Voor deze film wordt amper tot geen reclame gemaakt en hij draait enkel in een select aantal bioscopen op impopulaire tijdstippen. The Neon Demon is het nieuwste horrorkunstwerk van Nicolas Winding Refn, wiens filmonderwerpen ergens doen denken aan die van landgenoot Lars von Trier: provocerend en controversieel.
Beauty is vicious
De hoofdpersoon in The Neon Demon, vertolkt door Elle Fanning, is een 16-jarig meisje genaamd Jesse. Haar beide ouders zijn overleden en ze besluit in haar eentje naar Los Angeles te vertrekken om een modellencarrière op te starten. Al snel wordt duidelijk dat dit een goede zet was: Jesse is mooi en nog erg jong en dat bevalt de professionals. Ze wordt hierdoor echter ook het doelwit van jaloezie van de al aanwezige modellen die zich aan de kant geschoven voelen, met model Sarah als leider van de roedel. Jesse merkt zelf ook wat voor effect haar schoonheid teweeg brengt en ze verandert al snel van timide puber naar een zelfingenomen jongedame, waardoor ze iedereen alleen maar meer tegen zich in het harnas jaagt. Niet alleen de modellen; ook visagiste Ruby verandert van vriend naar vijand. ‘Beauty is vicious‘, aldus de filmposter, dit bewijst deze film eens te meer. De gruwelijkheden stapelen zich op en uiteindelijk besluiten Sarah en haar medestanders tot het uiterste te gaan om Jesse uit de weg te ruimen.
Twee uur durende hypnose
Vanaf het prille begin wordt de kijker al meegesleept in de sterke cinematografische stijl die The Neon Demon kenmerkt. Erg kenmerkend is de scène waarin Jesse voor het eerst de catwalk beklimt. Hierbij wordt niet even simpelweg een camera boven een catwalk gehangen zoals te verwachten valt. In plaats daarvan kiest Refn voor een imponerende scène met neonlichten, spiegeleffecten en een passende (elektronische) muzikale omlijsting. Even vergeet de kijker dat hij in een bioscoopzaal zit; het is alsof hij in een discotheek is beland. De stijl is overdonderend, intens en houdt de aandacht van de kijker er consequent bij, tot een niveau dat het bijna hypnotiserend wordt. Deze kenmerkende stijl komt op verschillende momenten in de film terug. Vanaf het moment dat de film begint, wordt de kijker meegezogen in een surrealistische modellenwereld waaraan niet meer kan worden ontsnapt tot het moment dat de film voorbij is.
Bloed, zweet en tranen
Het verhaal zelf is, zoals eerder genoemd als kenmerk van Refn, ronduit controversieel. De regisseur is duidelijk niet vies van seksuele intimidatie, bloed en necrofilie. De film is dan ook alleen geschikt voor kijkers die dat ook niet zijn. Een smakelijk voorbeeld is wanneer Jesse zich per ongeluk aan een stuk spiegel snijdt wat Sarah even daarvoor uit frustratie stukgeslagen heeft, waarna Sarah het bloed van Jesse’s hand oplikt. Een vrij vreemde en verwarrende actie, nog in de eerste helft van de film, die de toon voor het bloederige vervolg van de film al zet. Het plot is bizar en verreweg het laatste wat te verwachten valt bij een film over een jong meisje in de modellenwereld.
Te weinig de diepte in
Een aspect dat lichtelijk tegenvalt, is dat de film een zekere diepgang in het verhaal mist. Jesse komt bijvoorbeeld zonder ouders naar Los Angeles, maar wat er precies met ze gebeurd is, wordt nergens genoemd. De kijker wordt nieuwsgierig gemaakt met allerlei intrigerende karakters zoals Jesse zelf, maar ook de eerdergenoemde Sarah en visagiste Ruby. Van ontwikkeling van deze karakters is amper sprake. Informatie over de achtergrond van de karakters wordt niet tot nauwelijks gegeven, terwijl hun manier van handelen soms wel vragen over hun motieven oproept. Tot op zekere hoogte kunnen onbeantwoorde vragen een film sieren, maar in The Neon Demon is het gebrek aan achtergrondinformatie dusdanig groot dat het simpelweg overkomt als een gemis aan diepgang. Dat is jammer en maakt de film wat oppervlakkig. Het was mogelijk een goede zet van Refn geweest om de karakters meer uit te diepen en de film zo in een psychologische thriller te veranderen. Dat had de film een heel interessant aspect gegeven en had daarbij zeer goed bij het concept gepast.
The Neon Demon is een intrigerende en meeslepende film, die niet geschikt is voor kijkers met een zwakke maag. De film mist enige diepgang, maar dat neemt niet weg dat de aandacht de volle tijd aan het bioscoopscherm vastgekluisterd zal blijven door de sterke cinematografische stijl en het spannende verhaal. Voor het geval dat je nieuwsgierig bent geworden, de film draait helaas niet in Nijmegen. De dichtstbijzijnde locatie waar hij kan worden aanschouwd, is in Wageningen.