Tientallen studenten brachten de avond en nacht van 13 mei door op hun provisorische tentenkamp op het grasveld tussen het Maria Montessori-gebouw en het Collegezalencomplex. Ondanks het invallen van de schemering bleef de sfeer op het terrein gemoedelijk. Van ingrijpen van de politie bleef elk spoor uit.
Officieel mochten de demonstranten van de bezetting, op Instagram bekend als Nijmegen Encampment, tot 18.00u blijven van het College van Bestuur (CvB) van de Radboud Universiteit. Daarna klonk het advies van de voorzitter Daniël Wigboldus van het CvB om rond 21.00u te vertrekken. Hubert Bruls, de burgemeester van Nijmegen, zou echter ook rond 21.00u aangegeven hebben dat hij geen reden zag om in te grijpen. Rond half elf is er nog geen politieagent in de buurt geweest.
Om elf uur zijn de lichten uit in het Berchmanianum, de residentie van het CvB, en lijkt de dreiging van politioneel ingrijpen voorbij. Toch blijven de betogers op hun hoede. Zo zijn er speciale spotters op alle hoeken van het terrein, die op de uitkijk staan voor politieagenten en rechts-extremistische groepen die het vreedzame protest willen verstoren. Ook lopen er twee demonstranten rond in groene hesjes. Zij treden op als politie liaisons, mocht de nacht toch onverhoopt anders lopen.
Daarnaast houdt de campus beveiliging – onder de actievoerders ook wel omschreven als “de campus wouten” – van een afstand een oogje in het zeil. Ze hopen dat iedereen straks rustig gaat slapen, maar zijn op alles voorbereid. ‘Je weet maar nooit, hé,’ zegt een van de beveiligers met een schuin oog op haar collega. Ze hebben een quad en een auto tot hun beschikking voor het geval er toch calamiteiten ontstaan.
Festivalsfeer
Het protest in Nijmegen staat in schril contrast met de protesten in Amsterdam, waarbij veel politiegeweld en vandalisme voorkwam. Sommige kranten omschreven het Nijmeegse protest zelfs als een festival. Aan de ene kant is dat niet zo vreemd, aangezien rond 23.00u de sfeer er op het inmiddels donker geworden terrein nog goed in zit. Er zijn mensen aan het schaken, een meisje zingt zachtjes een liedje op haar gitaar en mensen zitten nog gezellig met elkaar te kletsen. Er zijn weinig bedekte gezichten te zien en op een enkel verbaal opstootje na is het de hele dag rustig gebleven. Dat geeft de organisatoren een trots en tevreden gevoel.
Toch is het belangrijk de hele bezetting niet weg te zetten als een vrolijk festival. ‘Dit gaat om Gaza. We zijn hier niet om een leuke tijd te hebben,’ zegt Charlie, lid van Nijmegen For Palestine en aanspreekpunt voor de media rond half twaalf ‘s nachts. Aan de ene kant is hij hoopvol over het verloop van het protest, maar aan de andere kant vindt hij dat de universiteit haar kop in het zand steekt. ‘Nijmegen For Palestine heeft de afgelopen acht maanden al aandacht gevraagd voor de banden van de Radboud Universiteit met Israël. Ze negeren ons.’ Als de universiteit geen gehoor geeft aan hun eisen om de banden met Israël te verbreken, heeft het protest naar zijn mening gefaald. ‘Wil ik hier de hele dag zitten, vervolging en geweld van rechts-extremistische groeperingen riskeren, terwijl ik ook in mijn eigen bed had kunnen slapen en morgen op tijd naar mijn les kan gaan? Nee. We zitten hier uit noodzaak en niet voor de lol,’ zegt hij stellig.
Organisatie
Het protest lijkt goed georganiseerd. De organisatie is een collectief van Nijmegen For Palestine (NFP) en verschillende andere activistische organisaties. Op het terrein is een mediatent, EHBO post en bibliotheek. Ook is er een anti-drugs- en alcoholbeleid. Roken is echter wel toegestaan, terwijl de campus eigenlijk een rookvrij beleid heeft. Voor sanitaire behoeften wordt een faciliteit van de campus gebruikt. ‘In Amsterdam namen ze emmers mee om hun behoefte in te doen, maar dat hoeft hier gelukkig niet,’ aldus een sympathisant.
Het terrein is verder vrij donker, omdat alleen de hoekpunten worden verlicht door lantaarnpalen. Op het grasveld staan zo’n 31 tentjes. Rond twaalf uur ‘s nachts verlaten enkele Nijmegenaren het terrein die de nacht liever in hun eigen bed doorbrengen. Velen beloven zich de volgende ochtend vroeg weer bij het protest aan te sluiten. De achterblijvende demonstranten maken zich alvast klaar om naar bed te gaan.
Het plan is om in de ochtend het nieuwe dagprogramma bekend te maken. Van verschillende actievoerders klinkt de overkoepelende boodschap: ‘Zo lang de universiteit zijn ogen niet richt op Rafah, blijven wij hier zitten.’