Jaren was het één van de meest aansprekende intro’s op de internationale televisieschermen. Wellicht kunnen we ons beter afvragen, wie kent het niet? Een helder blauwe zee in combinatie met een wit strand. Voeg daar David Hasselhoff en Pamela Anderson aan toe, die in slow motion over het strand rennen, en voor iedereen is het in één klap duidelijk: Baywatch! De serie was tussen 1989 en 2001 in menig huiskamer te zien en heeft dit jaar, onder de bezielende regie van Seth Gordon, zijn weg naar de bioscopen gevonden. Dezelfde titel, dezelfde opzet, maar in een nieuw en fris jasje.
Tekst: Pim Gerritzen
Team Baywatch
Ook deze keer neemt Baywatch je mee in het leven van Mitch Buchannon en zijn team, bestaande uit CJ Parker en Stephanie Holden. Het team kan tijdens de zomerdrukte wel een extra handje gebruiken en Mitch krijgt te maken met de mooie Summer Quinn, de ietwat vollere nerd Ronnie Greenbaum en de jonge, afgetrainde en extreem arrogante Matt Brody. Deze Olympisch kampioen is drukker met zichzelf dan met zijn medemens en dit schiet bij Mitch overduidelijk in het verkeerde keelgat. In zijn team is geen plaats voor een egoïst. Pech gehad Mitch! Een voorraad drugs gooit roet in het eten, en Mitch is genoodzaakt om Matt op te nemen in zijn team. Wat volgt is een bloedstollende poging om iedereen op het rechte pad te houden en de strandgasten te beschermen.
Spieren en vrouwelijke rondingen
Menig sportschooljunkie krijgt spontaan een minderwaardigheidscomplex wanneer hij Mitch (Dwayne Johnson) en Matt (Zac Efron) zich in het zweet ziet werken. Deze spierbundels hebben gepoogd om elkaar te overtreffen in de hoeveelheid spieren die ze op de set tentoonstellen. “The Rock” blijft een beest, maar de drooggetrainde Efron mag er zeker ook zijn. Tegenover dit overschot aan testosteron staan de schaars geklede dames die team Baywatch compleet maken. CJ (Kelly Rohrbach), Stephanie (Ilfenesh Hadera) en Summer (Alexandra Daddario) vervullen ook in deze film een prominente rol. De kijker komt niets te kort wanneer hij deze stoere vrouwen bezig ziet op het strand in hun goed uitgesneden zwempakken. Zichzelf overschattende afgetrainde mannen in combinatie met mooie stoere vrouwen. Deze ingrediënten zouden op zich al genoeg moeten zijn voor anderhalf uur vermaak. Maar u raadt het al, daar blijft het niet bij. In een tijd van Facebook en de nieuwste gadgets mag een digi-nerd natuurlijk niet ontbreken. De ietwat vollere en minder gespierde Ronnie (Jon Bass) vervult deze rol met verve. Hopeloos verliefd is hij op de blonde seksbom CJ, maar zal deze liefde beantwoord worden?
Flauw, flauwer, flauwst
De nieuwe Baywatch lijkt nu misschien één en al actie te zijn. In de praktijk valt dit mee en is het vooral de ongelofelijk slechte humor die de kijker enthousiast maakt. Ieder tieneridool dat teveel bezig is met zijn uiterlijk wordt door het slijk gehaald en zo ook Efron. Zijn “mooiboy” uitstraling komt hem in deze film duur te staan, en de vergelijking met Justin Bieber is dan ook snel gemaakt. Gelukkig nemen de acteurs zichzelf niet te serieus en ontstaat er een mooie dynamiek van elkaar beledigen op een grappige manier. Zelfs het dieet van de spierbundels ontkomt niet aan enkele slechte grappen. Wanneer je denkt dat je qua flauwe en onverwachtse wendingen alles wel zo’n beetje gehad hebt, komt de oude leermeester van Mitch hem van adviezen voorzien. De enige echte David Hasselhoff, die Mitch Buchannon in de serie speelde, komt zo nu en dan tevoorschijn om zijn zegje te doen. Als je als Seth Gordon zijnde A zegt moet je natuurlijk ook B zeggen. Pamela Anderson, CJ Parker in de serie, mag nog één keer in slow motion haar opwachting maken. We mogen dus gerust zeggen dat Baywatch een film is die de oude serie eer aan doet. Deze actiefilm is overgoten met een sausje van flauwe grappen en opmerkingen. Dit houdt de film echter wel smeuïg en zorgt ervoor dat de film blijft boeien, zonder extreem flauw te worden.
Kritische noten
Toch is die flauwheid wel een kritiek punt. De makers van de film balanceren telkens op het randje qua grappen. Vooral het mannelijk geslachtsdeel moet het vaak ontgelden en hierbij mogen we gerust stellen dat Seth Gordon en de zijnen ver over het randje gaan. De confrontatie tussen een houten ligbed en de kroonjuwelen van Ronnie is een treffend voorbeeld. Enerzijds lijkt het mij onmogelijk om op een dusdanige wijze vast te zitten. Anderzijds maken de flauwe grappen van Mitch en CJ het geheel alleen maar erger.
Concluderend mag ik zeggen dat de film Baywatch zijn naam eer aandoet. De helden van toen, Hasselhoff en Anderson, zijn vervangen door een nieuwe generatie. Laten we hopen dat het bij deze ene keer blijft. Baywatch is typisch een film waar je zonder verwachtingen heen moet gaan, je verstand op nul zetten en het geheel vooral niet te serieus nemen. Doe je dit, dan garandeer ik je 1 uur en 56 minuten kijkplezier.