Spionage, werkdruk en lonen van portiers: de OVGV samengevat

Zes keer per jaar vindt in de Aula de Overlegvergadering van de Gezamenlijke Vergadering (OVGV) plaats. Wat wordt er besproken achter de deuren van de senaatszaal? Voor veel studenten is dit een mysterie, hoewel er onderwerpen worden besproken die juist voor hen van belang zijn: studentenpsychologen, mobiliteit op de campus en de vermeende spionage door campusbeveiligers. Hoe gaat het eraan toe op zo’n vergadering? 

De medezeggenschap van de Radboud Universiteit kwam afgelopen 7 oktober samen voor de zesjaarlijkse gezamenlijke vergadering van de ondernemingsraad, de universitaire studentenraad (USR), afgevaardigden UMC-raad  en het College van Bestuur (CvB). De opzet is duidelijk: de studenten en medewerkers stellen kritische vragen over het beleid van het CvB en het college probeert deze vervolgens op haar beurt – geholpen door hun naaste medewerkers – zo goed mogelijk te beantwoorden. Dat de universiteit zich door woelige tijden beweegt, werd ook op deze dag weer duidelijk. Niettemin was de sfeer begripvol en toonden de aanwezigen zich na afloop tevreden. 

AKKU zet grote ogen op

Al voor de vergadering begon, werd er voor het gebouw een duidelijk punt gemaakt: leden van AKKU zetten buiten grote kartonnen prangende ogen neer met de tekst: ‘Niet spieken.’ Hiermee doelden zij op het incident met de twee beveiligers die begin september urenlang de wacht hielden bij een vergadering van studenten uit de Pro-Palestinabeweging. ‘Het doel was om het CvB te laten ervaren dat het niet prettig is om bekeken te worden tijdens een vergadering’, zegt Elmyr Visser van AKKU. Hoewel het CvB tijdens de vergadering een aantal onderwerpen uit de weg bleef gaan, zoals de tegenstrijdigheid van de verhalen van de aanwezigen en die van de universiteit, deed het CvB wel een toezegging. Zowel interne als externe beveiligers krijgen de expliciete opdracht om geen specifieke organisaties extra in de gaten te houden. Visser houdt er een dubbel gevoel aan over: ‘Ik ben positief over de toezegging die ze hebben gedaan, maar ik ben verbaasd dat het CvB nu pas lijkt in te zien dat er zulke tegenstrijdige lezingen zijn van de gebeurtenissen.’ Verder hoopt hij dat het CvB een degelijk onderzoek opzet naar wat er gebeurd is. Zodat ze, zoals Wigboldus zelf al zei, zullen ‘leren hoe we met elkaar omgaan in lastige situaties’. 

De kwestie rondom Pro-Palestina protesten en de banden met Israël kwamen elders in de vergadering ook ter sprake. Zo werden er vragen gesteld over de nieuwe Adviescommissie Samenwerkingsverbanden. Er was kritiek van de ondernemingsraad op het feit dat er nog geen duidelijk ‘afwegingskader’ is opgesteld, op basis waarvan de nieuwe commissie een samenwerking gaat beoordelen. Rector magnificus José​ Sanders zei daarop echter dat dit afwegingskader ‘nog niet helemaal niet’ klaar is. Dit lijkt erop te duiden dat er al wel een concept is van het afwegingskader, maar voor veel duidelijkheid zorgde deze reactie niet. Ook werden kritische vragen gesteld over waarom de adviescommissie geen bindende uitspraken mag doen en wat er precies onder het ‘leidende advies’, dat de adviescommissie wel mag geven, wordt verstaan. Hierop zei Sanders dat een advies van de commissie niet overgenomen hoeft te worden als hier een ‘zeer beargumenteerde uitleg’ voor gegeven kan worden. Wat dat verder inhoudt blijft vaag.

Begroting, werkdruk en het boothuis van Phocas

De urenlang durende vergadering zat vol met de behandeling van (externe) rapporten, begrotingskwesties en de opzet van interne commissies. De gezamenlijke vergadering kent daarom een systeem van woordvoering om aan zoveel mogelijk beleidsstukken de aandacht te kunnen geven. Zo sprak een lid van de ondernemingsraad over het rapport van de arbeidsinspectie over de werkdruk op de universiteit, waarbij het er even hard aan toe ging in de zaal. In het kader van de werkdruk voor PhD’ers zei de woordvoerder: ‘De antwoorden [van het CvB] stellen niets voor. Er moeten echt keuzes gemaakt worden.’ Verwijzend naar de hulp die PhD’ers volgens haar zouden verdienen. Ze vervolgde: ‘De arbeidsinspectie zal uiteindelijk de deuren van de universiteit sluiten.’ Vaak kwamen de antwoorden van het CvB terug op de grote aangekondigde bezuinigingsrondes en de uitdagingen die de bezuinigingen met zich mee zullen brengen. Collegelid Agnes Muskens: ‘Wij onderstrepen echt de grote uitdaging die er is. Er moeten keuzes gemaakt worden en dat vinden wij niet acceptabel.’

Naast de grote kwesties als het demonstratierecht, werkdruk, en studentenwelzijn was er zeker ruimte voor specifieke en ogenschijnlijk kleine kwesties. Zo werd er frustratie uitgesproken over het loon van de portiers, dat volgens een van de leden van de Ondernemingsraad al veel te lang tot de verkeerde schaal gerekend wordt. Studentenfractie V.O.S. stelde vragen over het voormalige boothuis van Phocas dat voor één​ euro is verkocht. Tijdens de vergadering werd duidelijk dat ook dit soort relatief kleine kwesties, door het CvB zeer serieus worden genomen.

Wederzijds begrip

De leden van zowel de ondernemingsraad, UMC-raad, de studentenraad en daarbij ook het College van Bestuur lijken bewonderenswaardig veel aandacht en tijd te steken in het onderzoeken van de uitdagingen die in deze vergadering naar voren kwamen. Het zal zeker voor de studentenraad, die dit werk op vrijwillige basis verricht, een behoorlijke uitdaging zijn om altijd ingelezen voor de dag te verschijnen. Gevraagd hiernaar benadrukte USR-voorzitter Sven Braster (V.O.S.) het tijdsgebrek van de studentenpartijen: ‘Het inhoudelijke werk vraagt veel van de medezeggenschapsleden. Dat maakt het voor de studentenpartijen vaak lastig om ook nog contact met studenten te onderhouden.’ 

Na afloop van de lange vergadering zocht menigeen dan ook snel de weg naar huis. De leden die wel bleven hangen, waaronder Daniël Wigboldus en enkele leden van AKKU, gingen nog even informeel het gesprek met elkaar aan. Hieruit sprak gemoedelijkheid en toonden zij wederzijds begrip voor elkaars dilemma’s. Na deze pittige vergadering en een vriendelijke nabespreking konden de spiekende ogen dus ook weer ingeladen worden in de AKKU-bakfiets.