4 juli is het zover, de tiende editie van gigafestival Down the Rabbit Hole (DTRH). De Nijmeegse student lijkt niet te kunnen ontkomen aan dit evenement: iedereen gaat erheen! Van koude knakworsten tot angst voor commercialisering, dit is hoe de campus uitkijkt naar volgend weekend.
Down the Rabbit Hole bestaat sinds 2014, toen nog een kleinschalig evenement. Het festival vindt plaats in Groene Heuvels in Beuningen. DTRH staat bekend om zijn alternatieve karakter, waar de laatste tijd steeds grotere groepen mensen op afkomen. Van white-girl music tot alternatieve punk, met elf podia is er voor ieder wat wils. ‘Er komen grote artiesten maar er zijn ook allerlei kleine, spontane intermezzo’s, dat is typisch voor DTRH,’ zegt een ervaren bezoeker.
Onontdekte pareltjes
Met een line-up van 149 artiesten is zelfs de muziekkenner overrompeld. Niet gek dat er nog altijd hidden gems in de programmering verstopt zitten. Meervoudig DTRH-bezoeker, basgitarist en DJ Widad deelt er een paar: ‘Ik denk dat mensen Greentea Peng onderschatten, zij gaat iets prachtigs neerzetten. Mijn persoonlijke favoriet is de Viagra Boys, zij maken wat fellere muziek, maar de emotie van hun sound is echt uniek.’ Het festival biedt buiten de muzikale optredens ook verscheidene andere vormen van vermaak aan. ‘Daar kijk ik vooral naar uit,’ zegt ze enthousiast, ‘er staat genoeg op het programma.’ Toch vindt ze de line-up dit jaar een beetje tegenvallen: ‘Vroeger was er elk uur wel iets wat ik graag wilde zien, dit jaar is dat minder. Er komen minder grote artiesten. Ik sta niet te popelen voor de artiesten die er wel staan. Mensen als Sam Fender heb ik niet zo hoog zitten.’
Zorgen over groei
Een massale line-up brengt echter ook nadelen met zich mee. Een veelgehoorde klacht is de eindeloze groei van het festival, wat zich uit in doorgeslagen commercialisering. ‘Er komen steeds meer randstedelingen op af, meer yuppen,’ vertelt een DTRH-veteraan in de Refter. ‘Dan sta je daarover te zeuren en dan loopt er iemand naast je die zegt: ‘Ik kom uit Amsterdam, hou je bek man’,’ vervolgt ze. Sinds het bedrijf Mojo, dat ook achter LowLands zit, de zaak organiseert, lijkt geld verdienen de eerste prioriteit. Dit gaat volgens veel bezoekers ten koste van de innige sfeer van vroeger. Toch ziet men in dat het voorkomen van deze ontwikkeling misschien een verloren zaak is: ‘Iedereen wil dat het niet meer doorgroeit, maar toch blijven we massaal kaartjes kopen, de FOMO is te groot.’ Met 50.000 bezoekers is het inmiddels een van de grootste festivals van Nederland.
Toch lijkt 300 euro neerleggen voor een weekendticket niet voor iedereen weggelegd. ‘Het is echt onbetaalbaar geworden voor studenten,’ verzucht een thuisblijver in de Refter, ‘ik kan me geen enkel scenario voorstellen waarin ik zo’n weekendticket zou kunnen betalen, laat staan de kosten die je daar nog maakt.’ Een andere bezoeker van het festival vindt de prijsstijging verklaarbaar: ‘Als organisatie wil je artiesten fatsoenlijk compenseren. Alle prijzen gaan helaas nou eenmaal omhoog. Door de hoge uitgaven reken ik dit uitstapje als vakantie.’
‘Het is echt onbetaalbaar geworden voor studenten.’
Onverwarmde lunchzakken en Sangria als ontbijt
Om je rekening niet helemaal te plunderen tijdens een meerdaags festival, lijkt uitvoerige voorbereiding geboden. Een student die voor het eerst gaat lijkt tot in de puntjes klaargestoomd te zijn voor wat haar te wachten staat: ‘We gaan een spreadsheet bijhouden waar al onze spullen in staan, zodat we niks laten liggen.’ Voor doorgewinterde festivalgangers betekent een goede voorbereiding vooral een eigenaardig consumptiepatroon: ‘De koude broodjes knakworst horen er echt bij. Ik heb van die lunchzakken met voorgekookt voedsel gekocht, die hoor je eigenlijk te verwarmen, maar dat is echt niet nodig.’ Om de combinatie af te maken, drinkt ze er in de ochtend ook iets opmerkelijks bij: ‘Ik begin mijn dag vaak met Sangria. Dat is gewoon alsof je een sapje drinkt als ontbijt, maar dan met een alcoholpercentage van 8%.’
Alsof het in de algemene voorwaarden staat, raakten twee vriendinnen verzeild in een discussiërend theekransje over wat voor drugs nog aangeschaft moeten worden. ‘We twijfelen nog een beetje, wordt het XTC of toch miauw, mijn vriend gaat PEP met MDMA doen. Cocaïne is in ieder geval te duur.’
Kortom, heel de campus lijkt het over volgend weekend te hebben. Van uren in de rij voor de douche, tot klamme tenten met brakke kopjes: Down The Rabbit Hole 2025 lijkt met haar 10e editie iets wat je niet wilt missen. ‘Ben je wel echt een Nijmegenaar als je hier niet heen gaat?’ vraagt de veterane, opgewekt uit haar drugsdiscussie.