Zwarte vrachtwagens, hyena’s en donker water. Dat is wat er omgaat in het hoofd van aanstormend popster Lena Hessels. De 21-jarige bracht begin dit jaar haar debuut EP If not now uit. Nu zet ze zich schrap om haar dromen werkelijkheid te zien worden.
Muzikant Lena Hessels straalt wanneer ze in haar joggingpak het terras van Café Mojo in Amsterdam-Oost oploopt. Tussen het klussen en schilderen door schuift ze aan voor een verveine thee. ‘Ik ben nu even helemaal niet bezig met muziek omdat ik aan het verhuizen ben, maar het kriebelt wel heel erg’, zegt ze vrolijk. Een jaar lang heeft ze al haar gevoel in de muziek gestopt. Als resultaat kwam in februari haar debuut EP If not now uit en verscheen eind april haar single My baby’s belly. De elektronische, abstracte pop-plaat If not now staat vol duistere nummers die echter niet direct aan popmuziek doen denken. ‘Deze EP speelt zich af in de krochten van mijn brein’, vertelt Hessels. Het is een eerste indruk van wat er nog meer zal komen. ‘Ik ga dit jaar nog veel meer muziek uitbrengen. Hierna wordt het iets lichter en meer dansbaar’, grijnst ze. ‘My baby’s belly vind ik bijvoorbeeld het liefste liedje ooit.’
Al haar hele leven is Hessels bezig met het maken van muziek. Op haar achtste nam ze haar eerste nummer op: ‘Het gaat over dropjes en er zit echt een sicke beat onder. Voor mijn negende verjaardag heb ik daar toen dertig cd’s van gebrand en aan al mijn klasgenootjes gegeven.’ Ze heeft het niet van een vreemde. Haar vader, gitarist Terrie Hessels, zit al veertig jaar in de business, waardoor Hessels in haar jeugd werd omgeven door muziek. ‘Als kind ging ik mee naar zijn shows en er waren altijd muzikanten bij mij thuis, dat vond ik heel leuk’, vertelt ze. Ze realiseert zich nu hoe indrukwekkend de carrières zijn van de mensen waarmee ze is opgegroeid. ‘Holy shit’, denkt ze hardop, in volle bewondering. ‘Dat hebben ze zelf voor elkaar gebokst en nu moet ik dat gaan doen.’ Ze neemt met popmuziek echter een andere afslag dan haar voorgangers. Hoe ontgroeit Lena Hessels haar warme muzikale nest en maakt ze haar popdroom tot werkelijkheid?
Uitvliegen
In rebellie tegen de improvisatiejazz en punkmuziek die ze van thuis meekreeg, ging Hessels popmuziek maken. ‘Als tiener voelde ik dat ik iets anders wilde doen. Toen ontdekte ik Taylor Swift. Zij werd mijn idool’, zegt ze glunderend. Zo ontstond haar liefde voor popmuziek en raakte ze gefascineerd door het fenomeen van een popicoon. Het fascineert haar omdat je niet om de grootsheid van een popster heen kan. ‘Het is een soort droombeeld. Het feit dat zo iemand kan bestaan is bijna ondenkbaar’, vertelt de muzikant. ‘Ik vind het leuk om te zeggen dat ik popster wil zijn omdat het zo’n sterk idee bij zich draagt’, stelt ze.
Hessels is dus tegendraads. Desalniettemin heeft ze een tijd geworsteld met wat anderen van haar zouden vinden. Haar eerste project, Billow, kwam uit toen ze zeventien was. ‘Ik was toen ik Billow maakte nog heel veel bezig met meningen van anderen: die van mijn vader, de muzikanten waarmee ik ben opgegroeid en mijn vrienden’, vertelt ze kalm. ‘Op je zeventiende ben je nog niet echt gevormd’, vult ze aan. Hessels cijferde haar eigen visie weg in de muziek die ze maakte. Hierdoor voelde de muziek al snel niet goed meer en daarom heeft ze de plaat inmiddels van het internet gehaald.
‘Ik moet mijn best doen om blijdschap te voelen in de successen die ik boek als beginnend artiest.’
Nu Hessels verder uitvliegt, vormt de muzikale omgeving waarin ze is opgegroeid een bron van prestatiedruk. Ze stelt namelijk hoge eisen aan zichzelf. ‘Als zij het kunnen, kan ik het ook zelf. Het liefst doe ik het nog beter dan iedereen om me heen’, stelt ze vastberaden. ‘Ik ken mensen die veel verder zijn in hun carrière. Daardoor moet ik mijn best doen om blijdschap te voelen in de successen die ik boek als beginnend artiest’, zegt ze peinzend. De hoge lat die ze voor zichzelf legt, maakt het des te enger om niet aan haar eigen verwachtingen te kunnen voldoen. ‘Ik ben erachter gekomen dat ik faalangst heb’, vertelt ze. Tijdens het schrijven besefte ze dat het thema opvallend vaak terugkomt in haar teksten. Zo gaat Questions, het eerste nummer op If not now, over onzekerheid en twijfelen.
‘Het vergde veel zelfontdekking om vanuit mijn jeugd naar de muziek te gaan die ik nu maak’, stelt de artiest. ‘Het belangrijkste voor mij is dat ik niet meer met iedereen rekening houd in mijn werk. Dat is ook de boodschap die ik heb besloten van mijn vader mee te nemen’, zegt ze. Nu weet ze dat ze achter haar muziek staat: ‘If not now is het eerste project dat echt belichaamt wie ik ben. Dit is wat ik wil doen, dit klopt.’
