Waar de meeste studenten genoeg zorgen hebben aan zichzelf, verzorgen sommigen ook nog een huisdier. ANS sprak op dierendag met drie studenten die een huisdier hebben over de zorg die ze geven aan hun beestje en de combinatie met het studentenleven.
Simone Pilzecker, student Social Work, over haar schildpad Barbara
‘Inmiddels heb ik Barbara al een jaar. Ik heb haar overgenomen van mijn broertje toen hij niet meer goed voor haar kon zorgen. Een schildpad heeft namelijk best veel verzorging nodig. Zo moet je een schildpad drie keer per dag eten geven, de warmtelamp moet zo vaak mogelijk aan staan en je moet het aquarium goed schoonmaken. Ik doe dat laatste ongeveer een keer in de twee weken omdat Barbara een redelijke groot aquarium heeft. Het hebben van een schildpad is niet goedkoop. Een bak met eten voor Barbara kost ongeveer zeventien euro en vooral het aquarium was erg duur. Ik betaal dit met het geld dat ik verdien door mijn bijbaantje en gebruik mijn spaargeld. Ik vind het echter niet erg om deze kosten te maken. Barbara zorgt namelijk voor sfeer in mijn kamer. Als ik bezig ben met werk voor mijn studie, hoor ik haar op de achtergrond ademhalen en spetteren in het water.
Hoewel Barbara wel echt mijn huisdier is, zorgen mijn huisgenoten ook af en toe voor haar als ik er niet ben. Ook komen ze soms mijn kamer in gelopen om naar haar te kijken. Een keer wilden mijn huisgenoten haar echter vangen, waardoor Barbara gilde. Ik vertrouw er wel op dat mijn huisgenoten dat niet nog een keer doen, maar met feestjes moet ik wel altijd mijn kamer in de gaten houden, wat ik best vervelend vind. Barbara ondervindt hier niet heel veel schade van: ze is een sterk dier.’
Esmay Walmoet, student Sociologie, over haar hamsters Noedel en Tofu en kat Lilo
‘De kat Lilo is aangeschaft door een van onze huisgenoten. Waar de huisgenoten van zijn vorige huis geen kat wilden, waren wij enthousiast over het nemen van een kat. Bij het aanschaffen van Lilo hebben we ons goed ingelezen. Ook hebben we erop gelet dat we een sociale kat in huis zouden krijgen, die van mensen om zich heen houdt. Verder hebben we contact met de vorige eigenaar gehad om zeker te weten dat Lilo goed in een studentenhuis zou kunnen leven. Hoewel de huisgenoot die Lilo heeft aangeschaft het officiële baasjes is en Lilo eten geeft, zorgen we allemaal voor de kat. Zo betalen we allemaal mee aan het voer en verschonen we de kattenbak. Dit gaat heel natuurlijk. Iedereen let namelijk op of de kattenbak niet te vies is. Als je erlangs loopt en het stinkt, dan maak je hem even schoon. Zo simpel is het.
De hamsters zijn niet van het huis: ik heb ze samen met mijn vriendin aangeschaft. Zij had vroeger altijd een hamster en ik wilde er ontzettend graag een. Het leek ons dus een goed moment om hamsters te kopen. Hamsters zijn geen dure beestjes en ook het hok was een goedkope aanschaf. Er is vaak wel iemand die van al zijn hamsterspullen af wil en dat voor tien euro op marktplaats zet. Voordat we de hamsters kochten hebben we ons eerst goed ingelezen, zodat we goed weten hoe we ze moeten verzorgen.’
Abel Buijnsters, student Politicologie, over zijn hond Lulleaux
‘Negen jaar geleden is door de toenmalige huisgenoten Lulleaux geadopteerd. Sindsdien stellen we twee huisgenoten verantwoordelijk voor haar, zodat we iemand kunnen aanwijzen als er iets misgaat. Een huisgenoot, meestal een nieuwere, is verantwoordelijk voor het rooster en dat er genoeg eten is. De andere verantwoordelijke, meestal een oudere huisgenoot, zorgt er bijvoorbeeld voor dat ze op tijd naar de dierenarts gaat. Voor de gezondheid van het beest zorgen we ook dat een vast percentage geld per maand naar een rekening gaat die uitsluitend voor Lulleaux wordt gebruikt. Daar kopen we onder andere eten van. Ook hebben we altijd een reservepotje, mocht ze opeens naar de dierenarts moeten.
We wonen met tien jongens in huis die allemaal door het vuur zouden gaan voor Lulleaux. Aan aandacht komt ze dus niks tekort. Hoewel het altijd beter kan, denk ik dat ze het daarom erg goed heeft bij ons. Daarnaast denk ik dat ze heel veel voordelen meebrengt voor ons. Ten eerste wordt je gedwongen om je bed uit te komen als je brak bent. Je moet haar immers uitlaten. Ten tweede werkt het goed bij de dames. Alle vrouwen houden namelijk van honden. Verder was het ook fijn dat wij nog naar buiten mochten om Lulleaux uit te laten toen alles dicht zat door de maatregelen. Tot slot is het erg gezellig: we nemen haar overal mee naartoe. Zo gaat ze mee naar het strand en zelfs naar het café.’
