In Kamervragen gaan twee studenten op ontdekkingstocht in elkaars kamer en speculeren ze over de persoonlijkheid, activiteiten en vreemde trekjes van de bewoner. Kunnen ze uitvinden wat voor persoon er achter de kamer schuilgaat? Deze editie: Marieke en Simone.
Marieke op bezoek bij Simone
Wanneer Marieke de ruime, lichte kamer betreedt, is ze gelijk onder de indruk van het wereldse karakter dat de ruimte uitstraalt. Als ze rondkijkt ziet ze een poster van een Japanse kunstenaar, een Nepalese slinger die aan de grote hoogslaper hangt en een Amerikaans vlaggetje dat uit de muur boven de wasbak steekt. ‘In de VS is het de gewoonte dat die vlag in je huis hangt. Misschien heeft de bewoner daar gewoond’, gist Marieke. De spullen van over de hele wereld wijzen de bezoeker er daarnaast op dat de bewoner van reizen houdt en avontuurlijk is ingesteld.
Wanneer ze vervolgens de kamer doorkruist en de hoek induikt, ziet ze een Aziatische vaas in de vitrinekast en treft ze een kimono en vrouwelijke kleding van klein formaat in de zwarte kledingkast. Daardoor komt ze op een ander werelds idee: ‘Ik twijfel of zij misschien van oorsprong uit het buitenland komt. Er zijn hier best wel wat Japanse invloeden.’ De samoeraizwaarden die bovenop de kast staan, verbindt ze hier vreemd genoeg niet aan. ‘Ik denk dat zij een impulsief type is dat op een dag gewoon dacht: ik ga schermen of een oosterse vechtkunst doen.’
Marieke loopt langs de muur onder de enorm brede hoogslaper en laat haar oog vallen op een kastje waarop studieboeken liggen. Die behandelen stof van natuur en techniek tot aardrijkskunde. ‘Ik snap niet wat ze precies studeert’, mijmert Marieke radeloos. Op een inventieve manier koppelt ze de verschillende boeken: ‘Ze wil in haar studie bekijken hoe je techniek kunt toepassen op de omgeving.’ In de laatjes van het kastje treft ze veel knaagdiermateriaal aan, van konijnenvoeding tot een hamsterhindernis. ‘Staat het hok toevallig op het balkon?’, zegt Marieke. Het huisdier blijkt nergens te bekennen, maar de bezoeker is wel iets wijzer geworden: ‘Ik weet zeker dat ze van dieren houdt.’
Als ze opnieuw de kledingkast induikt, valt Marieke de kleurrijke samenstelling op. ‘Wat is het een uitbundige inhoud’, verwondert ze zich. Dit wijst volgens haar op een extravert persoon, waarvoor ze extra bewijs vindt wanneer ze een Ovum Novum-poster op de deur ziet. ‘Dan kun je haast niet teruggetrokken en verlegen zijn’, roept ze. Samen met de souvenirs van over de hele wereld brengt dit haar tot een uiteindelijke karakterschets: ‘Als je het aandurft om naar al die plekken te reizen, moet je wel uit je comfortzone durven stappen en lekker uitbundig zijn.’
Simone op bezoek bij Marieke
Simone wandelt onwennig de opgeruimde en gekleurde kamer van Marieke binnen. Ze wordt direct overvallen door de gigantische foto aan de linkermuur waarop een vrouw staat die over een bergachtig gebied uitkijkt. ‘Ze houdt wel van reizen en natuur’, stelt de bezoeker. Dan duikt Simone de smalle boekenkast in die recht tegenover de deur tegen de muur staat, waarin allemaal sprookjes- en fantasyboeken staan. Rechts daarvan ziet ze tekeningen van Anton Pieck van de Efteling hangen. ‘Naast sprookjes houdt ze heel veel van de Efteling. Ik denk dat ze een dromerig type is’, concludeert Simone voorzichtig als ze de kamer nog eens rondkijkt.
Vervolgens daalt ze van een kort trappetje af naar het souterrain waar de donkere slaapkamer zich bevindt. Daar zijn een groot bed, een kledingrek en een kastje met wat prullaria gestald. Simone pakt wat sieraden uit het doosje dat op het kastje staat. ‘De vleugeltjes in de oorbellen zijn van de Droomvlucht. Die geven aan dat ze de Efteling echt leuk vindt’, associeert ze. Als ze is uitgekeken in de ondergrondse slaapkamer en Simone weer naar boven loopt, springt een plankje met platen aan de linkermuur in het oog. ‘Sprookjes van de Efteling, nog een plaat van de Efteling, en nog een’, somt ze de titels van de elpees op. Het is duidelijk voor Simone dat de bewoner een grote liefde koestert voor het pretpark.
