In Kamervragen gaan twee studenten op ontdekkingstocht in elkaars kamer en speculeren ze over de persoonlijkheid, activiteiten en vreemde trekjes van de bewoner. Kunnen ze uitvinden wat voor persoon er achter de kamer schuilgaat? Deze editie: Denise en Mirthe.
Denise op bezoek bij Mirthe
Met een nieuwsgierige blik loopt Denise het knusse woonkamergedeelte van Mirthes kamer in, die uit twee losse delen bestaat. De tientallen edelstenen en een zoutlamp op de vensterbank wekken de indruk dat de bewoner een voorliefde voor spiritualiteit heeft. Een vage geur van wierook versterkt die gedachte: ‘Dat past precies bij die edelstenen.’ Een Portugees souvenir creëert, samen met kunstwerken van een regenwoud en een boot op zee die boven een schattig rood bankje hangen, een reislustig imago. ‘Die schilderijtjes zijn niet helemaal mijn smaak, maar het past bij het vakantieachtige sfeertje’, bekent ze.
De vermeende spiritualiteit, de kunstwerken en de exotische invloeden resulteren in een eerste gok over de studie van de kamerbewoner. ‘Het is antropologie of iets anders in de culturele hoek’, verkondigt Denise. Vlak na deze uitspraak stuit ze op twee pillen van boeken vol met post-its, al staan ze zo hoog in een kast dat de kaften onleesbaar zijn. Deze vondst levert een flinke knauw in de vastberadenheid over de studiegok op. ‘Oei, deze lijken precies op de rechtenboeken van een huisgenoot van mij’, zegt ze vertwijfeld. ‘Maar misschien had deze persoon ze voor een bijvak nodig?’
Denise neust verder rond in het slaapkamergedeelte, waarin een tweepersoonsbed het overgrote deel van de ruimte in beslag neemt. Het valt haar op dat er weinig persoonlijke foto’s aanwezig zijn. ‘Ik zie bijna geen foto’s van vrienden of van feestjes. Hier woont denk ik iemand die meer van boeken houdt dan van bier’, zegt ze. In de kleine ruimte naast het bed is net genoeg ruimte om de deur van de kledingkast te openen. ‘Deze donkere kleren horen voor mijn gevoel bij een alternatieve kledingstijl. Het is heel anders dan mijn kleren, die vooral van de Zara komen’, merkt ze op.
Terug in het woonkamergedeelte vindt Denise een make-updoos voor een wasbak met spiegel: ‘Ik denk dat hier een vrouw woont’, zegt ze. De speurneus vindt vervolgens een stapel studieboeken met titels als Burgerlijk procesrecht en Nederlands rechtsinstituut. Denise kan nu niet meer om de studie rechten heen. Alhoewel de gemiddelde rechtenstudent niet bekend staat om diens excentriciteit, blijft het beeld van de persoon achter de kamer hetzelfde: ‘Hier woont iemand met een alternatieve persoonlijkheid, die toevallig rechten studeert.’
Mirthe op bezoek bij Denise
Wanneer Mirthe de kamer van Denise binnenstapt wordt ze overrompeld door de verzorgde inrichting. ‘De kamer straalt een grote eenheid uit’, lacht ze. De lichtblauw geverfde muren en de hoeveelheid rieten decoratie geven haar een sterk strandgevoel. ‘Het is alsof je in een hotel in Noordwijk zit’, zegt ze met een knipoog. ‘Misschien doet ze een hele drukke studie en wil ze graag in een rustig huis thuiskomen’, oppert ze. Mirthe probeert meer over de kamereigenaar te ontdekken, maar de rustige en anonieme uitstraling maakt haar zoektocht lastig. Op een paar foto’s na zijn er weinig persoonlijke spullen te vinden. Ook studiemateriaal en studieboeken zijn nergens te bekennen. ‘Ik denk in eerste instantie aan iets sociaals’, redeneert ze zonder onderbouwing. ‘Misschien studeert ze niet, is dat ook een optie?’
