Op 8 juni was de campusdichterverkiezing waarbij drie kandidaten streden om de felbegeerde titel campusdichter 2022-2023. Ze droegen ieder een paar zelfgeschreven gedichten voor. ANS vroeg ze naar hun favoriete gedicht en de inspiratie hiervoor. Dit keer: Bram van den Berg.
Bram van den Berg (21, Natuur- en Sterrenkunde) droeg tijdens de verkiezing vier gedichten voor. Hij schrijft onder andere over maatschappelijke thema’s, natuur en persoonlijke ervaringen. Het schrijven van gedichten begon toen hij op de middelbare school zat en een week les kreeg over poëzie. ‘Ik zat met allerlei gevoelens die ik bij niemand kwijt kon en toen ben ik het van mij af gaan schrijven.’ Sindsdien schrijft hij gedichten en in de toekomst zou hij graag stadsdichter worden. Zijn favoriete gedichten die hij heeft voorgedragen waren Hier en Het einde van de poëzie.
Hier
En hier laat ik je
op dit vel wit
achter, de woorden
als
opdat het nooit stuk-
scheurt
‘Dit gedicht heeft persoonlijk voor mij de meeste waarde. Ik schrijf meestal gedichten als ik ergens mee zit. Bij dit gedicht was het uitgegaan met mijn vriendin. Ik dacht er veel aan en ik wist niet wat ik ermee moest, dus toen schreef ik dit gedicht. Ik probeerde haar hier achter te laten op het papier. Toch bleef ik er aan denken, waardoor ik het laatste stuk heb toegevoegd. Ik wilde haar achter de woorden laten, maar die woorden breken stuk en daarmee laat ik zien dat ik nog aan haar denk.’
Het einde van de poëzie
Welkom mensen. Welkom
Laten we bieden, dit gedicht
Hoeveel?
Iemand?
U? Honderd euro
Duizend euro hoor ik daar!
Wauw meneer biedt een ton!
Nee
Dit gedicht is minder waard dan een bierviltje
Mensen bieden te veel, mensen nemen het te serieus
Want wat is een gedicht?
Is het iets groot? Iets moeilijks? Iets goddelijks? Een plek niet te bevatten?
Beschrijf de plek
‘Daar raak je toondoof door assonantie
En fluisteren vellen vol alliteratie je de oren van het hoofd.
Draconisch Iconisch!‘
Nee
Laten we de poëzie
Reduceren
Tot dat wat het daadwerkelijk is
Een boodschappenlijstje
Een appel
Een ui
Een kruik
Een blinddoek
Een onderzetter
En als het echt goed gedaan is: zinloos
Want voor echte poëzie heb je geen woorden nodig
En helemaal geen woorden zoals:
‘Karnisch, sceptisch cryptogram der letteren.’
Nee
Dat is poëzie dus niet
Poëzie is niet iets waar je te dom voor bent
Poëzie is geen zilveren schaal op een sokkel
Dit is poëzie, dat is poëzie
Ik ben poëzie en jij ook
Waarom? Omdat ik je hoor en voel
Omdat ik het gevoel heb dat ik een
stuk
van mezelf aan jou kan geven
En als laatste: omdat ik voor altijd bij je wil zijn.
En die zin is de enige die telt
Dus ik vraag opnieuw
Wat biedt u?
Verkocht
‘Veel mensen denken bij poëzie aan moeilijke woorden of aan gedichten waar ze niks van snappen. Ze hebben het gevoel dat ze te dom zijn voor poëzie en dat had ik in het begin ook. Ik las dan een gedicht waar ik niks van begreep en dat mag ook, maar niemand vertelt je dat dat mag. Met dit gedicht wil ik zeggen dat het niet erg is als je het niet begrijpt en dat poëzie niet per se moeilijke woorden is. Ik vind dat poëzie toegankelijk moet zijn en mensen moeten het zien als een gebruiksvoorwerp.’