Vandaag de dag vindt iedereen overal ergens wat van en vliegen de meningen je om de oren. Wat is eigenlijk het standpunt van de Nijmeegse student rondom actuele thema’s? In Het Studentenstandpunt geven leden van het Radboudstudentenpanel hun kijk op de zaak. Dit keer: Activisme op de universiteit.
Tim (19), bachelorstudent Politicologie
‘Ik vind dat activisme niet thuishoort op de universiteit. Als universiteit hoor je onafhankelijk te zijn. Het is een openbare instelling waar mensen met verschillende meningen rondlopen die zich allemaal thuis moeten kunnen voelen. Op het moment dat je als universiteit een activistisch standpunt inneemt loop je het risico om bepaalde mensen te vervreemden. Ook vind ik het niet kunnen dat de universiteit geld verspilt aan dingen als de Radboud Impact Week. De universiteit wordt grotendeels gefinancierd door belastingbetalers en studenten die collegegeld betalen. Het is krom dat mensen die niet achter het activisme staan hier wel voor betalen.
Ik vind het daarentegen goed dat de universiteit ruimte biedt aan verenigingen en studenten om zich activistisch te uiten. Wel moet er meer ruimte worden geboden aan rechtspolitieke standpunten. Vooralsnog zijn er veel linkse standpunten op de universiteit, al kan het zijn dat rechtsere groepen zich minder uitspreken. Wetenschappers behoren echter neutraal te blijven. Als ze in hun vrije tijd willen meelopen met een klimaatmars is dat prima. Tijdens colleges horen ze het echter niet over activistische dingen te hebben, tenzij het onderwerp past bij het vak dat wordt gegeven.’
Laura (19), bachelorstudent Artificial Intelligence
‘Of de universiteit zich activistisch over iets mag uitlaten, ligt aan het onderwerp. Het instituut moet redelijk neutraal blijven om haar inclusiviteit te waarborgen, maar over een onderwerp zoals klimaatverandering mag zij zich wel uitspreken. Daar zijn feiten en cijfers over waardoor er duidelijk een goede weg is. Klimaat en duurzaamheid vallen wat mij betreft niet eens onder activisme. Het is gewoon common sense om daar aandacht aan te besteden. Ook als wetenschappers onderzoek doen naar bijvoorbeeld racisme en daar wetenschappelijk onderbouwde uitspraken over doen, vind ik dat je het niet als activisme kan betitelen.
Verder is het goed dat studenten zich activistisch kunnen uiten op de universiteit. Studenten mogen zich best bewust zijn van de dingen die in de samenleving spelen en de campus is een goede plek om aandacht voor activistische onderwerpen te vragen. De rol van de universiteit is om hier ruimte aan te bieden. Het instituut moet activisme zelfs stimuleren: studenten hebben als onderdeel van de maatschappij de plicht om zich voor bepaalde dingen in te zetten en niet alleen lesstof te stampen. De universiteit moet echter wel ingrijpen als het te extreem wordt. Alle meningen mogen worden geuit zolang er niet wordt opgeroepen tot geweld.’
Isa (22), bachelorstudent Sociologie
‘De universiteit mag wat mij betreft niet neutraal blijven. Activisme is vaak een kwestie van het verdedigen van mensenrechten, dus daar hoort de universiteit zich niet stil over te houden. De universiteit moet laten zien waar ze voor staat en dit ook laten terugkomen in beleid. Het is belangrijk dat de universiteit breed uitdraagt waar ze mee bezig is. Als je iets activistisch doet dat niemand ziet, verandert er niets. Daarnaast is het belangrijk dat de universiteit zich voor verschillende problemen evenveel inzet. Nu is er vaak nog sprake van een disbalans. Zo is er meer aandacht voor seksisme dan racisme.
De reden dat universiteiten zich soms niet willen uitspreken is waarschijnlijk omdat ze mensen niet willen afschrikken. Dat zie ik echter niet als een probleem. Een klein groepje mensen die zich niet fijn voelt bij het activisme hoeft de universiteit niet in de weg te staan. Als activisme je oncomfortabel doet voelen, dan zegt dat vooral iets over jezelf. Door je als universiteit activistisch te uiten, zet je een bepaald beeld neer naar de buitenwereld waarmee je de juiste mensen aantrekt. Verder moeten wetenschappers zich zowel op de universiteit als daarbuiten activistisch kunnen uitlaten. In collegezalen kan je zo het gesprek aangaan met studenten over het onderwerp.’
Rosanne (20), bachelorstudent Biomedische Wetenschappen
‘Ik ben van mening dat de universiteit kritisch denken moet stimuleren en ruimte moet bieden voor werknemers en studenten om activistisch te zijn. Dit moeten docenten en studenten echter niet in de naam van de Radboud Universiteit doen, maar als persoon. Ook in de collegebanken is het prima, zolang een docent zegt dat het een persoonlijke mening is. Het is belangrijk dat de universiteit zelf neutraal blijft. Niet iedereen denkt overal hetzelfde over en de universiteit moet ervoor zorgen dat iedereen zich veilig voelt. Het instituut moet dus wel kritische vragen stellen, maar niet de antwoorden geven. Zo zorgt ze ervoor dat niemand wordt buitengesloten.
Daarnaast moet de universiteit neutraal blijven omdat er anders een soort bubbel ontstaat. Wanneer de universiteit bepaalde activistische punten uitdraagt, trekt dat specifieke studenten en docenten. Daardoor ontstaat een echo chamber waarin iedereen elkaars mening versterkt en dat is onwenselijk. De studentenjaren zijn namelijk de formatieve jaren van jongeren, waarin het goed is om verschillende perspectieven tegen te komen.’
Wil je meer standpunten van studenten lezen? Lees ze hier.