Pas als Mirthe de fotocollage ontdekt, die verstopt zat achter de opengeslagen deur, begint ze een idee te krijgen van een mogelijke studierichting van de bewoner. Ze inspecteert de fotomuur als een ware Sherlock Holmes. Opeens herkent ze de achtergrond van een van de selfies: ‘Als ik mij niet vergis is dit in het Grotiusgebouw. Misschien studeert ze wel rechten.’ Vervolgens valt haar oog op een visitekaartje van de tennisvereniging Slow. Een bijbehorend tennisracket is echter in geen velden of wegen te bekennen.
In een poging de bewoner toch beter te leren kennen, struint Mirthe nog een laatste keer door de kamer. In een lade onder het bed vindt ze een paar skeelers tussen een uitgebreide schoenencollectie. Verstopt in een hoekje achter een kast staat het nog missende tennisracket. ‘Nu hebben we ook echt bewijs dat ze tennist’, concludeert ze. Daar stokt echter al snel het onderzoek. ‘Ik vind het moeilijk om te beoordelen wat voor een type persoon hier woont. Op basis van de foto op de muur zou ik zeggen dat ze rechten studeert’, zegt Mirthe peinzend. ‘De kamer heeft een bepaalde stijl, het is een mooi geheel en het past goed bij elkaar. Ik kan me alleen geen specifiek karakter bij de persoon achter de kamer voorstellen.’
Vragenuurtje
Tijd voor de confrontatie: hadden de studenten het bij het juiste eind of sloegen ze de plank compleet mis?
Onder een waterig herfstzonnetje op het terras van het Cultuurcafé ontmoeten Denise (19, Communicatiewetenschap) en Mirthe (23, Rechten) elkaar. Mirthe steekt direct van wal: ‘Je kamer is echt heel leuk, het matcht ook allemaal bij elkaar. Dat zorgde wel voor een VTwonen sfeer, dus ik vond het moeilijk om er een persoon bij te bedenken.’ Denise knikt begripvol mee terwijl Mirthe haar verhaal vervolgt. ‘Ik heb geen idee welke studie je doet, maar door de foto van jou in het Grotiusgebouw op je kamer zou ik rechten gokken. Als ik je zo zie, kan je ook wel voor rechtenstudent door’, stelt ze op basis van Denise’s lange blonde haren en onberispelijke outfit. Denise onthult haar daadwerkelijke studie, die volgens haar de afwezigheid van studieboeken verklaart: ‘Communicatiewetenschap is misschien een makkelijke studie, ik heb in ieder geval nooit een boek gebruikt.’
‘Jij bent echt al bezig met de grotemensenwereld en minder met bier.’
Denise vervolgt het gesprek door haar gedachtegang over Mirthes studie te delen. ‘Ik dacht eerst dat je culturele antropologie zou studeren, maar door je rechtenboeken wist ik genoeg.’ Mirthe kan haar verbazing hierover niet verbergen. ‘Ik ben totaal geen persoon voor culturele antropologie. Rechten past juist heel goed bij mij, met name huurrecht en arbeidsrecht vind ik interessant.’ Denise probeert de gok op culturele antropologie te onderbouwen. ‘Door de edelstenen, wierook en schilderijen in je kamer kreeg ik het idee dat je spiritueel bent en van cultuur en reizen houdt’. Wederom reageert Mirthe verbaasd. ‘Ik hou gewoon van spulletjes, ik ben super materialistisch. 80 procent van mijn kamer komt van Marktplaats.’
Als de studenten verder praten wordt duidelijk dat hun levens, net als hun kamers, totaal anders zijn. Mirthes verklaring voor het reislustige beeld dat Denise had, komt door een vrijetijdsbesteding: ‘Ik werk vrijwillig als taalcoach, waardoor ik in contact kom met mensen van over de hele wereld. Daarnaast loop ik een stage waarbij ik help met het opvangen van activisten. Die souvenirs zijn cadeaus van deze mensen.’ Denise lijkt onder de indruk: ‘Wat een coole job. Ik werk zelf bij een social media bureau en ik doe veel bij mijn studievereniging, maar jij bent echt al bezig met de grotemensenwereld en minder met bier, zoals ik.’
Dit artikel staat in ANS-krant 4.