Dit is de rubriek voor echte fijnproevers. ANS bedenkt iedere editie een bepaald thema en een budget voor een gerecht. Het is aan de student om de uitdaging aan te gaan en een hoogstaand staaltje kookkunst te laten zien. Staat de student nog aan het begin van zijn bachelor of is hij al een masterchef? Deze keer: Refter Mystery Box.
Budget: 16 euro voor drie personen (driemaal de prijs van een reftermaaltijd)
Boodschappen: Aubergine, aardappel, tomatenblokjes, tomatensaus, vegetarisch gehakt, geraspte kaas, bloem, boter, witte kool en ciderazijn
Overige toegestane ingrediënten: Water, olijfolie, peper, zout, knoflook, ui en kruiden
Resultaat: Een AVG’tje die het net aflegt tegen een kantinemaaltje – ★★
In een knusse slaapkamer op Hoogeveldt grabbelt Lisa (19, Psychologie) popelend van opwinding alle ingrediënten uit een boodschappentas. Hiermee moet ze een, in haar optiek, zo lekker mogelijke maaltijd maken. Wat tot het eind van de uitdaging geheim blijft, is dat deze ingrediënten identiek zijn aan die van het gerecht dat vanavond bij het gerenommeerd culinair instituut De Refter wordt geserveerd: moussaka met coleslaw. ‘Wat moet ik hiermee? Ik kook bijna nooit met aubergine’, stamelt Lisa wanneer haar oog valt op de boodschappen. De bloem en boter en de witte kool en ciderazijn, die bij De Refter respectievelijk bechamelsaus en de coleslaw vormen, verwarren de tweedejaarsstudent. ‘Het lijkt allemaal zo onsamenhangend’, verzucht ze. Na een korte brainstorm besluit ze om een soort AVG’tje te maken. Dat lijkt misschien veilig, maar het is een uitdaging voor Lisa: ‘Ik kook altijd samen met vriendinnen en die willen nooit aardappels eten.’
Wanneer Lisa heeft besloten wat ze gaat maken, zit er niks anders op dan het kookproces te vervolgen in de gemeenschappelijke keuken. Enthousiastelingen van het authentieke Hoogeveldtgevoel kunnen hier hun lusten botvieren: uitpuilende asbakken, schmutzige banken en natuurlijk een fornuis bekleed met aluminiumfolie dat bedolven is onder de etensresten. Manoeuvrerend tussen het afval kookt de psychologiestudent de aardappels en witte kool. ‘Ik doe gewoon wat op de verpakkingen staat’, licht Lisa lachend toe. Met de mouwen over haar handen als geïmproviseerde pannenlappen, giet ze het water van de aardappels af om ze vervolgens in schijfvorm te bakken. Terwijl in een andere pan ook het gehakt, de tomatensaus en -blokjes en slechts een halve aubergine sudderen, blijven de bloem, boter, geraspte kaas en ciderazijn op tafel liggen. ‘Ahhh, wat moet ik ermee doen?’, schreeuwt ze uit, met letterlijk de handen in het haar. Na lang tobben besluit ze een soort kaassaus te maken van alle resterende ingrediënten. ‘Ik beweeg op een schaal van fuck yeah tot what the fuck’, vertelt ze tijdens het roeren. Het mengen van de resterende ingrediënten blijkt echter tot niet veel meer dan een korrelige drab te leiden. ‘Ik bevind me nu wel echt aan de what the fuck-zijde’, besluit ze.
Zo’n anderhalf uur na het begin van de uitdaging schept ze het eten op. Ze heeft de aardappelschijfjes bedekt met een klein laagje witte kool en kaassaus. Het bord wordt gecomplementeerd met het sterk ingedikte, rode gehaktmengsel. Wanneer er een to-go maaltijdbox met de Refter-moussaka tevoorschijn wordt getoverd, valt de keuze voor de mysterieuze boodschappen eindelijk op zijn plaats. Ze kan haar verbazing niet verbergen: ‘Oh my god, het ziet er zo anders uit! Ik heb deze week toevallig nog in De Refter gegeten, maar dit had ik nooit geraden.’
Is de smaak raak?
Door het lange getwijfel over het gebruik van de resterende ingrediënten zijn de aardappelen en witte kool niet al te warm meer, maar de hete kaassaus compenseert dit. De lange bereidingstijd is ook terug te proeven in het aubergine-gehakt-tomaatmengsel, dat haast tomatenpuree lijkt. Desalniettemin smaken alle onderdelen samen niet onaangenaam. De verschillende texturen vullen elkaar goed aan, zoals de bite van de nauwelijks gare aardappels en de smeuïge saus. Vergeleken met de lauw geworden Reftermaaltijd, blijkt Lisa’s AVG’tje toch het onderspit te delven. De moussaka is kruidiger, al mist deze een bite. De coleslaw is dus een welkome knapperige en frisse toevoeging. De conclusie is daarmee dat een willekeurige student zonder recept, net niet kan tippen aan de koks van De Refter. Veel scheelde het echter niet.
Dit artikel staat in ANS-krant 11.