Afgelopen woensdag vond de finale van de singer-songwriterwedstrijd Nootuitgang plaats op de 20ste verdieping van het Erasmusgebouw. De vier beste singer-songwriters van de campus streden op deze koude januaridag om de felbegeerde titel ‘beste singer-songwriter student van Nijmegen’. ANS werd opgeroepen voor juryplicht en zat op de eerste rij bij het muzikale treffen.
Tekst: Jean Querelle
Foto’s: Radboud Universiteit / Marjolein van Diejen
In de skylounge van het Erasmusgebouw, dat een schitterend uitzicht biedt over Nijmegen en de campus, is de temperatuur haast tropisch en eventuele vesten en jasjes worden rap uitgetrokken. Het is te hopen dat de Radboud voortaan de boel beter onderhoudt op de 20ste verdieping, aangezien de lichten niet werken. Zowel het publiek als de artiesten zitten in het donker. Organisator Cultuur op de Campus heeft binnen een mum van tijd de situatie verholpen door overal kerstlampjes en andere feestverlichting op te hangen. De ruimte is bezaaid met kussens en mensen zitten gezellig te praten. Het belooft een knusse avond te worden tussen de kerstlampjes.
Uitstekende Mozarella ‘voorgeschoteld’
Het publiek is in grote getalen gekomen en een volgepakte skylounge krijgt als eerste Mozarella (Ella aan de Stegge) ‘voorgeschoteld’. De oud-winnares van Kunstbende Gelderland 2016 trapt af met het gevoelige nummer Ruins. Tijdens haar optreden laat Mozerella duidelijk horen dat ze beschikt over een fantastische stem en ook dynamisch voor afwisseling weet te zorgen. De sound van Mozerella luistert makkelijk, hoewel de liedjes te langdradig worden en hun spanning verliezen. De combinatie van timide nummers met teksten over moeilijke onderwerpen laat zien dat songwriten geen probleem is voor haar, hoewel enige variatie in de nummers qua onderwerp gewenst is. Het derde nummer van de avond, Grimreaper, is volgens een van de juryleden een potentiële 3FM-hit. ‘En dan niet zo lullig liedje dat al na een halve week weer is vergeten’, merkt hij op.
Troubadour op de bühne
Als tweede is Kay Geurts aan de beurt, een ware troubadour in de dop. Zijn eerste nummer gebruikt hij dan ook joviaal als ‘introductie’ van zichzelf. Vooral het refrein “ik ben een stoere geile vent, en een ambivalent man” zorgt voor het nodige gegrinnik onder het publiek. Kay is niet alleen van de luchtige deuntjes, want zijn volgende nummers zijn van een serieuzere aard. Vooral in het tweede nummer Ausgleich geeft hij als geschiedenisstudent, een eigen draai aan het gelijknamige gebeurtenis. Voor wie het even is ontglipt, de Ausgleich is het ontstaan van de dubbelmonarchie Oostenrijk-Hongarije in 1867. Kay overtuigt het publiek en is daarbij wel erg overtuigd van zijn eigen kunnen. De lijn tussen oprechte emotie en ‘oprechte aanstellerij’ is flinterdun. Net als bij Mozarella, zijn de nummers van Kay enigszins langdradig, maar door goede interactie met het publiek is het optreden toch afwisselend. Een aangename stem, geweldige podiumpresentatie en prima gitaarspel zijn tekenend voor Kay’s performance.
Onverstoorbaar, ondanks bier- en lichtprobleem
Na een korte mededeling dat het bier op is, waardoor paniek alomtegenwoordig is, wordt Ellen Fooij verwelkomd op de bühne. Qua uitstraling is de stoere dame minstens de gelijke van Kay. Bij de aankondiging van het nummer ‘When I’m Drunk’ zegt ze met een knipoog: ‘Dit gaat over wat er vanavond nog gaat gebeuren.’ Het publiek krijgt de slappe lach en de zangeres zet vervolgens een puike performance neer. Ellen gebruikt haar krachtige stem optimaal, waarmee ze dynamische nummers creëert. De hoogste noten zorgen wel voor enige problemen, de zuiverheid laat te wensen over. Tijdens het optreden lijkt de Radboud opeens het licht te hebben gezien. Van het ene op het andere moment baadt de gehele 20ste verdieping in fel led-licht. Ellen laat zich niet van de wijs brengen en speelt onverstoorbaar verder. Als even later het licht weer uitgaat is allang duidelijk dat Ellen een solide podiumpresentatie kan combineren met een goede stem.
Jazzbetovering
De laatste artiest van de avond, Lisa Nobel, kenmerkt zich door haar jazzy-stem optimaal te combineren met mooie pianopartijen. Onverwachte pauzes in de zanglijn, technisch knap pianospel en heftige teksten over verboden liefdes en depressies zorgen voor een prachtige afsluiter van de avond. Met de piano wordt het jazz-gevoel van de nummers verder versterkt. Ook de jury is onder de indruk van de sfeer die Lisa neerzet. In tegenstelling tot de andere finalisten, speelt Lisa vier nummers. Helaas wordt daarmee de betovering verbroken, het valt op hoeveel de nummers op elkaar lijken. Ook de deprimerende onderwerpen gaan zwaar op de maag liggen, zeker naar vier liedjes. Ondanks de grote gelijkenis tussen de nummers, dat gebeurt wel vaker met jazzmuziek, is de jury het eens over het knappe technische pianospel en de zangkwaliteiten van de laatste finalist.
Nadat de jury druk heeft gediscussieerd, beraadslaagd, gewikt en gewogen en alle andere clichés te hebben doorlopen is het tijd voor de uitslag. Met geïmproviseerd tromgeroffel wordt Kay Geurts uitgeroepen tot winnaar van de juryprijs van Nootuitgang 2017. De vrolijke troubadour neemt ook nog eens de publieksprijs mee naar huis, die volgens insiders uitliep op een nek-aan-nek race tussen Kay en Mozarella. Volgens de jury gaf vooral de presentatie van Kay de doorslag. De vergelijking met Huub van der Lubbe (De Dijk) werd meerdere keren gemaakt tijdens het juryoverleg. De overige finalisten feliciteren sportief winnaar Kay en krijgen nog een daverend applaus. De grootste winnaar van de avond is uiteindelijk het publiek.