Liefde en (Klassen)strijd: Fucking filosofen

Kayleigh Hofstede is een derdejaars filosofiestudent die in haar columns haar liefdesleven onder de loep neemt. Met een luchtig marxistisch-feministisch gedachtegoed in haar achterhoofd bestudeert ze haar relaties en wat deze maakt tot toxische cocktails of bruisende bubbels.

Ik heb mezelf voorgenomen nooit meer filosofiestudenten te daten. Het gaat namelijk nooit goed. Een jaar geleden datete ik bijvoorbeeld een maand lang met een filosofiestudent. Op het eerste gezicht leek hij een leuke jongen. We praatten over boeken, hij kookte soep voor me en we keken samen films. Ik geloof dat het destijds coronatijd was want op een ‘echte’ date zijn we nooit gegaan. Tenzij je jointjes rollen in Valkhof park meerekent. Ik doe dat echter niet. Langzamerhand leerden we elkaar en elkaars gebreken beter kennen. Zo konden we weinig inlevingsvermogen of respect opbrengen voor elkaars kernovertuigingen. Ik kon hem niet overtuigen van de oprechtheid van mijn activisme en vakbondswerk, en anderzijds vond ik zijn ideeën op een pretentieuze manier dom.

Hij maakte alles groter dan de tastbare realiteit. Vaak zocht hij negatieve intenties achter normale gebeurtenissen en maakte die met filosofische gedachtenspinsels tot grote problemen. Op elk moment kon de Freudiaanse psychoanalyse om de hoek komen, zelfs om tien uur ‘s ochtends. Dan slaap ik liever nog. Wanneer ik bijvoorbeeld nieuwe mannelijke vrienden had gemaakt deed ik dit vanuit een aandachtstekort en niet vanuit een menselijk basisinstinct om sociaal te willen zijn volgens hem.

Naast onze verbale vechtpartijen, mede mogelijk gemaakt door Freud, stond onze filosofie lijnrecht tegenover elkaar. Ik ben een marxist die heilig is overtuigd van de goedheid van een proletarische revolutie. Hij was daarentegen een nihilist, zo nihilistisch dat hij dat woord niet eens gebruikte. Niets had meerwaarde en mensen zouden alles doen puur uit eigenbelang, want er bestond geen morele goedheid. Je kan je voorstellen dat deze tegenstrijdige wereldbeelden bij filosofiestudenten voor wrijving kunnen zorgen.

Ik heb me niet aan mijn voornemen gehouden. Mijn huidige vriendje gaat namelijk ook filosofie studeren, dus ik houd mijn hart vast. Desondanks verwacht ik dat het wel goed komt, want hij heeft een zekere nuchterheid. Ik dacht dat alleen mensen van het platteland dat hadden maar blijkbaar komt het hier in Nijmegen ook voor. Ondanks dat ik uit Twente kom kan ik soms met mijn hoofd in de wolken zitten dus ik ben blij dat mijn Nijmegenaar de nuchterheid in de relatie met zich meedraagt. Dat is misschien nog wel het belangrijkst, een beetje nuchter in het leven staan en dingen niet groter of zwaarder maken. Daarnaast houdt hij ook geen filosofische stroming aan die haaks op de mijne staat. Hij is net als ik ‘gewoon’ marxist.

Dit artikel stond in ANS-krant 2 (J37).