Wie : Nina Heijmans (20), tweedejaars Arts & Culture Studies
Stijl : Rebels Expressief
Hoe zou jij je stijl omschrijven?
‘Elke dag zie ik er anders uit, want ik kleed me naar mij stemming. Zo heb ik de ene week zwarte eyeliner, veel piercings en ben ik donker gekleed. De week erop heb ik daarentegen mijn haren ouderwets gekruld, een bloemetjesjurk aan en roze oogschaduw op. Wel gaat mijn voorkeur uit naar rood en zwart. Met wit en pastelkleuren heb ik niks. Daarnaast is mijn stijl ook vrij expressief en emotioneel, want zo ben ik zelf ook.’
Hoe kom je aan de inspiratie voor je stijl?
‘Mijn kledingstijl is een product van mijn omgeving, want veel van mijn kledingstukken krijg ik van vrienden en familie. Daarnaast haal ik inspiratie uit verschillende kunsten. Ik vind barok een boeiende stijl, vooral door het theatrale en het passievolle dat daarin zit. Heavy metal vind ik ook interessant. De energie van artiesten zoals Ozzy Osbourne zijn naar mijn mening geweldig. Vooral het excentrieke van deze inspiratiebronnen vind ik fantastisch. Mijn kleding moet dan ook iets aparts hebben: go crazy, go stupid. Als ik thuiskom bij mijn familie in Limburg, wil ik dat alle oude mensen boos naar me kijken.’
‘Verder droeg ze ook korte rokjes, waarmee ze weleens een docent heeft geflasht.’
Waar komt dat rebelse vandaan?
‘Dat is een familietrekje. Mijn moeder kleedde zich vroeger ook gewaagd. Ze kwam een keer met een chic korset voor mij aanzetten, waarvan ik dacht: “Mama, waar kom je nu weer mee?” Ze vertelde dat ze die naar school aandeed. Verder droeg ze ook korte rokjes, waarmee ze weleens een docent heeft geflasht. Ik vind het stoer dat ze met zo’n gewaagde kledingstijl naar school ging. Mijn vader neemt ook nooit een blad voor de mond. Dankzij hem heb ik de heavy metal-cultuur leren kennen.’
Kleed jij je dan ook vanaf jongs af aan al zo expressief?
‘Nee, vroeger kleedde ik mij helemaal niet zo uitbundig. Ik was de personificatie van de 2016 Snapchat-periode, ging naar de Coolcat en droeg shirts met woordgrapjes erop. Ik durfde helemaal niet mezelf te zijn. Pas toen we door covid in quarantaine moesten, ben ik mijn kledingstijl gaan ontwikkelen. Ik verveelde me en had alle tijd om met nieuwe dingen te experimenteren zonder me druk te maken over wat andere mensen van me dachten. Ik keek veel make-upvideo’s van Jeffree Star, die toentertijd nog niet was gecanceld. Mijn moeder droeg daarnaast ook veel eyeliner. Zij hebben mij geïnspireerd om ook make-up te proberen. Vervolgens ben ik gaan experimenteren met expressieve kleding.’
Hoe was het voor je om na de quarantaineperiode met een nieuwe kledingstijl terug te komen?
‘Het was erg spannend, maar tegelijkertijd ook leuk. Sommige mensen waren positief, anderen niet. Ik heb wel eens nare dingen gehoord als “kanker emo”. Daar ben ik wel aan gewend, want als kind was ik altijd al een buitenbeentje. Ik heb daardoor wel moed gekregen en een eigen kledingstijl durven ontwikkelen. Dat is heel goed geweest voor mijn zelfvertrouwen. Zonder dat zou ik nu waarschijnlijk saaier zijn gekleed. Uiteindelijk vond ik het belangrijker om mezelf te vinden dan om bij de rest te horen.’
Dit artikel staat in ANS-krant 6.