Home Artikelen Favoriete campusdichterverkiezing gedicht: Derk Wijkamp

Favoriete campusdichterverkiezing gedicht: Derk Wijkamp

Op 8 juni was de campusdichterverkiezing waarbij drie kandidaten streden om de felbegeerde titel campusdichter 2022-2023. Ze droegen ieder een paar zelfgeschreven gedichten voor. ANS vroeg ze naar hun favoriete gedicht en de inspiratie hiervoor. Dit keer: Derk Wijkamp.

Derk Wijkamp (21, Filosofie) droeg tijdens de verkiezing drie gedichten voor over zijn studentenleven en hoe hij in deze tijd onder andere in aanraking kwam met liefde en de dood. Hij is de afgelopen jaren actief bezig met het schrijven van gedichten. ‘Ik vind het mooi hoe je met zo weinig woorden zoveel kan zeggen’, zegt Wijkamp. Hij won de campusdichterverkiezing en zal komend collegejaar naast bestuurslid van Cultuur op de Campus, de universiteit voorzien van literair commentaar.

Door het raam van het ziekenhuis

Eigenlijk mag jij niet sterven
Het is veel te lekker weer
en buiten vliegt een merel voor het raam van het ziekenhuis
 
De wind is nog niet uitgewaaid
Ze heeft haar bestemming nog niet bereikt
Dat hoor je aan de wanhoop van de ruis
 
De zon is nog niet uitgebrand
Het gloeiend uiteinde nog niet afgetikt
en tussen trekken door valt nog veel te veel te zeggen
 
De zuster is nog niet uitgezongen
Er zijn verhalen nog niet aangedikt
De merel fluit nog steeds
en moet haar eieren nog leggen
 
Teveel steegjes zijn nog onbewandeld
De vaste kroeg nog niet vaak genoeg bezocht
Zoveel ziektes zijn nog onbehandeld
en zoveel studieboeken blijven ongekocht
 
Maar toch is het goed
Je was nog helder en kon zelf ook nog zien
Dat de wereld wel bleef draaien
en dat alles altijd rechtkomen moet
 
Luister nog even naar de sterke verhalen
Hoor het gefluit en het zingen
Kijk nog even naar de zon
en naar de reizende wolken
 
Hoor het ruisen van de winden
en het klappen van de vleugels van de merel
Zie hoe die voor jou vliegt
Kijk toch nog even
en ga dan voort 
In het beloop van de dingen
en het eindeloze draaien van de wereld

‘Ik heb dit gedicht geschreven in de tijd dat iemand die dichtbij mij stond is overleden. Hoewel het wat somber is en ik die sfeer niet wil overdragen als campusdichter, is dit wel het gedicht dat het dichts bij mij staat. Het gaat erover dat na het overlijden van iemand de wereld door lijkt te gaan alsof er niks is gebeurd terwijl alles is gebeurd. Er is een grote troost te vinden in het leven dat vrolijk doorgaat. De persoon die is overleden is namelijk deel gaan uitmaken van het beloop van de dingen dat heeft geleid tot vreugde. Het is die vreugde en troost die ik als campusdichter wil uitdragen.’

Laat een reactie achter

Gerelateerde artikelen