In Kamervragen gaan twee studenten op ontdekkingstocht in elkaars kamer en speculeren ze over de persoonlijkheid, activiteiten en vreemde trekjes van de bewoner. Kunnen ze uitvinden wat voor persoon er achter de kamer schuilgaat? Deze editie: Jasmijn en Marieke.
Jasmijn op bezoek bij Marieke
Jasmijn betreedt de opgeruimde kamer. ‘Het voelt vreemd om in iemand zijn kamer te staan wanneer je diegene niet kent.’ Haar felgele jas kleurt opvallend af tegen de witte ruimte waarin opmerkelijk veel bladgroen aanwezig is. ‘Wat een leuke kamer’, merkt ze vrolijk op. Achterin de ruimte prijken zowel een hoogslaper als een tweepersoonsbed, waarop Jasmijn verbaasd reageert: ‘Ik vraag mij af waarom de bewoner twee bedden heeft. Zoiets lijkt mij heel irritant.’ Boven het tweepersoonsbed hangt een wandplank waarop een boek ligt. ‘The Chimpparadox: The mind-management program for confidence, success and happiness’, leest ze voor. ‘Dit is vast een Communicatie- of Psychologiestudent.’
In haar zwarte kisten banjert Jasmijn naar de andere kant van de kamer, waar ze boven het bed een poster van de rapper Joost ziet hangen. Ze reflecteert hardop: ‘De bewoner houdt kennelijk van Nederlandse muziek.’ Vervolgens wijst Jasmijn naar twee beschilderde glasplaten die op het bureau tegen de muur staan. Ze beelden elk een nummer op Spotify af, Zus van Terry Joint en Ella van Two Feet. ‘Heel cool. Zou de bewoner die zelf hebben gemaakt?’, vraagt Jasmijn twijfelend.
Hierna graaft Jasmijn de lades van het bureau door. Na het vinden van een zelfgehaakt hartje, een set kleurpotloden en een kleurplaat, zegt ze: ‘Dit moet een creatief persoon zijn.’ Al gniffelend voegt ze toe: ‘Misschien is ze wel een psychologiestudent die kleurplaten invult voor haar mindfulness.’ Kort speurt Jasmijn door de geordende kast, die het bureau en tweepersoonsbed van elkaar scheidt. In de kast treft Jasmijn een aantal lege drankflessen aan. ‘De bewoner heeft de drankflessen wel verstopt’, zegt ze met een spottende glimlach.
Jasmijn wendt zich naar links en bekijkt de muur, die met foto’s is bedekt. ‘Volgens mij is het een meisje’, herleidt de geboren detective aan de hand van de grote hoeveelheid afbeeldingen van dezelfde blije meid. Daarnaast hangen er veel feestelijke plaatjes tussen, waaruit Jasmijn concludeert dat de bewoonster van festivals en uitgaan houdt. Eveneens analyseert ze een afbeelding van drie meiden met rood-gele sjaals en generaliseert: ‘Zo’n carnavalsfoto betekent dat ze uit Den Bosch komt.’ Bij een volgende foto fonkelt plots het enthousiasme in haar ogen. Daarop staat een groep euforisch zij aan zij, met op hun shirts de tekst ‘Psychologie 2022’. ‘Dit moet dus een student Psychologie zijn’, slaakt ze
Marieke op bezoek bij Jasmijn
Wanneer de deur van de kamer opengaat, is Marieke meteen onder de indruk. ‘Wauw’, is het eerste wat uit haar mond komt, gevolgd door de observatie: ‘rood’. Dat rood inderdaad de boventoon voert in de kleine kamer is te zien aan het dekbed, de stoel en het tapijt. Vol nieuwsgierigheid loopt Marieke verder de kamer in. De linkermuur boven het bureau trekt meteen haar aandacht. Deze is behangen met kleine kunstwerkjes, tekeningen, posters van arthouse films en gezellige foto’s. Op het bureau vindt ze een Nijntje-poppetje. Het konijn blijkt een terugkerend thema: ze prijkt onder andere op een lamp, een theepot en een slaapmasker. ‘Wat leuk, de bewoner is fan van Nijntje. Waar zou dat vandaan komen?’, vraagt Marieke zich af.
Zoekend naar aanwijzingen over de bewoner draait de speurder zich om en stuit ze op de boekenkast. Daar treft ze alleen maar leesboeken aan. In geen velden of wegen is een studieboek te bekennen. De opleiding Geschiedenis schiet Marieke te binnen, maar een echte onderbouwing heeft ze hier niet voor. ‘Of zou ze iets met film of iets anders creatiefs studeren?’ Na deze twijfels vindt ze nog een Nijntje in de kast, maar dit brengt Marieke niet dichter bij een antwoord.