Simone snuffelt onder het plankje en stuit op een verborgen diamant. ‘Jackpot! Dit is de rommeldoos’, zegt ze enthousiast. Als ze erin rondgraait, komt ze stickers tegen van de het Erasmus Student Network en de Europese Studentenvereniging AEGEE. ‘Misschien is ze een internationale student’, gist Simone. ‘Al denk ik dat die niet zo snel fan zal zijn van de Efteling.’ Ze besluit dat de bewoner misschien in het buitenland heeft gestudeerd en zo verwikkeld is geraakt in de internationale studentengemeenschap.
Als ze verder loopt door de woonkamer, begint Simone in een schooltas te wroeten. Een ingevuld tentamenformulier verschaft haar directe duidelijkheid over de studie: ‘Ze heet Marieke en studeert Logopedie.’ Marieke heeft veel plusjes gehaald op haar tentamen, ziet Simone. ‘Deze meid is een goede student: ze maakt aantekeningen en alles zit in mapjes.’ Ook haar kamer is op orde, concludeert Simone wanneer ze nog eens rondkijkt. ‘Marieke is niet chaotisch en houdt van rust’, stelt ze. ‘Hier leest ze dan ook graag een boek, droomt ze weg en leeft ze in haar fantasiewereld.’
Vragenuurtje
Tijd voor de confrontatie: hadden de studenten het bij het juiste eind of sloegen ze de plank compleet mis?
Marieke (24, Logopedie) denkt Simone (22, Pabo) te herkennen wanneer ze beiden op hun barkruk in het Cultuurcafé zijn neergeploft. Het is echter niet wederzijds, al volgen de dames colleges in naastgelegen gebouwen. Hieruit blijkt dat Marieke volledig bij het verkeerde eind zat met haar gok naar Simones studie: ‘Doe jij de Pabo?’, roept ze verrast uit. ‘Wat grappig dat ik zo de mist in ben gegaan.’ Simone laat weten dat zij op haar beurt Mariekes studie al had ontrafeld. ‘We zijn allebei met kinderen bezig’, concludeert ze. Ook wat betreft de herkomst van Simones spullen had Marieke het finaal bij het verkeerde eind. Het Amerikaanse vlaggetje was een grapje tussen haar en een vriend en de Nepalese vlaggetjes heeft ze gewoon ergens gekocht. ‘Die samoeraizwaarden heb ik ooit gekregen’, vertelt ze casual. ‘Nu heb ik niet eens meer door dat ze daar staan.’
Na allebei hun lof te hebben uitgesproken over elkaars kledingstijl, wil Simone even bespreken waar Mariekes Eftelingliefde vandaan komt. ‘Ik heb daar vier jaar gewerkt’, legt Marieke uit. ‘Dat was altijd al een kinderdroom.’ Simone vraagt enthousiast door hoe ze dat heeft ervaren en de meiden wisselen verhalen uit over pretparken.
‘Ik heb vier jaar gewerkt in de Efteling. Dat was altijd al een kinderdroom.’
Marieke vraagt zich nog af: heeft Simone nou een hamster of een konijn? ‘Ik heb twee jaar een hamster gehad, maar die is een week geleden overleden’, vertelt Simone formeel. De leraar in wording bevestigt Mariekes vermoeden dat ze van dieren houdt: ‘Ik vind het belangrijk dat ze een goed leven hebben. Daarom heb ik ook zoveel hamsterspullen.’
Ten slotte checkt Simone nog of Marieke inderdaad graag op zichzelf is. ‘Soms vind ik het sociale leven welletjes en wil ik alleen zijn. Ik ben tegelijkertijd ook veel onderweg en ik vind het heel leuk om bij AEGEE mensen te leren kennen’, legt ze uit. Bovendien kan ze bij die Europese studentenvereniging veel reizen, wat ze graag doet. Marieke vraagt op haar beurt waarom Simone bij Ovum Novum is gegaan. ‘Mijn zus zat al bij een vereniging in Tilburg en het uitgaan en dansen leken me ook wel leuk’, legt de derdejaars Ovummer uit. Enthousiast concluderen de dames dat ze beiden een passende vereniging hebben gevonden en elkaars persoonlijkheid aardig in kaart hadden gebracht.
Dit artikel verscheen eerder in ANS-krant 6.