Studenten maken van alles mee: de eerste kookervaring, een eerste serieuze baan en tentamenstress. Rechtenstudent Eliane Iven houdt de ballen in de lucht door zich te uiten in haar dichtdagboek waarin je elke maand een kijkje kunt nemen.
Nieuwjaarsvoornemens
Voorbijvliegende kinderen, diep verzonken in een eigen speelwereld waarin tijd niet bestaat, herinneren me aan een ongemakkelijke realiteit.
Sinds de universiteit heeft mijn leven geen echte ontspanning meer gekend.
Die rust verdween gemoedelijk,
samen met een tijd van vlechtjes in mijn haar en armbandjes met duizend kleuren nam zij afscheid.
Een zonnige tijd.
Sluipend en ogenschijnlijk geruisloos overgevloeid in drukkend perfectionisme en prestatiedrang.
Mijn gezicht trekt van de kou en het ongemak kleurt mijn wangen rozig.
Mijn hoofd bonkt woest
Ik wil dit niet meer.
Volgens mijn vriend moet ik mijn hooggespannen lijf gewoon meer voelen.
De deadlines mentaal de deur wijzen.
Mijn strakgespannen schouders en vastzittende kaak vervangen door een vriendelijke bodyscan.
Als ik ’s avonds mijn vaste avondronde volg, voel ik echter vooral de lucht krampachtig weigeren uit mijn longen te ontsnappen.
Sist mijn ademhaling dreigend tussen mijn tanden,
Maakt het commentaar op mijn scriptie een duet met de veeleisende verwachtingen in mijn hoofd.
Om vijf uur ‘s ochtends word ik wakker
Standaard licht verdwaasd, maar altijd alert.
Een dier met een verstoorde fight or flight respons.
Mijn ontspanningsexperiment is samen met het nachtblauw al snel verdwenen naar de coulisse.
Automatisch klik ik op ‘bevestigen’ bij de zoomuitnodiging voor een extra overleg.
2023 wordt vast een mooi ontspannen jaar.