Er zijn nog een hoop andere jeugdsymbolen te vinden. Ook Jip en Janneke, het Sinterklaasjournaal en Kikker pronken aan de muur. ‘Misschien maakt ze zelf wel kindertekeningen?’ Naast het bureau hangen nog meer filmposters en ietwat bijzondere foto’s: Willem Dafoe met twee beschimmelde sinaasappels in zijn hand, en twee foto’s van Dieuwertje Blok. ‘Op alle muren hangt wel iets, dat maakt het erg persoonlijk.’ Marieke denkt ook de bewoner tussen de foto’s te hebben gevonden: een vrouw die meerdere keren te vinden is met lange bruine haren en een neuspiercing.
‘Er hangen veel artistieke dingen aan de muur, dus ik denk dat ze creatief is. Ze heeft ook veel hobby’s. Ik denk dat ze houdt van films kijken, lezen en iets met Nijntje of kinderspullen’, beredeneert Marieke. Ze zoekt verder en stuit onderin de kast op een aantal notitieboeken. Hierin staan aantekeningen en na een mislukte poging deze te ontcijferen, zegt ze: ‘Ik kan het niet echt goed lezen, maar ik geloof dat er iets staat over historische gebeurtenissen. Dan is het toch een Geschiedenisstudent.’
Vragenuurtje
Tijd voor de confrontatie: hadden de studenten het bij het juiste eind of sloegen ze de plank compleet mis?
Op een grauwgrijze namiddag ontmoeten Marieke (19, Psychologie) en Jasmijn (20, Geschiedenis) elkaar in het Cultuurcafé op de campus. Tijd voor een uitgebreide kennismaking is er niet, want Jasmijn bestookt Marieke meteen met een aantal theorieën. ‘Ik denk dat je uit de regio Den Bosch komt.’ De carnavalsfoto’s zijn echter een misleiding, want ze blijkt uit Beek te komen, in de buurt van Doetinchem. Snel gooit Jasmijn een nieuw balletje op: ‘Je studeert wel Psychologie, toch?’ Marieke knikt bevestigend: ‘En jij Geschiedenis?’ Ook dit blijkt te kloppen.
‘Waarom heb je zoveel Nijntje op je kamer?’
Marieke stelt de hamvraag: ‘Waarom heb je zoveel Nijntje op je kamer?’ Jasmijn heeft daar een simpele verklaring voor. ‘Ja, dat vind ik gewoon leuk. Ik ben erg nostalgisch.’ Daarnaast wordt de aanwezigheid van de foto’s van Dieuwertje Blok en Willem Dafoe opgehelderd. ‘Mijn vrienden en ik noemen het de MILF en DILF muur, ik vind ze hot’, vertelt Jasmijn op verliefde toon. Op de vraag waarom Marieke twee bedden heeft, antwoordt ze: ‘De ingebouwde hoogslaper moet blijven van mijn huisbaas, maar het klimmen via die wiebelige ladder is zo naar. Daarom heb ik het op deze manier opgelost.’
Beiden zijn graag creatief bezig en algauw wordt dit dan ook het gespreksonderwerp. ‘Ik doe aan haken en mijn doel is om ooit zelf een trui te maken’, begint Marieke hoopvol. Waarna Jasmijn verbaasd opmerkt: ‘Waarom geen trui breien?’ Dit is immers haar favoriete bezigheid. Tekenen doet Marieke overigens niet. ‘De kleurplaat kreeg ik afgelopen zomer van een jongen tijdens mijn interrailvakantie. Ik ontmoette hem in Praag en inmiddels hebben we een relatie.’
Het gesprek wendt zich tot de voorwerpen die de bewoners voorafgaand aan het bezoek in kieren en gaten hebben weggestopt. Jasmijn vertelt: ‘Mijn peterselieplant heb ik nog vlug opgeborgen, want ik realiseerde me vanochtend dat die wel extreem dood leek.’ Marieke had van tevoren grondig schoongemaakt, maar geeft aan sowieso een opgeruimd persoon te zijn. Het antwoord op de vraag naar de weggemoffelde drankflessen blijft kort: ‘De meeste waren leeg en had ik daarom verstopt.’ Nadat de haken en ogen van de kamers ook bespreekbaar zijn gemaakt, breien de twee er geleidelijk een eind aan.
Dit artikel staat in ANS-krant 6.