Ranking De Refter

De Refter is hét restaurant op de campus. Althans, als je de website van de Radboud Universiteit moet geloven. In werkelijkheid zijn de gerechten van de Craft, het meest bekende restaurant in het foodcourt, nagenoeg nooit de 5,60 euro waard. ANS ondervond de culinaire folteringen aan den lijve om jullie, arme studentjes, te helpen om het kaf van het koren te scheiden.

Wanneer het maagje van een Radboudstudent knort hoeft hij slechts zijn neus te volgen om bij de Nijmeegse Hoorn des overvloeds te belanden. De warme, doordringende lucht van de Refter reikt namelijk tot alle windstreken van de campus. Eenmaal door de draaideuren van De Refter heen zit hij echter met de spreekwoordelijke gebakken peren. De eens welriekende lucht van een warme maaltijd blijkt een muffe, moerassige stank. Toch besluit de student het erop te wagen: hij pakt een bord en begeeft zich naar de food counter waar in koeienletters ‘Craft’ boven staat. Daar schept een treurige studentmedewerker met een veredelde ijsschep een bolletje andijviestamppot en een paar vega-balletjes op zijn bord. Na het oplepelen van zijn maaltijd sjokt de student gedesillusioneerd terug naar de Universiteitsbibliotheek. Ja, de gerechten van de Craft zijn niet altijd van de kwaliteit die men verwacht van zo’n illuster etablissement. Toch is het sporadisch aardig vertoeven bij hét restaurant op de campus. Om te weten welke maaltijden de moeite waard zijn, en welke absoluut niet, zet ANS twaalf Craft-gerechten op een rij.

12. Paella met kipstuckjes

De paella is verreweg de meest vreselijke maaltijd op het Craftmenu. Het gerecht is muf, ongekruid en kan het beste worden beschreven met het woord ‘goor’. De rijst is papperig en er hangt een visachtige geur om het gerecht, wat vrij zorgelijk is, gezien vegetarische kipstukjes zijn gebruikt. Als laatst is het miezerige kwakje net genoeg om de maag van een peuter te vullen, waardoor de gemiddelde student bijna wordt gedwongen de rest van zijn honger te stillen met een peperduur Refter-toetje. Mocht je de paella desondanks willen eten, dan is er slechts één geldig advies: verdrink de rijstkorrels in al het citroensap dat je uit het bijgeleverde schijfje citroen kan persen. 

11. Andijviestamppot met balletjes

Op het maandmenu zijn een aantal leden van de stamppot-familie te vinden, en van hen is de andijviestamppot het meest ranzig. Zoals zijn soortgenoten bestaat hij voor het leeuwendeel uit aardappel en is de groente waaraan hij zijn naam verleent ver te zoeken. De jus is dun en zuur, maar lang niet zo teleurstellend als de vegaballetjes. Deze zijn flauw van smaak en soms aan elkaar gegroeid om een vorm gelijkend op een scrotum te creëren. Het walgelijkste element van het gerecht is echter de kaas-kotssaus die achteloos over de balletjes is gespoten. Alsof dat nog niet erg genoeg is, zijn de vormeloze hoopjes ook nog lelijker dan het Elinor Ostromgebouw op een slechte dag. 

10. Shepherd’s pie

Als een herder deze Shepherd’s pie in zijn broodtrommeltje zou vinden, zou hij het ongetwijfeld aan de schapen geven. Niet alleen zijn de porties uiterst karig, aan het gerecht zelf zijn ook weinig goede woorden te besteden. De wortels en linzen lijken niet lang genoeg gegaard, wat voor een fikse bite zorgt. Het recept behelst, naar de smaak te oordelen, een halve pot peper en de jus is dikkig. Op de pie ligt een laagje plastic kaas dat bij het kauwen een geluid maakt alsof je op sneakers door een gymzaal loopt. De enige positieve kwaliteit van dit gerecht is de aardappelpuree, die een aangename textuur en smaak heeft. 

9. Aardappelpuree met rode kool en hachee

Refter-recensent @radboud_derufter beschreef dit gerecht op Instagram met de woorden ‘driemaal snot’. Passend, want zowel qua textuur als qua smaak hebben de drie onderdelen veel weg van die slijmerige substantie. De hachee is zurig en de sojasmaak van de vegetarische stukjes verdringt zich in de bittere, bruine diarree. De rode kool is te zuur en bitter. De aardappelpuree is wederom het enige positieve aan het gerecht. Deze heeft minder weg van snot dan zijn rode en bruine bordgenoten, en is naar mondgevoel te oordelen gelukkig gemaakt van echte aardappelen. 

8. Franse aardappelschotel met pasteitje

De aardappelschotel is dan wel van vermeende Franse afkomst, maar beduidend geen haute cuisine. Zelfs voor Refterstandaarden is het gerecht ondermaats. De erwtjes en aardappels zijn muf en het gehele gerecht is bijzonder smakeloos. De champignons en zilveruitjes doen helaas zonder succes een poging om het gerecht op te fleuren en de eerder benoemde kaassaus maakt een tweede entree. Waar de aardappelschotel en de kaassaus diep teleurstellend zijn, is het pasteitje bijzonder smaakvol. Het is goed gekruid en het enige kritiekpunt is de grootte. De vraag rest echter wel wat het pasteitje doet in dit ‘Franse’ gerecht, gezien de kruiden eerder aan een curry doen denken. 

