Lieve medestudenten, welkom (terug) op de universiteit. Of je nu je eerste stappen op campus Heyendaal zet of je al jaren niet meer de driehoek SPAR-UB-Refter uit bent geweest, ik hoop dat jullie allemaal een fijne zomervakantie hebben gehad.
Het collegejaar staat op het punt te beginnen, waarin donkere wolken de zomer snel kunnen doen vergeten. In dit nieuwe collegejaar krijgen we namelijk te maken met een nieuwe regering, die bestaat uit expliciet racistische, populistische en ondemocratische partijen. Uit het hoofdlijnenakkoord werd al duidelijk wat ons te wachten staat. Het ‘migratiebeleid’ van de vorige regeringen zal nog dodelijker worden, de cultuursector moet het flink ontgelden en dankzij de versterking van onze fossiele verslaving gaan we nog harder richting het einde van de mens op aarde.
Als het bovenstaande nog niet genoeg woede opwekt: de regering heeft het ook direct op ons gemunt. Er wordt niks gedaan aan de stijging van het collegegeld of aan de verlaging van de basisbeurs, waardoor de financiële druk op studenten alleen maar toeneemt. Daarnaast zal het hoger onderwijs een stuk minder geld ontvangen en blijft het bindend studieadvies bestaan. Ook zijn er plannen voor een herintrede van de langstudeerboete: er komt 3000 euro bovenop het torenhoge collegegeld bij een studievertraging van meer dan een jaar.
Hoe zijn de politici tot deze plannen gekomen? Worden studenten nog niet genoeg gepusht om hun papiertje, het ultieme product van de universiteit als fabriek, zo snel mogelijk te halen? Is een bestuursjaar, het draaiende houden van de wankelende vrijwilligersorganisaties die kleur geven aan het studentenleven, nog niet onaantrekkelijk genoeg? Of herkennen onze lieve, rechtse regeringspartijen misschien het gevaar dat studenten voor ze kunnen betekenen?
‘In hun studententijd worden jonge mensen, als het goed is, opgeleid tot kritische burgers’
Het leven als student is er niet alleen om te leren hoe je zo snel mogelijk een rietadje uitvoert. In hun studententijd worden jonge mensen, als het goed is, opgeleid tot kritische burgers. Voor dat proces is tijd nodig, en ruimte om te falen. Hoe meer studeren wordt bemoeilijkt, hoe lastiger dit zal gaan. En minder kritische burgers is precies wat onze regering kan gebruiken. Voor de bescherming van de student moeten we niet te veel vertrouwen op de universiteitsbestuurders. In de open brief van de rectores magnifici rondom de Palestinaprotesten vorig collegejaar werd pijnlijk duidelijk dat zij uiteindelijk vooral naar de minister luisteren.
Dus moeten wij, de studenten, het heft in eigen handen nemen en laten zien dat de regering het volste recht heeft om bang te zijn. Laten we dichter bij elkaar komen door ons te verenigen en te verzetten. Sluit je aan bij de studentenvakbond, controleer de macht als journalist en ga mee de straat op. Wij moeten het doen.