De bandleden zijn nog niet eens afgestudeerd van het conservatorium, maar Droom Dit staat al op grote podia door heel het land. De diep persoonlijke muziek die ze maken is volgens hen urgent en noodzakelijk, niet alleen voor henzelf. Waarom is het zo onmisbaar voor hen?
Vers van een studiosessie in het Enschedese Metropool doen frontpersoon Sam de Laat en toetsenisten Seth de Leeuw en Roos Tijssen hun verhaal. De goedlachse bandleden van Droom Dit genieten zichtbaar van hun opgebouwde momentum. ‘Ja, we zijn lekker druk’, zegt De Leeuw. Dit jaar stonden ze onder meer op Eurosonic Noorderslag, Best Kept Secret en op het hoofdpodium van het Valkhof Festival tijdens de Nijmeegse Vierdaagsefeesten. Hun optreden op Noorderslag was volgens 3voor12 zelfs de beste act van het festival.
De muziek die zij maken bestempelen ze zelf als urgent en noodzakelijk, vooral omdat de diep persoonlijk poëtische teksten over liefde, seks en innerlijke emoties een uitlaatklep zijn voor gevoelens die er anders niet uit zouden komen. Op het nummer Wat is familie dan? zingt De Laat bijvoorbeeld: ‘Wat is familie dan? Als ze niet mogen weten wat er achter de deur gebeurt? Wat is familie dan? Als je me kust op mijn wang, maar niet in mijn ogen kijkt.’ De teksten bieden de enige mogelijkheid om deze gevoelens te uiten. ‘Het was geen optie om geen muziek te maken’, geeft die toe.’ Het was er uiteindelijk toch wel uit komen sijpelen volgens hen: ‘De passie die ik heb voor muziek had nooit echt doodgeslagen kunnen worden.’ Het spelen en maken werkt cathartisch volgens hen, maar De Laat ervoer ook een heftige keerzijde ervan.
Welke droom Droomt Dit?
Het blijft even stil als de bandleden wordt gevraagd naar het idee achter Droom Dit. Al snel kijken Seth de Leeuw en Roos Tijssen de frontpersoon verwachtingsvol aan. ‘Waarom moet ik beginnen?’, vraagt De Laat plagerig aan de andere bandleden. ‘Omdat het met jou is begonnen!’, roepen ze. Schoorvoetend, maar al snel vol overgave, begint De Laat dan toch te vertellen.
‘Droom Dit is hyperautobiografisch’, zegt De Laat. ‘We hebben het over het echte leven op een rauwe manier.’ De sound van de muziek past daar dan ook goed bij volgens hen. ‘De muziek is elektronisch en expressionistisch. Daarnaast is het meestal hard, maar heeft het ook zachte momenten. Het is net zo dynamisch als het leven zelf.’ Die vervolgt: ‘Het is niet metaforisch en we maken dingen niet mooier dan dat ze zijn.’ De Laat geeft toe dat het in het begin nog een lastige klus was om de richting en het concept helemaal onder woorden te brengen. ‘Je wilt muziek maken die niet alleen nieuw, maar ook vernieuwend is. Door te experimenteren met ideeën en sounds, maar vooral ook door ze weg te durven gooien, zijn we steeds beter gaan begrijpen wat Droom Dit is.’
‘Het is niet metaforisch en we maken dingen niet mooier dan dat ze zijn.’
Het bedenken van de naam heeft daar ook bij geholpen, beaamt De Laat. Die legt uit dat die het concept al langer in hun hoofd had. ‘Het is dwingend: Droom Dit staat in de gebiedende wijs. Dat zie je niet vaak bij een bandnaam’, zegt die gepassioneerd. ‘Daarmee vertolken we ook hoe urgent de muziek is voor ons, en dat het voor ons noodzakelijk is om ons op deze manier te uiten.’
Hyperautobiografische therapie
Het persoonlijke aspect van de muziek werkt therapeutisch voor De Laat. ‘Het hyperautobiografische is het belangrijkste voor mij’, zegt die. ‘Ik kan alleen maar eerlijk en gedetailleerd spreken over onderwerpen die mij aangaan, die ik zelf ook heb ervaren.’ Live optreden speelt daar ook een belangrijke rol in voor hen. ‘Een live vertolking van die verhalen zorgt ervoor dat ik het zelf verwerk. Het is therapeutisch in de zin dat het fijn is om over die zware dingen op zo’n plek te kunnen zingen en schreeuwen.’ Na een korte pauze: ‘Ik kan het daardoor misschien ook wat meer loslaten.’
