Het was een grote schok voor fans toen de Amerikaanse zender Fox een jaar geleden na vijf seizoenen de stekker uit politiecomedy Brooklyn Nine-Nine trok. Een storm aan kritiek volgde en binnen 24 uur werd de serie overgenomen door Fox-concurrent NBC. Gelukkig maar, want het nieuwste seizoen van Nine-Nine laat zien dat de serie nog veel te bieden heeft.
Politieperikelen
Brooklyn Nine-Nine toont het dagelijks leven van een ongeorganiseerd politiebureau in de New Yorkse wijk Brooklyn. Het eerste seizoen van de serie begint met de aanstelling van een nieuwe chef, Raymond Holt (Andre Braugher), een stoïcijnse man die orde moet brengen in de chaotische afdeling. Zijn strenge beleid levert hem grote bewondering van de regeltrouwe agent Amy Santiago (Melissa Fumero), maar bij de infantiele detective Jake Peralta (Andy Samberg) haalt Holt het bloed onder de nagels vandaan. Deze spanning vormt de basis voor de rest van de serie, waarbij de hoofdpersonages keer op keer worden meegesleurd in de meest over-de-top stunts en uitdagingen van hun collega’s. Zo vormen politiezaken de set-up voor zowel een flinke dosis karakterontwikkeling als voor ontelbare humoristische situaties. Van gijzelingen tot seriemoordenaars, er is weinig waar Brooklyn Nine-Nine geen humoristische draai aan weet te geven.
Humor voorop
Brooklyn Nine-Nine mag dan in naam een politieserie zijn, het is in de eerste plaats een comedy en in tegenstelling tot series als CSI neemt het zichzelf dan ook allesbehalve serieus. Vooral in de cold opens, een losse scène voor de begintune van een televisieaflevering, komt de humor goed tot zijn recht. Deze korte sketches hebben vaak niets met de rest van de aflevering te maken, maar zijn daardoor des te grappiger. Misschien wel het beste voorbeeld hiervan is een openingsscène uit seizoen vijf waar Jake een rij verdachten I Want It That Way van The Backstreet Boys laat zingen om een moordenaar op te sporen. Een minuut puur goud die perfect in de serie past, maar daar tegelijk bovenuit stijgt.
Het is interessant om te zien hoe bizar goed de combinatie van drama en comedy tot zijn recht komt in Brooklyn Nine-Nine. Vooral omdat de serie om onderwerpen draait als bureaucratie en politiewerk, die in elk opzicht totaal ongeschikt lijken voor comedy. Niets is echter minder waar: Brooklyn Nine-Nine weet de beste humor van onze tijd te leveren. In dat opzicht heeft het wel iets weg van Parks and Recreation, de geniale serie die Nine-Nine producent Michael Schur eerder maakte over de lokale politiek van Pawnee, een fictief stadje in het midden van de Verenigde Staten. Het geheim van de formule is waarschijnlijk de cast, want net als haar spirituele voorgangers draait Brooklyn Nine-Nine om een groep mensen die aanvoelt als een hele vreemde familie die elkaar perfect aanvullen.
Maatschappelijk randje
Toch heeft Brooklyn Nine-Nine meer te bieden dan alleen hoogstaand vermaak. Zo zit er ook een onverwacht sterke sociale dimensie in. Ook hier zijn de personages en de ontwikkelingen die ze doormaken in de loop van de serie van groot belang, want de cast is divers en hun karakters zo mogelijk nog meer. Neem Raymond Holt, die als zwarte homoseksuele man heeft moeten strijden zijn voor zijn plek in de politietop. De serie laat zijn achtergrond onder andere via flashbacks zien die niet alleen grappig zijn, maar een diepere laag hebben. Op soortgelijke wijze komt een van de hoofdpersonages in seizoen vijf als biseksueel uit de kast komt. Hoewel hier wel een aflevering aan wordt gewijd, wordt er daarna niet meer in het bijzonder bij stilgestaan.
Niet alle maatschappijkritiek is echter even subtiel, zoals een aflevering in seizoen vijf waar politiegeweld en racisme tegen zwarte Amerikanen aan de kaak wordt gesteld. In het zesde seizoen kan ook het #MeToo-tijdperk niet onbesproken blijven. In deze afleveringen voert maatschappijkritiek opeens wél de boventoon, al is het in een luchtig jasje. Het resultaat is niet altijd even diepgaand en dat valt ook eigenlijk niet te verwachten, maar voor pure feel-good televisie is het interessant om te zien dat Brooklyn Nine-Nine toch deze keuzes maakt. In plaats van genoegen te nemen met een diverse cast, neemt het ook de extra moeite om te proberen een expliciete boodschap uit te dragen, wat enig lef vergt voor een serie als deze.
Al met al is Brooklyn Nine-Nine het beste te omschrijven als een wollige comedyserie die humor weet te vinden in iets wat eigenlijk niet half zo grappig zou moeten zijn. Dat het daarbij af en toe zelfs kritisch is en ook nog een gevoelige snaar weet te raken is hoogst bewonderenswaardig.