Extreme kou, rakelings langsvliegende kogels en pijlen, een gruwelijke confrontatie met een beer en Leo die een bizonlever verorbert. Deze film is niet voor watjes. Soms voelt deze zo levendig dat de kijker bijna zelf kan meevoelen. Al zit je lekker warm in je comfortabele stoel, je voelt kou, angst en pijn vanaf het scherm naar je toe kruipen, totdat deze zich in je botten nestelen.
Oscarwaardig?
Vanaf het moment dat de trailer over het internet begon te circuleren, schepte The Revenant hoge verwachtingen. Natuurlijk werd er gelijk druk gespeculeerd over de vraag of Leonardo DiCaprio, de hoofdrolspeler, nu dan eindelijk een Oscar zou winnen met zijn rol in deze film. DiCaprio speelt Hugh Glass, een pelsjager in het negentiende-eeuwse Amerika. Nadat hij flink toegetakeld is door een beer, laten zijn medejagers hem voor dood achter. Ondertussen vermoordt Fitzgerald (Tom Hardy), een van de jagers, de enige zoon van Glass. Glass weet zichzelf echter uit zijn graf te slepen en vanaf dit moment volgt een lange zoektocht naar de moordenaar. De vertolking van Glass door DiCaprio is briljant. Hij trekt je mee in zijn zowel innerlijke als fysieke strijd. DiCaprio heeft in de hele film maar een handvol zinnen, maar juist dat maakt zijn overtuigende acteerwerk zo knap.
‘Piece of shit’
De Mexicaanse regisseur Alejandro González Iñárritu, bekend van films als Babel en Biutiful, gebruikt in zijn cinema vaak thema’s als angst en emotioneel en fysiek lijden. Deze thema’s komen in The Revenant duidelijk terug. De lijdensweg van DiCaprio komt levensecht over door de manier waarop Iñárritu zijn nieuwe kunstwerk filmde. De personages ondergaan de meest vreselijke ontberingen, maar voor de filmcrew was het maken van The Revenant ook geen picknick. De film werd opgenomen in verschillende berggebieden in Canada en Argentinië met temperaturen van min dertig graden Celsius. Iñárritu stond erop dat er alleen gefilmd werd met natuurlijk licht. Dat dit er in deze afgelegen gebieden maar negentig minuten per dag is, versnelde het proces niet. Bovendien deed DiCaprio bijna alle ‘stunts’ in de film zelf. De scene waarin hij een bizonlever eet, is 100 procent echt, net als het kotsen dat daarop volgt. Dit illustreert de werkwijze van Iñárritu: “If we ended up in green-screen with coffee and everybody having a good time, everybody will be happy, but most likely the film would be a piece of shit.”
Fraaie foutjes
Doordat DiCaprio vaak alleen is in zijn tocht zijn er veel scenes zonder dialoog. Iñárritu is er niet bang voor om deze stiltes te laten voor wat ze zijn. Terwijl je kijkt naar adembenemende shots van met sneeuw bedekte bossen, wilde rivieren en enorme bergpartijen, hoor je alleen de zware ademhaling van DiCaprio. Zijn ijzige adem beslaat af en toe de lens, iets dat vaak als foutje uit films wordt geknipt, maar in The Revenant draagt het juist bij aan de echtheid van de film en de betrokkenheid van de kijker.
The Revenant is een film die je niet in de koude kleren gaat zitten. Toch is de film juist daarom de moeite waard om naar te kijken. Naast het ongebruikelijke camerawerk en de duidelijk merkbare toewijding van de acteurs, pakt het verhaal je vanaf de eerste scène. Zal het voor DiCaprio genoeg zijn voor een Oscar? Vorm je eigen mening en ga deze film zien, maar zorg dat je beslagen ten ijs komt met een dikke deken en een kop warme thee.