Op 18 december ging de vierde editie van de Nijmeegse Winterweken van start. Tot en met 9 januari sieren kerstverlichting en lichtsculpturen de binnenstad. Een uitgestippelde lichtjesroute neemt de bezoeker mee langs de acht sculpturen.
Makkelijk herkenbare kartonnen borden met nummering en QR-codes, die nu eens voor een leuk doel worden gebruikt, geven de route aan. Hoewel de route vanaf elk bord kan worden gestart, is de Stevenskerk het officiële startpunt. Middels de officiële Nijmeegse Winterweken app kunnen de bezoekers de QR-codes scannen waarna de app leuke achtergrondinformatie geeft over de bijbehorende plek. Daarnaast quizt de app je meteen over je spreekwoordenkennis en legt uit waar je het volgende bord met een QR-code kan vinden.
Een stroeve start
Het starten van de route bleek lastiger dan verwacht. Het bord bij de Stevenskerk waarmee de route aanvangt, is namelijk best hoog, waardoor de telefoon moeite had de QR-code te scannen. Een gunstig achtergelaten stoel bood een uitweg, maar voor de ouderen is dit wellicht een te gevaarlijke capriool. Met de nodige moeite kon de de code dus toch worden gescand waarna de app een aantal interessante Wikipedia-feitjes over de Stevenskerk opsomde en een uitdagende vraag stelde over een spreekwoord omtrent de kerk. Naast het bord stond het eerste lichtsculptuur: een rendier waarvan de neus oplicht als je een knop indrukt. Het rendier was niet erg groot of indrukwekkend, maar het interactieve gedeelte zal kinderen wellicht aanspreken.
De app gaf vervolgens aanwijzingen over het volgende bord, maar die waren redelijk onduidelijk. De app gaf de richting namelijk door middel van straatnamen, wat voor mensen die de binnenstad niet op hun duimpje kennen erg lastig was. Hoewel de app de richting aangaf door middel van straatnamen, was dit voor mensen die de binnenstad nog niet op hun duimpje kennen niet veel duidelijker. Na een beetje gespiek op Google Maps kon de draad weer worden opgepakt en werd de weg vervolgd. Via de Grote Markt, waar een grote, indrukwekkende kerstboom te bewonderen viel werd de Stikke Hezelstraat ingeslagen.
Ogenschijnlijke hoogtepunten
In de Stikke Hezelstraat werden borden met leuke achtergrondinformatie afgewisseld met twijfelachtige keuzes qua onderwerp. Zo begon de app bij een bord een weinig interessant verhaal te vertellen over de Eyewish die in die straat is gelegen. Daarop stelt het echter wel een leuke vraag over spreekwoorden die te maken hebben met ogen. Wat verderop brengt de route men langs het tweede lichtsculptuur: een uil die in de boom hangt. De doorzichtigheid van de uil maakt hem in eerste instantie niet zo snel te zien als het nog redelijk licht is, maar toen het later wat donkerder was maakte hij zijn aanwezigheid overtuigend duidelijk.
Via het Papengas steekt de route richting de Waalkade, onderwijl leert de app de bezoeker meer over het oude weeshuis dat in die straat staat. Tijdens dit soort mini-geschiedenislessen is de lichtjesroute op zijn sterkst. Hier leert de wandelaar namelijk nieuwe dingen over deze obscure plekken in de Nijmeegse binnenstad. Dit hoogtepunt wordt al snel vervangen door het absolute hoogtepunt van de Nijmeegse Winterweken: het sculptuur van Karel de Grote op de Waalkade. Op zijn paard kijkt hij richting de stad, met op de achtergrond het schemerlicht en de Waalbrug, een machtig mooi beeld.
Winterse Kou
De wandeling heeft verder niet veel hoogtepunten. De potentie van andere lichtsculpturen komen namelijk niet op dezelfde manier tot uiting als die van Karel de Grote. Zo staat wat verderop het andere grote lichtsculptuur, een hert. Dit beeld van lichtjes staat op een grasveld in de schaduw van het Holland Casino, tegenover de boten aan de Waalkade die het vrije zicht blokkeren. Hiermee wordt een van de grotere beelden van de tentoonstelling tekort gedaan.
Een ander nadeel was de kou. Zoals wordt aangeraden op de site van de Nijmeegse Winterweken, begon de wandeling rond de schemering. Dat maakt de lichtsculpturen natuurlijk mooier, maar maakt de wandeling ook een stuk kouder. Hoe warm je je ook aankleedde, na anderhalf uur in de kou begon het onaangenaam te worden. Eenmaal op het volgende punt aangekomen, het Valkhof, werd dan ook de beslissing gemaakt via de Burchstraat terugkeren richting de start van de route, de Stevenskerk. Bij de ingang van het Valkhof viel nog wel het zesde sculptuur te zien: een weinig enerverende, doch instagramwaardige lichtsculptuur van een ster.
Al met al biedt de lichtjesroute een wandeling met middelmatige sculpturen, met als uitzondering het absolute hoogtepunt in de beeltenis van Karel de Grote. Dat sculptuur, in combinatie met de soms erg interessante geschiedenislessen, maakt de lichtjesroute zeker de moeite waard.