De ANS is, net als de rest van de journalistiek, slachtoffer van een gepolariseerd politiek veld waarin extremisten het woord voeren. Toen wij het ‘controversiële’ artikel, ‘Pro-Palestinastudenten tot laat in de avond achtervolgd door campusbeveiliging‘, plaatsten, ging het rechtse Reddit helemaal los: ‘ANS staat bekend als een zeer links georiënteerd, bijna anarchistisch ingesteld studentenblad. Daar hoef je ook geen neutrale of objectieve artikelen van te verwachten.’ Huppakee, alle artikelen van ANS, van maar liefst 39 jaar, ongeldig verklaard in één opmerking. Onze eeuwige student Ansje zou het advies geven dat deze beste persoon niet zo snel labels moet plakken op onze geliefde krant.
Dit toenemend extremisme heeft vergaande gevolgen voor de journalistiek. Met de komst van sociale media, in een wereld waar de waarheid steeds vaker als subjectief wordt beschouwd en het subjectieve de waarheid, hebben de reguliere media er geduchte concurrenten bij. Bij de nieuwe media tellen voornamelijk clicks en views, iets waar de oude media zich naar moeten schikken. Dit is ook te merken bij ANS, waar de ‘sensatietitels’ meer worden gelezen en bekeken. De ruimte voor nuance verdwijnt en daarmee worden journalistieke kernwaarden als eerlijkheid en objectiviteit het raam uit gegooid. Journalisten voelen zich vaak geforceerd om zich te plooien naar de schreeuwende stemmen van de extremistische keyboard warriors, terwijl de zwijgende middengroep ondergesneeuwd raakt door de gepolariseerde debatten. Taal is een krachtig middel, zoals Eefje de Visser zingt, en kan zowel voor goede als kwade doeleinden worden gebruikt.
Nieuws schrijven en brengen in dit huidige klimaat is dus als het bewandelen van een zijden draadje boven een klif. Tevens leggen mensen, door de toenemende heftige reacties, zichzelf een bepaalde censuur op. Niemand wil namelijk de hoofdrol spelen in een kritisch stuk, waardoor mensen en organisaties de kaarten tegen de borst houden. Wanneer we moeilijke vragen stellen, is de respons op zijn zachtst gezegd matig. Tijdens het schrijven van het opiniestuk over het naderende studentenhotel in Nijmegen, had de gemeente geen zin om grondige informatie te verlenen en de projectleider kapte het telefoongesprek zelfs af: ‘Jullie mogen hier niet over schrijven, kom over een halfjaar maar terug.’
Met extremisten die de megafoon in het publieke debat claimen en de media die met het oog op relevantie zich gewillig laten meetrekken, wordt het steeds lastiger om journalistieke waarden overeind te houden. Maar, tussen al dit naderende onheil houden de ANS-medewerkers dapper stand. We blijven net als Ellen van Eldik doorspelen tot het bittere eind om ons doel te verwezenlijken: elke Nijmeegse student toegang geven tot kritische stukken die ook alle stille stemmen vertegenwoordigen. Tegen onze favoriete ANS-criticus en toetsenbordheld, The_Pacifist_NL, zeggen we dus: bedankt voor je waardevolle feedback, we doen er niks mee.
Dit artikel verscheen eerder in ANS-krant 2.