Gisteren droegen de drie kanshebbers om campusdichter te worden allen een aantal gedichten voor tijdens een livestream vanuit Theaterzaal C. Sam Theunissen (22 jaar, student Linguistic and Communication Science) wist de jury het meeste te overtuigen. Zij zal de rol als campusdichter volgend jaar op zich nemen. ‘Je woorden zijn van jou zolang ze nog niet zijn gezegd.’
Hoe lang dicht je al?
‘Ik schrijf al sinds ik een jaar of tien ben verhalen. Ik bundelde die bij elkaar, zodat er een soort miniboek ontstond. Ook schreef ik toen al versjes. Dit deed ik in een apart schriftje. Aan de ene kant stonden dan gedichtjes en aan de andere kant maakte ik tekeningen. Vervolgens heeft het dichten een tijd stil gelegen. Sinds een jaar of twee ben ik er weer helemaal verliefd op. Grote verhalen zoals vroeger schrijf ik echter niet meer. Nu zijn het vooral gedichten en korte verhalen.’
Waar komt je interesse voor gedichten vandaan?
‘Vroeger hadden we thuis een poster op de overloop hangen met een gedichtje van Neeltje Maria Min. Twee zusjes heette dit gedicht. Hoewel ik een enkele zin niet helemaal begreep, vond ik dit gedichtje altijd erg mooi. Bovendien heb ik zelf een zus en dacht dat het over ons ging. Ik geloof graag dat mijn liefde voor gedichten daar is begonnen.’
Waar haal je inspiratie vandaan als je zelf schrijft?
‘Ik word niet geïnspireerd door bepaalde personen. Dit is niet omdat ik de gedichten van anderen niet mooi vind, maar omdat ik eigenlijk heel weinig lees. Op bepaalde momenten heb ik wel inspiratie, voornamelijk als ik aan het fietsen ben. Dan waaien de ideeën mijn oren in. Op die momenten zie je zoveel verschillende mensen en plekken. Ik vind het fijn om daar dan mijn eigen verhaal bij te bedenken. De jury omschreef mijn stijl gisteren dan ook als het alledaagse dat ik verpak in een jasje van fantasie, waarmee ik deurtjes in andermans hoofd open.’
‘Ik verpak het alledaagse in een jasje van fantasie.’
Hoe was het om gisteren je gedichten voor te dragen?
‘Ik vond dat heel spannend, maar tegelijkertijd ook erg chill. Ik was stiekem blij dat het ging om een livestream zonder groot fysiek aanwezig publiek. Hierdoor voelde ik me al snel op mijn gemak. Ik denk dat gisteren dus een goede ervaring was om mee te beginnen. Daarnaast vond ik het spannend om een stukje van mezelf weg te geven. Je woorden zijn van jou zolang ze nog niet zijn gezegd, schrijf ik in een van mijn gedichten. Nu ik ze gisteren heb uitgesproken is het aan de toeschouwer om er zijn mening over te geven. Tot slot vond ik het ook leuk om de andere kandidaten te zien voordragen. Je merkt dat poëzie echt iets persoonlijks is. Het is tof om te zien dat ieder dat op zijn eigen manier naar buiten brengt.’
Hoe zie je komend jaar als campusdichter voor je?
‘Aangezien ik vaak dicht over dingen die ik zie, heb ik nog geen concrete plannen. Misschien dat ik de campusdichter van het afgelopen jaar nog benader om met hem te spreken over zijn ervaringen. Zelf heb ik vooral heel veel zin om volgend jaar nieuwe ervaringen te kunnen opdoen en nieuwe mensen te ontmoeten.’