Elke doorsnee politieactiefilm uit Hollywood heeft dezelfde ingrediënten: een overdosis aan kogelregens, bloedstollende achtervolgingen en aan het einde weet gerechtigheid altijd te zegevieren. Normaal zou een filmkenner hier niet warm van worden. Gooi er echter een satirisch, Brits sausje overheen en je krijgt in de vorm van Hot Fuzz een van de beste actiekomedies van de 21e eeuw.
It was an accident
Hot Fuzz neemt je mee in het leven van Nicholas Angel, de beste agent die de Londense politie ooit heeft gehad. Hij is zelfs zo succesvol, dat de directie van de politie uit de Britse hoofdstad in verlegenheid wordt gebracht. Om van hem af te zijn, wordt Angel, gespeeld door Simon Pegg, overgeplaatst naar Sandford, het saaiste en rustigste dorpje op de Engelse countryside. Het spannendste dat Angel daar samen met zijn collega Danny Butterman (Nick Frost) meemaakt zijn ontsnappende zwanen en snelheidsovertreders aanpakken. Toch vinden er vreemde dingen plaats in Sandford. In een korte tijd worden verschillende prominente figuren uit de lokale gemeenschap dood aangetroffen. De collega’s van Angel en Butterman schilderen de gebeurtenissen af als ongelukken, maar het duo vermoedt dat er meer achter zit.
Britse satire
De satirische actiefilm is de tweede film in de zogenoemde Blood and Ice Cream-trilogie. In dit drieluik zijn alle films geregisseerd door Edgar Wright, geschreven door Wright en Pegg en vervullen Pegg en Frost de hoofdrollen. In de eerste film van de triologie, Shaun of the Dead nam dit team al een compleet filmgenre op de hak. Waar de eerste film met het zombie-genre een loopje neemt, wordt in Hot Fuzz het (politie)actiefilm-genre belachelijk gemaakt. Dat komt onder meer terug aan het begin van de film, als de nieuwsgierige Butterman aan Angel vraagt of hij wel eens door de lucht springt terwijl hij twee pistolen afvuurt. Hoewel Steven Seagal zweert bij deze manier om zijn vijanden uit te schakelen, antwoordt Angel licht geïrriteerd met een klassiek Britse ‘No’.
Over the top
De satirische benadering van het genre komt het beste terug in het laatste gedeelte van de film. Angel en Butterman hebben het mysterie achter de vreemde doden ontdekt en gaan de strijd aan met de moordenaars, met het centrum van Sandford als slagveld. Bepakt met shotguns, handgeweren en munitie betreedt Angel te paard het dorpsplein om vervolgens hel op aarde los te laten barsten. Grote hoeveelheden kogels worden uitgewisseld en één voor één schakelen Angel en Butterman hun tegenstanders op vrij dramatische manieren uit.
Niet alleen het vuurgevecht is nogal over the top, ook de moorden zijn erg extravagant. Een heel landhuis wordt bijvoorbeeld compleet opgeblazen en de lokale journalist van Sandford krijgt een spitse punt van de kerktoren door zijn hoofd gekliefd. Het vele bloed vliegt vol over agent Angel heen die de verschrikkelijke dood moet aanschouwen. De makers van Hot Fuzz hadden voor minder uitbundige moordpartijen kunnen kiezen.
Hot Fuzz neemt zichzelf en haar genre niet al te serieus, en dat is maar goed ook. De extravagante moorden en het tackelen van actiefilms-clichés maken de film tot wat hij is: een film met een satirische Britse kijk op het overdreven Hollywood-gehalte van de vele actiefilms die in Los Angeles worden gemaakt. En wat blijkt: de Britten, onder leiding van Wright, Pegg en Frost, weten alle films in één klap te overtreffen.