Bram van den Berg, masterstudent Particle and Astrophysics, is gefascineerd door het heelal. Hier lijken dingen op het eerste gezicht anders dan ze zijn, net als in poëzie. Met zijn gedichten schijnt hij licht op alles wat zich binnen en buiten het heelal bevindt. Van zonsondergangen tot zwarte gaten, geen onderwerp blijft onbesproken.
Waarschuwing: dit gedicht bevat verwijzingen naar seksueel misbruik.
Onderbroken
Misschien was het de muziek die je innerlijke stem smoorde
De drank waardoor je mij niet dacht te horen
Het gemis aan woorden waarmee je vriend je onderbrak
Toen je ongevraagd met je hand aan me kwam
Ik weet niet waar je het lef vandaan haalde
En dank je dat je het kaartje voor het gala betaalde
Maar had ik geweten dat deze avond
Zou eindigen met een klap tegen mijn wang
Dan had ik wel iets anders gedaan
Dan was ik waarschijnlijk eerder naar huis gegaan
Maar ook daar, één sleuteldraai verwijderd
Van waar ik dacht dat veilig was
Werd ik in een geluidloze avond
Aangerand op mijn ‘Welkom thuis!’ deurmat
Het gebeurt in rustige nachten, in open lucht
Onschuldig beginnend met een kus
Maar ook in volle kamers zonder ramen
Hoor ik mijzelf stilzwijgend om hulp vragen
En het zijn juist die momenten
Waar ik ononderbroken aan denk
De plekken waar het met stilte begon
en mijn leven daardoor
onherroepelijk stil stond