Traantjes
De tentamenweek is van start en daarmee klinkt het eindsignaal van de eerste periode van het academisch jaar. De studenten hebben een turbulente tijd achter de rug. De inflatie doet een aanslag op de portemonnee en gulle ome DUO laat zijn ware gierige aard zien met een stijging van de rente op de studieschuld. De koelkast van menig student is dan ook leeg en kan maar beter uit worden gezet, samen met de verwarming, om de energierekening koest te houden. De studenten die ondertussen een plekje in een studentenhuis hebben weten te veroveren, hebben geluk. Een onverschillige huisbaas zorgt niet alleen voor een huis vol lekkages en scheuren, maar ook voor een huis waar het krioelt van de insecten. Daar kan toch een proteïnerijke appel-meelwormen crumble mee worden gebouwd.
Hoewel studenten veel traantjes kunnen laten om de huidige gang van zaken heeft het voor veel gezelligheid op het ANS-kantoor gezorgd. De medewerkers kwamen regelmatig uit hun koude kamers om te genieten van de warmte op kantoor en natuurlijk om de te dure kaas uit de koelkast te stelen. Het was echter misschien te gezellig op kantoor waardoor er op de deadlineavonden veel moest gebeuren en de laatste avond een lange zit werd. Zo’n tien uur en een gesneuveld opiniestuk verder verlieten de laatste ANS’ers het kantoor.
Al dat harde werk wordt echter niet door iedereen gewaardeerd. We hebben namelijk het eerste haatbericht van ons redactiejaar binnengekregen. Via via werden we op de hoogte gesteld van de kritiek, aangezien de persoon in kwestie zijn tirade niet richting ons had gecommuniceerd. Met verhoogde hartslag gingen we op zoek naar het bericht. Toen we hem uiteindelijk hadden gevonden zakte de moed ons volledig in de schoenen. In de eerste zin repte de auteur namelijk al gelijk over ‘woke’ en dat mensen tegen een stootje moeten kunnen, maar dat er ook bij hem grenzen liggen aan wat acceptabel is. Met grote ogen keken we elkaar aan. We zouden toch niet nu al zijn gecanceld?
Angstig pakten we het betreffende artikel erbij. De auteur was het kennelijk niet eens met de schunnige grapjes. Toen we het artikel echter lazen, maakte onze grimas al snel plaats voor een glimlach. Eén dubieus grapje daargelaten vonden we de woordspelingen stuk voor stuk leuk. Gelukkig kan de beste man als redactieraadlid van de VOX voorkomen dat dit soort ‘onacceptabele’ artikelen in hun magazine staan.
We laten ons echter niet ontmoedigen door deze kritiek van een boomer en zullen de stem van de student blijven laten horen, zeker nu de studentenwereld met het verlies van asap een spreekbuis heeft verloren. We gaan dus door tot in de late uurtjes, zo ook deze deadlineavond. Om half vijf ‘s ochtends trokken we de deur van het kantoor achter ons dicht en zagen we tot onze verbazing het licht aan gaan in een kantoor van het Erasmusgebouw. Met moeite zagen we een silhouet in het raam die fervent aantekeningen aan het maken was in een notitieblok. Een nieuw haatbericht is vast in aantocht.
Dit hoofdredactioneel commentaar staat in ANS-krant 3 (J37).