Tekst gaat door onder de foto.
Ook voor het bredere publiek is de muziek echter urgent, volgens De Laat. ‘Door die persoonlijkheid streven wij ernaar dingen bespreekbaarder te maken.’ Zo zingt die in Zwijg de rest over genderidentiteit. ‘Ik wil een jurk om mijn huid. Ik wil een bruid zijn. Ik wil een vrouw als mijn bruidegom, ik wil het andersom.’ En even later: ‘Ik wil mezelf zijn en niet dagelijks ontwaken met de vraag over wat jij ziet. Ik hoef je oordeel niet.’ De Laat vindt het belangrijk om dit soort teksten te delen. ‘Als ik ergens mee worstel, dan weet ik dat ten minste een ander persoon van de acht miljard mensen op de wereld met hetzelfde worstelt.’ Die vervolgt: ‘Als ik me hierover uitspreek, voelt iemand anders zich ook gehoord. Daarom probeer ik zo oprecht mogelijk te zijn.’
Omdat het De Laats teksten zijn, ervaren de andere bandleden het therapeutische wat minder. De Leeuw: ‘We spelen allebei de toetsen, maar we zingen ook allebei mee zo nu en dan. Dan ervaar ik wel een soort bevrijding.’ Tijssen haakt daar op in: ‘We worden als band wel meegenomen door Sam in hun teksten.’ Toch is het niet helemaal hetzelfde volgens De Leeuw: ‘Ik heb een punkband waarin ik heel veel mag schreeuwen. Dat is míjn echte uitlaatklep’, zegt ze.
Keerzijde van de urgentie
Toch zit er ook een keerzijde aan het persoonlijke karakter van de teksten. ‘In de eerste jaren op het conservatorium heeft muziek me volledig opgeslokt. Ik heb momenten gehad dat ik tegen een burn-out zat’, stelt De Laat ernstig. ‘Muziek werd alles voor mij.’ Dat had volgens hen vooral te maken met het feit dat de muziek zo persoonlijk is. ‘Ik liet mijn eigenwaarde afhangen van wat mensen van de muziek vonden en of het muziek maken lukte. Als ik even niet kon schrijven had ik het gevoel dat ik als mens faalde.’ Zo zingt die op Laatste traan: ‘Ik wil iets dat niet kan en ik ben niets dan wat ik maak en maken doe ik nu te schaars.’ De Laat: ‘Ik heb soms het gevoel dat mijn identiteit volledig wordt gedefinieerd door mijn maakproces. Toen ik deze tekst schreef vond ik dat ik te weinig maakte, en dus te weinig mezelf was.’
‘Ik heb momenten gehad dat ik tegen een burn-out zat.’
Sindsdien heeft die een betere verhouding met de muziek. ‘In de afgelopen maanden heb ik wat meer geleerd het los te laten.’ De Laat denkt even na: ‘Ik ben gaan inzien dat ik meer ben dan alleen de muzikant die ik ben.’ Maar die worstelt er nog steeds mee. ‘Ik neem zo nu en dan nog steeds kritiek te persoonlijk. Ik zit er ook nog steeds erg mee als ik een writersblock heb’, zegt die overpeinzend. ‘Als ik geen muziek maak, voelt het alsof er niks in mijn leven goed gaat.’ Die voegt toe: ‘Veel makers voelen alsof hetgeen ze maken een deel van henzelf is. Maar dat is het niet. Het is echter moeilijk om dat onder ogen te zien en de grens te bewaken.’
Nu de bandleden hebben kunnen proeven van succes, willen ze volop doorpakken. De afgelopen zomer hebben zij elke week wel op een podium gestaan, waarna Droom Dit in oktober met een nieuwe single komt en in 2025 met een nieuw album. Maar de bandleden denken al verder dan dat: ‘Dit momentum is kostbaar’, zegt De Laat. ‘Het grootste doel is leven van de muziek’, breekt Tijssen glimlachend in. ‘Daarom denken we al vooruit aan een tweede album en gaan we heel veel optreden en releasen’, zegt De Laat. Op een podium als Best Kept Secret staan is in ieder geval iets dat ze blijven najagen. De Laat besluit: ‘We hopen volgend jaar op nog meer grote podia te staan. Maar voor nu is elke maand leuker dan de vorige.’
Dit artikel verscheen eerder in ANS-krant 1.