Profvoetballer en psychologiestudent Dirk Proper speelt al jaren in het eerste team van NEC. Sinds jonge leeftijd begeeft hij zich in de curieuze voetbalwereld, waar gokkende fans, grote toernooien en saaie interviews aan de orde van de dag zijn.
‘Jongens komen en jongens gaan.’
Dirk Proper (23) is die ene vriend die zich meer bezighoudt met duizend-en-een andere zaken dan daadwerkelijk tijd spenderen in de UB. Al zes jaar is hij bezig met zijn bachelor Psychologie aan de Radboud Universiteit. Daar heeft hij wel een uniek excuus voor: hij is profvoetballer bij NEC. Ooit gescout als klein jochie wordt de middenvelder nu geprezen om zijn speloverzicht en dynamische speelwijze. In de kantine van het Goffertstadion vertelt Proper, in blauw trainingspak, relaxed over zijn leven in de vreemde voetbalwereld en hoe zijn studentenbestaan daarin past.
Voetbal gaat voor
‘Voor mij staat voetbal altijd al op één’, begint Proper. Daarin is hij zeker geslaagd. Sinds zijn negende speelt hij bij NEC, een professioneel contract kreeg hij op zijn vijftiende. De Elstenaar mocht vervolgens op zijn zeventiende zijn debuut maken in het eerste elftal. In al die jaren heeft hij heel wat successen gevierd: ‘Ik heb het EK onder 17 gewonnen, we stonden vorig jaar in de bekerfinale en in 2021 promoveerden we naar de Eredivisie. Die promotie was ongelofelijk gaaf.’ Niet alleen in Europa beleefde hij memorabele momenten, het hoogtepunt vond in Brazilië plaats. Nog steeds lichtelijk verwonderd vertelt hij: ‘Het jeugd-WK werd daar aangepakt als een serieus WK. Overal waar je naartoe ging, werd je geëscorteerd door politie. Voor de wedstrijden vlogen we zo naar de andere kant van het land.’
Tegelijkertijd gaat zijn carrière niet alleen maar over rozen. Dit seizoen liep Proper een schouderblessure op en stond hij twee maanden langs de kant. ‘Nu gaat het weer goed, maar als je niet kunt spelen is het lastig om te zien dat het team het moeilijk heeft. Als we een wedstrijd verliezen, kan ik daar echt van balen, niet alleen die dag maar ook nog de dagen erna.’ Het voelt voor hem dat het zijn vrije dagen overschaduwt.
Transfers en Toto
In de sociale omgeving van voetballers vindt een constante tombola van mensen plaats. Dat begint al vroeg, vertelt hij: ‘Op mijn middelbare school zaten veel andere NEC-spelers, maar zodra die uitstromen bij de club spreek je elkaar nauwelijks meer.’ Dat is nu nog sterker. ‘Ik zit nu vier jaar in het eerste elftal en ik zou niet weten met hoeveel teamgenoten ik al heb gespeeld. Jongens komen en jongens gaan’, aldus de middenvelder. Dat heeft alles te maken met de vele transfers. ‘In de voetbalwereld is het uiteindelijk de bedoeling dat de club iets aan je gaat verdienen en dat je dus verkocht wordt.’ Een beetje schaapachtig vervolgt hij: ‘Dit klinkt altijd gek, maar je moet een beetje accepteren dat je een product bent.’
Tijdens interviews wordt hij vaak over transfers uitgevraagd: ‘Af en toe heb ik geen trek in zo’n interview, gelukkig is het heel makkelijk om met weinig woorden helemaal niks te zeggen.’ Lachend voegt hij toe: ‘Daar maak ik soms ook wel een beetje een sport van!’ Ook op straat moet hij mini-interviewtjes geven wanneer fans hem aanspreken. Die interactie houdt hij een beetje af, maar levert wel komische situaties op. Gekscherend vertelt hij: ‘Als we verliezen krijg ik berichtjes: “Dankzij jou heb ik mijn Toto verloren, je moet me terugbetalen!”’
Buiten (het) spel
Wanneer deze omgeving wat te gek wordt, kan Proper altijd ontsnappen naar zijn studie. Zijn studieadviseur en trainers proberen zo goed mogelijk rekening te houden met de topsporter, legt hij uit: ‘Het is altijd passen en meten wanneer ik op de campus ben. Ik geef in ieder geval ruim van te voren aan wanneer ik tentamens heb zodat ik dan niet hoef te trainen.’ Zoals een echte student betaamt, heeft hij weleens aan zijn studerende bestaan getwijfeld tijdens zware tentamenweken. Toch zet hij door: ‘Ik haal veel energie en plezier uit mijn studie, het vormt een welkome afleiding van het voetballen.’ Docenten moeten nu niet té hoge verwachtingen krijgen. Voetbal gaat voor, benadrukt hij: ‘Als de studie in de weg gaat zitten, stop ik ermee.’
Niet alleen voor zijn intellectuele ontwikkeling, maar ook op sociaal gebied is de studie belangrijk voor hem. Hij vertelt: ‘Ik vind het heerlijk om in een andere wereld te stappen met mensen die houden van stappen. Dat doe ik ook, maar ik moet accepteren dat ik dat iets minder kan.’ Zo blijft er weinig vrije tijd over, maar dat is geen probleem voor de 23-jarige: ‘Ik ben niet zo goed in stilzitten. Als ik een halfuurtje op de bank zit, beginnen mijn handen al te jeuken.’ Alle overgebleven tijd investeren in zijn studie gaat hem weer net te ver, bekent hij lachend: ‘Ik hou dan misschien niet zo van vrije tijd, maar ook niet van de hele dag met mijn neus in de boeken zitten.’
Als hij ver, ver in de toekomst kijkt, na hopelijk een grandioze voetbalcarrière, ligt er geen duidelijke loopbaan in het verschiet: ‘Ik zie mezelf niet snel bij van die talkshows aanschuiven, maar iets van sportpsychologie trekt me ook niet direct.’ Hij haalt zijn schouders op: ‘Ik vind heel veel andere gebieden in de psychologie ook interessant, dus het is misschien wel leuk om even helemaal uit de voetbalwereld te stappen.’ Maar dat zijn zorgen voor later. Voor nu is de blik gericht op de laatste speelrondes en een scriptie die zichzelf niet gaat schrijven.