G. J. Wood is een tweedejaars student die het liefst breekt met de bestaande studentikoze en universitaire tradities. Hij schrijft onder een pseudoniem zijn ontsteltenis van zich af in de vorm van een student-kritisch stukje proza, die zelden onomstreden blijft.
Je hoeft maar een voet te zetten in een willekeurige studentenstad of je wordt al overvallen door een vloedgolf aan stickers. Er blijft warempel geen oppervlak bespaard. Elk object, of het nu van kunsthistorische, culturele of esthetische waarde is, moet het ontgelden. Je kunt gerust spreken van een heuse stickerterreur. Ook in en rondom onze volgeplakte universiteitsgebouwen ben je ze ongetwijfeld tegengekomen. Zelfs op wonderschone uitzichtpunten in het buitenland moeten de balustrades het bekopen met vandaliserende Nederlandse studenten. Een gotisch kerkje uit de 12de eeuw na Christus? Niets is heilig en niets is veilig voor de stickerterror uit ons landje. Het is je reinste vandalisme en een aanslag op de goede smaak.
Het is buitengewoon opvallend dat de stickers geregeld een mededeling herbergen met een links-politieke signatuur. Het gaat namelijk vaak om stickers met genuanceerde boodschappen zoals ‘FCK PVV’ of ‘FCK SGP’ en VVD-plakplaatjes waaruit plotseling blijkt dat de letters van die partij staan voor ‘Veroordeeld voor Discriminatie’. Dikwijls draagt dit kleverige wangedrag dus een onsmaakvolle en weinig inhoudelijke politieke boodschap met zich mee. Vrijwel nooit kom je ‘FCK GroenLinks’ of ‘PvdAllochtonen-stickers’ tegen. Misschien bestaan deze rechtse stickers wel, maar worden deze door de fanatieke aanhang van de linkse politieke partijen binnen de kortste keren weggehaald. Dat terwijl het rechtse electoraat de stickers die hun partijen raken kennelijk niet publiekelijk durven te verwijderen, of deze behoefte simpelweg niet voelen. Mijns inziens laat dit een markant verschil qua inborst en fanatisme zien tussen linkse en rechtse kiezers.
De daad van het plakken van de zelfklevers kan onmogelijk als duurzaam worden beschouwd.
Daarnaast is er sprake van een zeer duidelijke discrepantie tussen de inhoud van de stickers en het productie- en plakproces die de stickers doormaken. Aan het predikaat ‘links’ hangt namelijk dikwijls een klimaatstandpunt dat niet samen gaat met het productieproces van een dergelijk overbodig voorwerp. Het is dan ook ironisch hoe vaak stickers teksten behelzen in de trant van: ‘de regering verkwanselt het klimaat’, of ‘vlees eten is dierenleed’ en ‘fuck de rijken’. Ook de daad van het plakken van de zelfklevers kan onmogelijk als duurzaam worden beschouwd. De stickers vervuilen namelijk de publieke ruimte en de natuur.
Kortom, de publieke ruimte wordt niet alleen ontdaan van haar esthetische waarde doordat stickerguerrilla-tactieken de normaalste zaak lijken te zijn onder jongeren. De daad van het plakken zelf is ook geregeld direct in strijd met de ideologische en milieuvriendelijke tekst op de stickers. Daarbij dragen de sticker door hun ongenuanceerde teksten niets bij aan het politieke debat. Ik kan dus niets anders zeggen dan: stop het plakken van deze plakkerige plaatjes en verwijder ze, zover het kan, uit het gezichtsveld van uzelf en uw medemens. Laat dat straatmeubilair toch onbevlekt.
Dit artikel stond in ANS-krant 1 (37).
1 Reactie
“De daad van het plakken van de zelfklevers kan onmogelijk als duurzaam worden beschouwd.”
ja dat klopt, we leven in een samenleving.