Niet alle sentimenten welkom bij Diesviering: kritisch gedicht campusdichter werd afgeraden

Tijdens de viering van de Dies Natalis mocht campusdichter Thijs Kersten in dichtvorm terugblikken op honderd jaar Radboud Universiteit (RU). Hierbij waren niet alle invalshoeken welkom, zo bleek toen hij zijn gedicht voorlegde aan de organisatie van de Diesviering. Zinspelingen op de statements over het grensoverschrijdend gedrag dat plaatsvindt op de universiteit werden afgeraden. Tijdens de viering bracht hij een aangepaste versie ten gehore. 

Op basis van wat zinnen uit zijn gedicht werd Kersten vriendelijk verzocht vanuit de organisatie van de Dies om ‘op zijn toon te letten’. Ook mocht het in het gedicht niet gaan over Han van Krieken en situatie omtrent zijn persoon, aldus Kersten. ‘De omgang vanuit de organisatie hiermee was oké, maar ik stoor me er wel aan dat we het hier niet over mogen hebben.’ Er werden geen strofes woord voor woord weggehaald uit het gedicht, maar op basis van gegeven adviezen wordt duidelijk dat er geen ruimte is om te bespreken wat er aan de universiteit speelt, aldus Kersten. ‘Zo geeft de RU geen erkenning aan de zorgen die een groot deel van de universiteit heeft’, besluit hij. 

Op de tenen getrapt

‘Wie voelt zich nou op zijn teentjes getrapt door een gedichtje?’ vraagt Kersten zich af. ‘Door de communicatie van de RU over de situatie omtrent sociale veiligheid, maak ik me bijna zorgen dat ik, waneer ik te kritisch of uitgesproken ben, inderdaad op teentjes trap en ik mijn reputatie verlies als iemand die later een promotietraject wil doen.’ De universiteit lijkt het verhaal te verdraaien, aldus Kersten, en maakt zich druk om de verkeerde dingen. Hierdoor lijkt een discussie over sociale veiligheid soms haast niet mogelijk. Kersten: ‘Nu lijken de opties te zijn: vind je dat Han naar behandeld is of niet, in plaats van: wat moeten we doen om de campus veilig te maken?’.

Taboe

Dat de organisatie wat huiverig deed over zijn gedicht vond Kersten niet per se het ergste. ‘Wat mij met name stoort is het idee dat ik mij minder vrij voel om me op een nette manier uit te drukken door opmerkingen als: let op je toon.’ In geen enkel punt in het draaiboek van de Dies wordt iets genoemd over de sociale veiligheidssituatie en daar baalt Kersten naar eigen zeggen van. ‘Alle pogingen om dat onderwerp juist te vermijden leggen een soort taboe op het onderwerp, ook voor mij als campusdichter, terwijl ontzettend veel mensen juist graag het gesprek willen voeren.’

Originele gedicht Thijs Kersten: Zou je vandaag theoreticus willen zijn? 

vandaag moet ik spreken over een verleden en heden
waarin leiden met korte ei en lijden met lange hand in hand gaan
vraag me af hoe ik hier kan staan
mijn stem hier als stempel kan drukken
als ik me niet eik in de praktijk waar we ons bewust van zijn
maar niet met bewustzijn willen noemen

ik moet vandaag maar theoreticus spelen
als dichter en academicus in spe
specifiek zoeken naar een anker voor onze daden
ons gemeenschappelijk verhaal gadeslagen
en zie daarbij stabiele haven, maar ook zondvloed in dezelfde vaart
overspoeld door feiten en data
van grote dromen en grotere golven in hetzelfde water 

vandaag ben ik theoreticus
maar ook poëtisch, dus, als verzachting van de klap
want zachtjes uitgedrukt moeten we onder ogen zien dat we 
als systeem graag systematisch denken
maar toch overgaan naar speculatie
met wanhoop in de wandelgang als implicatie

we zien ter plekke hoe je forum verruild wordt voor je universiteitsblad
hoe die VOX populi meer de stem wordt van je community
dan de statements vol objectiviteit  
en je oogkleppen gericht op formaliteit
want ook emotie claimt haar stem in onze wetenschap
en stemt je juridische boodschappen met een meerderheid weg

na honderd jaar Radboud is een andere stem nodig
is een dialoog pas een dialoog als beide partijen kunnen instemmen 
en heeft een vraag niet alleen een antwoord nodig met data
maar ook met gedrag

we willen als universiteit onze identiteit omvormen
en ik snap de wetenschap
je vormt jezelf als academicus in objectiviteit
maar hoe weet je jezelf te verhouden, te reflecteren, te beschouwen
in pure neutraliteit?

ik zou zeggen:
sta stevig in je schoenen door ergens voor te staan
laten we terugblikken op 100 jaar geleerde lessen
en dan weer ergens voor gaan

De foto bij dit artikel is van een eerder optreden van Thijs Kersten.