Een ode aan de ANS’ers
Ons redactiejaar komt tot een eind en dat betekent dat dit het laatste commentaar van onze handen is. Inmiddels is het vaste prik dat we in ons commentaar tegen alles en iedereen aanschoppen. De universiteit, Robbert Dijkgraaf, Student Life en onze haters: ze moesten het allemaal ontgelden. En terecht ook, studenten worden behandeld als het afvoerputje van de samenleving. Dat allemaal terwijl de oude witte mannen in machtsposities van boven toekijken en ons nog net niet op het hoofd tuffen. Welke mediaorganisatie zal zich dan uitspreken voor de student? God weet dat Vox het in ieder geval niet is.
Toch is al die negativiteit niet representatief voor het afgelopen jaar. We hebben ook veel hoogtepunten genoten. Zo hebben onze artikelen echte veranderingen teweeggebracht. De RU heeft bijvoorbeeld haar privacyregels bij de Refter veranderd naar aanleiding van ons artikel daarover. Échte verandering dus, eat that USR. Daarnaast bleek uit de haatberichten die we dit jaar ontvingen eens te meer hoe serieus we worden genomen. En dat ondanks het vele gelach en de Taylor Swift-discussies op het vieze ANS-kantoor. Als er al geen jaren van ons leven af zijn gegaan vanwege alle Reftermaaltijden die we achter de kiezen hebben, dan is het wel vanwege de grote hoeveelheid kalk in de waterkoker of de schimmellucht van alle volle theekopjes die al een aantal weken staan te broeien in de afwas-winkelwagen. Wij ANS’ers doorstaan het allemaal, opdat we het nieuws mogen blijven brengen op deze grauwe campus.
We zijn dus een bijzonder gezelschap van amateurs, waarvan sommigen met regelmaat dt-fouten maken en een enkeling het verschil tussen een lange ij en korte ei niet kent, desalniettemin ziet de meer ervaren en betaalde redactie van universiteitsblad Vox ons als volwaardige concurrentie. We hopen dat deze uitgesproken erkenning en waardering in de toekomst kan worden omgezet in daden en ANS een bronvermelding krijgt wanneer ze dat overduidelijk verdient. Ondanks dat Vox zichzelf bestempeld als onafhankelijk magazine van de universiteit, whatever the fuck that means, toont het zich hiermee vooralsnog een typisch universiteitsorgaan met mooie woorden, maar weinig daden. Over de universiteit gesproken: bedankt voor dat gebrek aan daadkracht en het opfokken van een hele hoop zaken. Daardoor hebben wij vaak boeiende en rake artikelen kunnen schrijven. Tot slot willen we ook alle medewerkers van ANS oprecht bedanken voor jullie bijdragen bij het maken van de artikelen en de enorm gezellige sfeer op het kantoor. Bedankt voor alle toewijding die jullie hebben getoond door tot in de late uurtjes te strijden om artikelen af te maken. En in het bijzonder een bedankje aan de medewerker met zo’n groot ANS-hart dat hij vrijwillig tot het laatste moment op de deadlineavond wilde meehelpen en daardoor genoodzaakt was om te overnachten op het kantoor. Het was ons een waar genoegen.
Dit artikel staat in ANS-krant 11.
1 Reactie
Shout out Richard