Abstracte pop
Hessels speelt op If not now met het iconische idee van pop, maar de muziek klinkt zeker niet als Taylor Swift of Dua Lipa. Ze zoekt met haar sound de grenzen van het genre op. Het hoeft volgens haar niet in een vaste popformule te passen: ‘Alles kan pop zijn, als er maar een goede hook in zit.’ Hessels denkt dat de popmuziek in de toekomst erg zal veranderen. Die verschuiving is volgens haar al gaande: ‘Niches worden steeds meer pop. Het is tenslotte een flexibele term.’ Als voorbeeld noemt ze Rosalía, die flamenco met reggaeton combineert. ‘Haar muziek is eigenlijk fucking weird en insane cool. In mijn beleving is zij gewoon popster’, vertelt ze met bewondering. Ze vervolgt: ‘Voor nu noem ik dit genre abstracte pop, wat zichzelf lekker tegenspreekt.’
‘Ik maak veel gebruik van beelden als ik muziek maak.’
Om haar eigen draai te geven aan pop zoekt Hessels ook in haar creatieve proces de abstractie op. ‘Ik maak veel gebruik van beelden als ik muziek maak’, stelt ze. Zo raakte ze voor If not now geïnspireerd door buitenbeelden zoals de lucht, het weer en de lichtcyclus in een dag. ‘Aan de hand van deze beelden heb ik het concept voor de EP uitgedacht’, vertelt Hessels. ‘Daaraan associeer ik het gevoel, de kleuren, de geluiden en het verhaal dat zich in de muziek afspeelt’, vervolgt ze. ‘Op dit moment produceer ik nieuwe muziek zonder dat ik er al helemaal achter ben wat het project gaat worden’, zegt ze. Ook hiervoor begint Hessels bij een sfeerbeeld: ‘Ik vind bijvoorbeeld het beeld van een zwart glimmende vrachtwagen interessant, want die zie je niet zo vaak.’ Ook hyena’s en donker water inspireren haar op dit moment. Aan die beelden koppelt ze vervolgens geluid. ‘Het zijn beelden die me grijpen, maar die ik nog niet helemaal begrijp. Daar probeer ik houvast in te vinden en dan wordt het later een geheel.’
Popzaken doen
Inmiddels is Hessels’ sound steeds meer uitgekristalliseerd en is ze klaar om het te maken in de muziekwereld. ‘Het idee dat ik het wil maken als artiest is sterk gelinkt aan het feit dat succes er ook voor zorgt dat je alles kan creëren, omdat alle middelen beschikbaar zijn’, zegt ze. Ze ziet in dat daar meer voor nodig is dan enkel muziek produceren. Daarom focust Hessels zich naast het creatieve proces ook sterk op de zakelijke kant, bijvoorbeeld door te leren over de timing waarop ze muziek uitbrengt. ‘Ik denk dat het tegenwoordig heel hip is om te doen alsof succes iemand overkomt in plaats van dat diegene er hard voor werkt. Ik werk hier heel hard voor en dat zeg ik ook’, zegt ze strijdbaar. Al doende leert ze steeds meer over de manier waarop de popindustrie in elkaar steekt. ‘Ik doe mijn best om zo goed mogelijk voorbereid te zijn, ik wil er namelijk controle over kunnen hebben’, vertelt ze.
‘Mijn volgers bestaan vooral uit vrienden, familie, of mijn oude leraren van de middelbare school.’
Hessels baalt dat ze geen influencer-genen heeft. ‘Dat je als muzikant een publiek figuur bent, vind ik vet. Ik zou dus willen dat het in mij zat om meer met sociale media te doen, maar dat is helaas niet het geval’, zegt ze. Het is iets wat ze nu vooral nog ongemakkelijk vindt. ‘Mijn volgers bestaan vooral uit vrienden, familie, of mijn oude leraren van de middelbare school’, zegt ze lachend. ‘Ik moet nog door het ongemak heen bijten’, vervolgt ze. Viraal gaan vindt ze dan weer niet zo nodig: ‘Ik zeg niet dat ik dat bereik niet zou willen, maar het lijkt me wel heel moeilijk voor het creatieve proces.’ Hessels houdt ook hier liever de touwtjes in handen: ‘Als mijn bereik iets geleidelijker vergroot, ben ik er wel klaar voor.’
Nu de EP uit is, staat Hessels te springen om een echte popshow neer te zetten. Optreden vindt ze namelijk even belangrijk als het schrijven van de muziek. ‘Ik kijk uit naar de directe interactie met mensen, dat heeft namelijk veel invloed op de muziek’, zegt Hessels verheugd. Terwijl ze de muziek schreef, was ze al bezig met de manier waarop ze de liveshow ging vormgeven. ‘Ik sta in mijn eentje op het podium, daarom doe ik iets met licht. Zo heb ik bij de show twintig centimeter boven mijn hoofd een rechthoek met licht hangen. Als ik hoog spring moet ik wel oppassen dat ik mijn hoofd niet stoot’, grapt de artiest. De show die ze neerzet, is wezenlijk anders dan de shows die ze speelde met Billow. ‘Daar was ik het meisje met de gitaar’, zegt Hessels. Als echte popster wil ze nu een dansbare show vol energie. ‘Mijn hoogste doel is dat mensen kunnen moshen’, grijnst ze.
Dit artikel verscheen eerder in ANS-krant 12.