7. Fish and chips

Elke vrijdag kan de Reftergast zich wagen aan de fish and chips. Dat dit een wekelijks terugkerend gerecht is kan de illusie wekken dat het lekker is, maar niets is minder waar. De vegetarische visvervanger is een flauwere versie van zijn echte tegenbeeld en lijkt qua structuur meer op een varkensschnitzel dan op vis. De friet is bij opscheppen verrassend knapperig, maar na een kleine minuut afkoelen prikt je vork al door flubbertjes. Daarnaast zullen bij menig hoogleraar spontaan nierstenen manifesteren door de grote hoeveelheid zout. De salade is daarentegen bijzonder verfrissend en de onmisbare remouladesaus zorgt voor de nodige smeuïgheid.

6. Nasi goreng met loempia en sambalboontjes

De nasi goreng is een van de weinige gerechten waarbij je maag tot de nok wordt gevuld. De smaak stelt echter teleur. De rijst is, zoals bij vele andere Reftermaaltijden, droog. Ook de aangelengde satésaus behoort niet tot de Refter zijn knapste kookkunsten. Naar horen zeggen zijn de sambalboontjes middelmatig, maar deze waren helaas op, dus moest een kwak eveneens middelmatige atjar tjampoer volstaan. De bijbehorende loempia was echter goed te nassen en het voorval dat men een goed gevuld bord ontvangt, is bij de Refter helaas een ongewoon feit. Dat alles maakt dat de Nasi Goreng nagenoeg perfect in de middenmoot plaatsneemt. 

5. Stamppot boerenkool met vegetarische rookworst en Hollandse zuren

Moeder stamppot is, naar alle waarschijnlijkheid, trotser op de stamppot boerenkool dan op zijn eerder behandelde broertje. De gelijkenissen zijn desondanks treffend: net als de andijviestamppot is de stamppot boerenkool grotendeels aardappel en heeft het een smeuïge, naar pap neigende textuur. De rookworst is, in scherp contrast met de stamppot, een tikkeltje aan de vaste kant, maar ondanks de bijsmaak van tofu valt de smaak mee. De jus, die eerder een dieptepunt was, past in dit geval goed bij de flauwe maaltijd en transformeert zich tot een hoogtepunt. Als de Reftergenieter zuur is na de teleurstellende drab kan hij daarnaast met losse pols zo veel piccalilly, zilveruitjes en augurkjes opscheppen als hij wil.

4. Döner kebab

De döner kebab is een Goliath onder de Craftmaaltijden. Voor 5,60 euro ontvang je een kloeke portie, bestaande uit koolsalade, gebakken aardappeltjes, Turks brood, knoflooksaus en natuurlijk kebab. Hoewel de kebab taai en droog is, is het goed gekruid, en de extra ui en paprika zijn een gewaardeerde toevoeging. Over de specerijen valt in het gehele gerecht niet te klagen, want ook de salade en de aardappeltjes beschikken over specerijen die goed aansluiten op de natuurlijke smaken van hun gastheer. Helaas stellen de droge, zompige textuur van de aardappeltjes, het enigszins uitgedroogde brood en de geringe hoeveelheid knoflooksaus teleur. 

3. Pasta bolognese

Als de döner kebab Goliath is, is de pasta bolognese David. Het is niet een bijzonder groot portie, maar de smaak is doeltreffend. De saus is niet te zout en heeft een prettige tomatensmaak. Het vermengt zich goed met de pasta. De eigenaardige vorm van die pasta – casarecce – voegt toe aan de textuur en zal bij hen die niet vaak Italiaans eten ook een culinaire ontdekking zijn. De enige verdere minpunten zijn de salade, die rechtstreeks uit een 800-gram verpakking van de Albert Heijn lijkt te komen, en de dressing die zuur en saai is. Desondanks behaalt de pasta bolognese het brons op de Refter-ranglijst.

2. Pompoenstoof met jackfruit

De pompoenstoof behaalt het zilver. Het gerecht is goed gekruid, niet te pittig, heeft een fijne textuur en de kikkererwten zijn zowel betreffende smaak als mondgevoel een prettige toevoeging aan de verder bijna pappige drab. De enige aanmerking op de saus is dat hij enigszins zuur is. De rijst is, zoals we gewend zijn bij de Craft, droog, maar met zijn gele kleur en toegevoegde erwten onderscheid hij zich van zijn droge rijstbroeders. De grasachtige smaak van deze erwten gaat goed samen met de zure en gekruide pompoenstoof, wat dit gerecht de 5,60 euro bijna waard maakt. 

1. Moussaka 

De moussaka kan zich de monarch onder de Reftergerechten noemen. De saus smaakt alsof er een engeltje op je tong kakt. Bij sommige happen kom je een stukje tegen dat blijkbaar vrij spel in de pan kreeg en zo iets zouter en smaakvoller is, wat voor een werkelijke smaaksensatie zorgt. De bijbehorende koolsla is verfrissend, alhoewel het niet geheel duidelijk is waarom ervoor is gekozen om dit bij de moussaka te serveren. De kaas bovenop de moussaka had wat knapperiger gemogen, maar dat is slechts een klein punt van kritiek. 

Moge het duidelijk zijn: de Moussaka verdient het goud. Alhoewel, wellicht is het beter om over gepolijst ijzer te spreken. Laten we hopen dat de rest van het schap de komende cyclus naar de stort gaat en er échte edelgerechten voor terugkomen.