Er is al zo veel negativiteit in de wereld, dat mensen best wat meer positiviteit kunnen gebruiken. Student Nederlandse Taal en Cultuur Marieke Camps bekijkt de dingen graag optimistisch en schrijft over wat er gebeurt als je (soms iets te) optimistisch in het leven staat.
Mijn brandalarm gaat elke woensdag om half negen ‘s ochtends drie keer af. Met een schok en een kreun uit bed springend, word ik zo fris en fruitig wakker. Tevens is elke woensdagochtend mijn eerste gedachte: ik moet linea recta naar de receptie om te vragen waarom dit belachelijke ritueel elke week herhaald moet worden, en of dit niet juist het tegenovergestelde veroorzaakt van wat jullie willen bereiken met deze te ringherrie.
Nu woon ik wel in Engeland, een land met uitzonderlijk veel traumatische branden. In 2017 brandde de Grenfell Tower in Londen af, waarbij 72 inwoners overleden. Daarnaast is half Londen in 1666 al eens afgefikt en in 1987 is ook Kings Cross in vlammen opgegaan. Dit wetende, kijk ik nog eens naar mijn eigen kamertje en zie ik dat het brandalarm ook hier weleens van pas kan komen. Engeland heeft een vurig trauma en dat schalt letterlijk door in de gehele wooncultuur. Maar een brandalarm moet wel nuttig blijven.
Toch is dat tergende brandalarm is niet het enige waar ik tegenaan loop. De afgelopen weken stoorde ik me ook vurig aan het fenomeen keuzeloos ronddwalen. Wandelend naar het station in Londen, besluiten mijn vrienden en ik nog iets te eten. Google Maps brengt ons naar Nando’s, maar aan de voordeur van deze fastfoodketen hangt tot onze verbazing (was dit niet gewoon een soort Mexicaanse McDonald’s?) het bord je: “We are fully booked”. Hierop besluiten we -en hier komt mijn punt- rond te dwalen op zoek naar de eerste beste eetplek die aan ieders eisen voldoet. Trap níet in deze val! Een ‘eerste beste X’ zoeken is namelijk een grote illusie. ‘Aan iedereens eisen voldoen’ is bij voorbaat al een onmogelijke taak, wat maakt dat de uiteindelijke keuze nooit voor iedereen echt de béste is. Daarnaast vergt het gebrek aan voorbereiding een mate van flexibiliteit waar je met een lege maag helemaal geen ruimte voor hebt. Het ‘eerste beste’ zoeken verandert in een eindeloos hoppen van tentje naar tentje, in de hoop dat de volgende plek dan éindelijk een ‘oké’ oplevert. Uiteindelijk aten we zompige frietjes in een afgebladderde snackbar.
Het is een alomtegenwoordig probleem geworden, die keuzeloosheid. We willen alleen nog maar het allerbeste en dat maakt keuzes maken onnodig moeilijk. Gelukkig brengt mijn brandalarm hier inspiratie! Dat oorpijnigende brandalarm, kan dat niet gebruikt worden voor momenten zoals deze? Niet voor brand, maar een ‘Let op: doelloos rondgedwaal’- alarm dat ervoor zorgt dat we geen uren verspillen aan ‘nee’ zeggen, maar ons vijf minuten geeft om uit te zoeken welke plek in de buurt ons kan verrassen. Vijf minuten bewust zoeken mét een doel, om zo een klein gelukje te vinden in een plek waar je doelbewust naartoe gewandeld bent. Mijn woensdagochtendzenuwen kunnen een hervorming van het brandalarm in elk geval wel gebruiken.
Marieke Camps