepaalde wetenschappen en wetenschappers).
Oh ironie, ‘een objectieve visie’! Hoe objectiviteit de ‘enige manier is om ideeen te ontwikkelen’ vraag ik me af. Bovendien is er binnen de politieke theorie/filosofie – waar je met communitarisme tegenover ‘liberalisme’ naar verwijst (wat gek genoeg dan weer een politiek theoretisch stroming tegenover een in jouw context politieke stroming is) – ironisch genoeg al sprake van een gebrek aan mogelijkheid tot eenduidigheid, en zodanig een gebrek aan objectiviteit in het vakgebied als geheel. Voor objectiviteit moeten we, ben ik bang, naar het Huygensgebouw.
P.s. verdiep je eens in Abel van Gijlswijk, zanger van – jawel – Hang Youth, als iemand een wereldvisie tegengesteld aan de jouwe heeft en dat keurig kan onderbouwen, dan is hij het.