Is er leven na de dood en zo ja, hoe ziet het hiernamaals er dan uit? Het is een vraag die de mensheid al een eeuwigheid bezighoudt. Comedy-god Michael Schur, onder andere bekend als bedenker van Parks and Recreation en Brooklyn Nine-Nine, komt in The Good Place met zijn eigen antwoorden.
Tekst: Vincent Veerbeek
Goddelijke komedie
Het eerste seizoen van The Good Place volgt Eleanor (Kristen Bell), die per ongeluk in de hemel terecht is gekomen ondanks het feit dat ze een vreselijk persoon was op aarde. Daarom probeert ze nu haar plaats in ‘the good place’ te verdienen. Gelukkig voor Eleanor ontmoet iedereen in de hemel hun soul mate en is haar partner Chidi (William Jackson Harper) een filosofieprofessor. Door ethieklessen bij hem te volgen hoopt Eleanor een beter persoon te worden. In de tussentijd moet ze ervoor zorgen dat niemand erachter komt wie ze eigenlijk is, vooral good place-beheerder Michael (Ted Danson) niet. Deze unieke insteek leidt niet alleen tot emotionele scènes en een verhaal dat loopt als een trein, het zorgt vooral voor vele komische situaties. Veel meer valt er over het verhaal niet te zeggen, behalve dat het eerste seizoen eindigt met één van de beste cliffhangers in de moderne televisiegeschiedenis. Vanaf daar wordt de serie eigenlijk alleen maar beter.
Niet zomaar een sitcom
De voornaamste reden dat er zo weinig over het plot van The Good Place te vertellen valt, is dat de serie niet zomaar een comedy is. Hoewel de serie vaak wordt bestempeld als sitcom, is het veel meer dan dat. Waar series als Friends of Modern Family de formules van dit genre tot de letter volgen, stijgt The Good Place binnen enkele afleveringen boven alle conventies uit. Traditioneel spelen sitcoms zich af in een vaste setting met een kleine groep personages wiens karakteromschrijving in één zin samen te vatten is. Wat er kan gebeuren in een gegeven aflevering van twintig minuten staat min of meer vast en de serie heeft eigenlijk geen overkoepelend verhaal. Doordat de status quo nooit wezenlijk verandert, zijn afleveringen min of meer uitwisselbaar.
Toegegeven, op het eerste oog heeft The Good Place wel iets weg van een sitcom, met een vaste setting (de hemel) en personages die aan het begin van de serie meer typetjes zijn dan uitgewerkte karakters. Qua vertelvorm lijkt The Good Place echter meer op een dramaserie met een overkoepelend verhaal à la Breaking Bad of Games of Thrones. Iedere aflevering bouwt voort op eerdere gebeurtenissen en de personages in The Good Place maken steeds nadrukkelijker een groeiproces door. Seizoen drie vliegt door alle plotwendingen hier en daar uit de bocht, maar over het algemeen gebruiken de makers deze vertelvorm in hun voordeel. Het resultaat is een meeslepende serie die de kijker week na week meeneemt in een emotionele achtbaan.
Filosofie 101
Niet alleen de verhaalstructuur van The Good Place is ongebruikelijk voor het comedygenre, ook de achterliggende gedachte is verrassend diepzinnig. Eleanor is namelijk niet de enige die les krijgt over ethiek, ook de kijker wordt direct en indirect getrakteerd op een spoedcursus morele filosofie. Soms gebeurt dit letterlijk, bijvoorbeeld in scènes waarin Chidi lesgeeft aan Eleanor over utilitarisme of het gedachtegoed van Immanuel Kant. De ethische lessen van de serie spreken echter net zo goed uit de handelingen van de personages. De grootste ontwikkeling die de personages in de loop van de serie doormaken is dan ook op moreel vlak, want het wordt al snel duidelijk dat niet alleen Eleanor nog veel te leren heeft. Met behulp van zorgvuldig samengestelde flashbacks naar hun leven op aarde wordt duidelijk hoe de verschillende personages zich anders zijn gaan gedragen door hun ervaringen in het hiernamaals.
Naarmate de kijker vertrouwd raakt met de filosofische concepten die in de loop van de serie worden geïntroduceerd, presenteren de makers steeds meer hun eigen kijk op de ethische kwesties die aan bod komen. Hoewel het laatste woord hier nog niet over is gezegd zolang The Good Place doorgaat, doet de serie het ook in dit opzicht uitstekend. In plaats van de kijker alleen een reeks filosofische concepten aan te reiken doet The Good Place zelf een duit in het zakje over wat het betekent om een goed mens te zijn. Van de vele zaken die de serie zo creatief en uniek maken, is dat misschien wel de meest bijzondere en zonder twijfel de meest ontroerende.
De laatste afleveringen van The Good Place worden in januari uitgezonden. Het belooft een zinderende ontknoping te worden met alles wat de serie zo fantastisch maakt: emotie, woordgrappen en ongetwijfeld nog één of twee onverwachte wendingen.
Klik hier voor de trailer.